Μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και επίκαιρη δοκιμή οργάνωσε πριν από λίγες ημέρες η Πανελλήνια Ένωση Οινοχόων (Π.ΕΝ.Ο), στην οποία μου έκανε την τιμή να με προσκαλέσει.
Συγκεκριμένα, μερικοί από τους πιο δραστήριους Σομελιέ της Αθήνας αποφάσισαν να δοκιμάσουν (τυφλά) δέκα μη χρονολογημένες (NV) Σαμπάνιες της αγοράς. Πρόκειται για τις NV ετικέτες των οίκων Moet&Chandon, Mumm, Deutz, Piper-Heidsieck, Lanson, Louis Roederer, Taittinger, Billecart-Salmon, Laurent-Perrier και Pommery.
Δοκιμάσαμε τις Σαμπάνιες σε flights των δύο και των τριών, τις συγκρίναμε μεταξύ τους, τις σχολιάσαμε και τις αξιολογήσαμε.
Δεν θα σας κουράσω με τα επιμέρους σχόλια για κάθε ετικέτα. Θα σας πω όμως ότι και αυτή η δοκιμή κατέδειξε το γεγονός ότι, σε γενικές γραμμές και με λίγες εξαιρέσεις, η NV Σαμπάνια προορίζεται κυρίως για να πίνεται ως απεριτίφ ή να συνοδεύει finger food ή κάποιο ελαφρύ ορεκτικό, σε αντίθεση με μία χρονολογημένη ετικέτα, η οποία μπορεί να συνοδεύσει ακόμα και ένα ολόκληρο γεύμα.
|ig:all|
Αυτό που αξίζει να γνωρίζουμε είναι ότι μία NV Σαμπάνια μεγάλης μάρκας (βλ. Moet&Chandon, Veuve Clicquot) προτιμάται είτε για την συνέπεια στο στυλ της (αυτό που οι ξένοι ονομάζουν "consistency") είτε και για την αναγνωρισιμότητα της ετικέτας της. Από την άλλη, οι ετικέτες των μικρότερων οίκων έχουν δυνητικά μεγάλο ενδιαφέρον, κυρίως για την τυπικότητα του terroir που συχνά εκφράζουν σε μύτη και στόμα. Και επειδή οι μικρότεροι οίκοι δεν έχουν πάντα τη δυνατότητα να διατηρούν στο ακέραιο το house style τους όπως οι κολοσσιαίοι ανταγωνιστές τους, ενδέχεται σε αρκετές περιπτώσεις να δοκιμάσουμε πολύ ενδιαφέρουσες NV ετικέτες τους, με στυλ που πολλές φορές "φλερτάρει" αυτό μίας vintage Σαμπάνιας.
Οι οίκοι Σαμπάνιας που εγώ θα παρακολουθώ στενότερα τη χρονιά που μας έρχεται: Lanson, Pommery, Bruno Paillard και Billecart-Salmon.
Συγκεκριμένα, μερικοί από τους πιο δραστήριους Σομελιέ της Αθήνας αποφάσισαν να δοκιμάσουν (τυφλά) δέκα μη χρονολογημένες (NV) Σαμπάνιες της αγοράς. Πρόκειται για τις NV ετικέτες των οίκων Moet&Chandon, Mumm, Deutz, Piper-Heidsieck, Lanson, Louis Roederer, Taittinger, Billecart-Salmon, Laurent-Perrier και Pommery.
Δοκιμάσαμε τις Σαμπάνιες σε flights των δύο και των τριών, τις συγκρίναμε μεταξύ τους, τις σχολιάσαμε και τις αξιολογήσαμε.
Δεν θα σας κουράσω με τα επιμέρους σχόλια για κάθε ετικέτα. Θα σας πω όμως ότι και αυτή η δοκιμή κατέδειξε το γεγονός ότι, σε γενικές γραμμές και με λίγες εξαιρέσεις, η NV Σαμπάνια προορίζεται κυρίως για να πίνεται ως απεριτίφ ή να συνοδεύει finger food ή κάποιο ελαφρύ ορεκτικό, σε αντίθεση με μία χρονολογημένη ετικέτα, η οποία μπορεί να συνοδεύσει ακόμα και ένα ολόκληρο γεύμα.
|ig:all|
Αυτό που αξίζει να γνωρίζουμε είναι ότι μία NV Σαμπάνια μεγάλης μάρκας (βλ. Moet&Chandon, Veuve Clicquot) προτιμάται είτε για την συνέπεια στο στυλ της (αυτό που οι ξένοι ονομάζουν "consistency") είτε και για την αναγνωρισιμότητα της ετικέτας της. Από την άλλη, οι ετικέτες των μικρότερων οίκων έχουν δυνητικά μεγάλο ενδιαφέρον, κυρίως για την τυπικότητα του terroir που συχνά εκφράζουν σε μύτη και στόμα. Και επειδή οι μικρότεροι οίκοι δεν έχουν πάντα τη δυνατότητα να διατηρούν στο ακέραιο το house style τους όπως οι κολοσσιαίοι ανταγωνιστές τους, ενδέχεται σε αρκετές περιπτώσεις να δοκιμάσουμε πολύ ενδιαφέρουσες NV ετικέτες τους, με στυλ που πολλές φορές "φλερτάρει" αυτό μίας vintage Σαμπάνιας.
Οι οίκοι Σαμπάνιας που εγώ θα παρακολουθώ στενότερα τη χρονιά που μας έρχεται: Lanson, Pommery, Bruno Paillard και Billecart-Salmon.
