Δε νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος που να μη συμφωνεί ότι η πλέον ασφαλής και συμφέρουσα (μακροπρόθεσμα) επένδυση είναι η γη. Φαίνεται δε ότι, ειδικά σε κάποιες αμπελουργικές ζώνες του κόσμου, αυτό αποτελεί πραγματικότητα περισσότερο από ποτέ, ακόμα και εν μέσω κρίσης. Και, για να μην παρεξηγηθώ, διευκρινίζω ότι δεν γενικολογώ αορίστως, αλλά αναφέρομαι στα επιλεγμένα αμπελοτόπια του Γαλλικού αμπελώνα.
Σύμφωνα λοιπόν με πληροφορίες που έλαβα από την εταιρεία Vinea, που ασχολείται αποκλειστικά με το αμπελο-οινικό real estate ανά τον κόσμο, ειδικά στη Γαλλία οι επενδύσεις στις μεγάλες αμπελουργικές ζώνες είχαν συνολικά μία απόδοση που, μόνο τα τελευταία 4 χρόνια, άγγιξε το 30% !
Για να το δούμε σε μεγαλύτερο βάθος, σύμφωνα πάντα με τους ανθρώπους της εταιρείας, ένα καλά συντηρημένο αμπέλι στη ζώνη του Châteauneuf-du-Pape που το 1990 κόστιζε €100.000 ανά εκτάριο (= 10 στρέμματα), σήμερα κοστίζει €360.000! Στο μυθικό Pomerol, ένα αμπέλι της ίδιας έκτασης που κόστιζε €400.000 το 1990, σήμερα αξίζει €1.400.000. Στο δε Meursault της Βουργουνδίας η αντίστοιχη άνοδος της αξίας είναι από τις €110.000 το 1990 στο €1.920.000 σήμερα, ενώ στο Volnay της ίδιας περιοχής οι γαιοκτήμονες είδαν την αξία κάθε εκταρίου της γης τους να ανεβαίνει από τις €100.000 το 1990 στο €1.720.000 σήμερα.
Ας είμαστε ρεαλιστές, βέβαια... Οι υπεραξίες αυτές αφορούν σε μικρά και... θρυλικά τμήματα του Γαλλικού αμπελώνα, τα κρασιά των οποίων μοσχοπωλούνται ανά τον κόσμο ακριβώς λόγω της φημισμένης προέλευσής τους. Η πραγματικότητα στις περισσότερες άλλες οινοπαραγωγικές ζώνες της Ευρώπης και του κόσμου είναι πολύ διαφορετική, γι αυτό και συχνά ποιοτικοί αμπελώνες πέφτουν θύματα της οικιστικής ανάπτυξης, ειδικά σε περιοχές τουριστικού ή άλλου ειδικού ενδιαφέροντος.
Εγώ πάντως δεν παύω να αναρωτιέμαι με έκδηλη πικρία... Χάθηκε ο κόσμος να έχω κι εγώ έναν μακρινό μπάρμπα να μου αφήσει στη διαθήκη του ένα τόσο δα αμπελάκι στο Μπορντώ, το Ροδανό ή τη Βουργουνδία; Γιατί αυτά να γίνονται μόνο στο σινεμά;...
Σύμφωνα λοιπόν με πληροφορίες που έλαβα από την εταιρεία Vinea, που ασχολείται αποκλειστικά με το αμπελο-οινικό real estate ανά τον κόσμο, ειδικά στη Γαλλία οι επενδύσεις στις μεγάλες αμπελουργικές ζώνες είχαν συνολικά μία απόδοση που, μόνο τα τελευταία 4 χρόνια, άγγιξε το 30% !
Για να το δούμε σε μεγαλύτερο βάθος, σύμφωνα πάντα με τους ανθρώπους της εταιρείας, ένα καλά συντηρημένο αμπέλι στη ζώνη του Châteauneuf-du-Pape που το 1990 κόστιζε €100.000 ανά εκτάριο (= 10 στρέμματα), σήμερα κοστίζει €360.000! Στο μυθικό Pomerol, ένα αμπέλι της ίδιας έκτασης που κόστιζε €400.000 το 1990, σήμερα αξίζει €1.400.000. Στο δε Meursault της Βουργουνδίας η αντίστοιχη άνοδος της αξίας είναι από τις €110.000 το 1990 στο €1.920.000 σήμερα, ενώ στο Volnay της ίδιας περιοχής οι γαιοκτήμονες είδαν την αξία κάθε εκταρίου της γης τους να ανεβαίνει από τις €100.000 το 1990 στο €1.720.000 σήμερα.
Ας είμαστε ρεαλιστές, βέβαια... Οι υπεραξίες αυτές αφορούν σε μικρά και... θρυλικά τμήματα του Γαλλικού αμπελώνα, τα κρασιά των οποίων μοσχοπωλούνται ανά τον κόσμο ακριβώς λόγω της φημισμένης προέλευσής τους. Η πραγματικότητα στις περισσότερες άλλες οινοπαραγωγικές ζώνες της Ευρώπης και του κόσμου είναι πολύ διαφορετική, γι αυτό και συχνά ποιοτικοί αμπελώνες πέφτουν θύματα της οικιστικής ανάπτυξης, ειδικά σε περιοχές τουριστικού ή άλλου ειδικού ενδιαφέροντος.
Εγώ πάντως δεν παύω να αναρωτιέμαι με έκδηλη πικρία... Χάθηκε ο κόσμος να έχω κι εγώ έναν μακρινό μπάρμπα να μου αφήσει στη διαθήκη του ένα τόσο δα αμπελάκι στο Μπορντώ, το Ροδανό ή τη Βουργουνδία; Γιατί αυτά να γίνονται μόνο στο σινεμά;...
