Σαν το παλιό καλό κρασί...

Στατιστικά στοιχεία σχετικά με την καταναλωτική συμπεριφορά ημών των οινόφιλων κυκλοφορούν πολλά και διάφορα, και κανείς δεν μπορεί να ξέρει ποια από αυτά είναι ακριβή και προέρχονται από αξιόπιστες πηγές. Από τα πιο "κλασικά" που κυκλοφορούν είναι αυτό, σύμφωνα με το οποίο το 85% του κρασιού που αγοράζεται καταναλώνεται μέσα σε 3 ώρες από την αγορά του. Αν ισχύει - έστω και σε κάποιο βαθμό - το ποσοστό αυτό, τότε καταλαβαίνουμε πόσο λίγοι είναι εκείνοι που πραγματικά αγοράζουν κρασί με γνώμονα την παλαίωση, αλλά και πόση βάση έχουν τελικά οι συμβουλές ημών των οινογράφων περί παλαιωσιμότητας των διαφόρων κρασιών που δοκιμάζουμε και προτείνουμε.

Όλα αυτά μου ήρθαν στο μυαλό τις προάλλες που άνοιξα το εικονιζόμενο Pomino Rosso εσοδείας 1994 από τον οίκο Marchesi Frescobaldi στην Τοσκάνη. Όχι, μη φανταστείτε ότι εγώ το φύλαγα στη συλλογή μου 15 χρόνια τώρα για να το ανοίξω σε κάποια ιδιαίτερη στιγμή. Θα έλεγα ψέμματα αν υποστήριζα ότι είμαι τόσο υπομονετικός με τα κρασιά που συλλέγω... Αντιθέτως, η φιάλη αυτή περιήλθε στα χέρια μου πριν 2 χρόνια πάνω-κάτω (αν θυμάμαι καλά), όταν είχε συμπεριληφθεί σε κάποια παραγγελία μεμονωμένων παλαιών ετικετών που είχαν παραλάβει στο Wine Garage της Εκάλης (που είναι και αντιπρόσωπος των κρασιών Frescobaldi στην Ελλάδα), και οι φίλοι μου εκεί με είχαν πάρει τηλέφωνο να με ρωτήσουν αν και ποιες από αυτές με ενδιέφεραν.

Μη φανταστείτε ότι το Pomino Rosso είναι κάποιο σπάνιο, συλλεκτικό κρασί. Χωρίς να μπορώ να θυμηθώ το ακριβές ποσόν, δεν νομίζω ότι είχα δώσει πάνω από €20 για τη συγκεκριμένη φιάλη. Η οποία περίμενε καρτερικά τη στιγμή - λίγες μέρες πριν το Πάσχα - που θα καλούνταν να συνοδεύσει το νοστιμότατο και μαλακότατο μοσχαράκι κατσαρόλας της κουμπάρας μου. Και καθώς το πιάτο ήταν μαλακό και χωρίς έντονες γεύσεις ή κάποια "βαριά" στοιχεία, σκέφτηκα ότι το παλιό αυτό κρασί θα ήταν πλέον ιδανικά στρογγυλό και κομψό για να το συνοδεύσει. Και έπεσα "διάνα"!

Γιατί σας αναφέρω όλη αυτή την ιστορία; Για να σας τονίσω την αξία που έχουν (από κάθε άποψη) οι καλές σχέσεις που διατηρούμε εμείς οι οινόφιλοι με τις κάβες από τις οποίες προμηθευόμαστε τα κρασιά μας.

Βλέπετε άτι αντίστοιχο δύσκολα θα μπορούσε - εκ των πραγμάτων - να συμβεί σε ένα σούπερ μάρκετ. "Ό,τι βλέπετε κύριε", ήταν η απάντηση της υπαλλήλου στην κάβα μεγάλου σούπερ μάρκετ στα βόρεια προάστια πρόσφατα, όταν ρώτησα αν υπήρχε μία συγκεκριμένη ετικέτα λευκού κρασιού από τη Ρόδο, εσοδείας 08. Δεν την αδικώ, καθώς δεν είναι απίθανο η ίδια υπάλληλος να είχε την προηγούμενη ημέρα βάρδια στα προϊόντα καθαρισμού, οπότε μπορεί να μην είχε ιδέα περί τίνος μιλούσα. Δεν θέλω βέβαια επ' ουδενί να πιστέψετε ότι σας συμβουλεύω να μην αγοράζετε κρασί από το σούπερ μάρκετ. Κάθε άλλο: εγώ το κάνω πολύ τακτικά, αποκλειστικά όμως για κρασιά καθημερινής κατανάλωσης, που θα βρω μόνος μου και θα βάλω στο καρότσι μου χωρίς βοήθεια. Για οτιδήποτε πιο ψαγμένο, για συγκεκριμένες παραγγελίες, ή απλά για μια καλημέρα και γρήγορη ενημέρωση για τις καινούριες κυκλοφορίες, η καλή κάβα - για μένα - είναι μονόδρομος...

Το Pomino Rosso, παρεμπιπτόντως, για να μην αφήσουμε το θέμα σε εκκρεμότητα, προέρχεται από την ομώνυμη ζώνη DOC που βρίσκεται λίγο έξω από την Φλωρεντία, και είναι ένα κομψό χαρμάνι Sangiovese και Pinot Nero, με μία "σταγόνα" Merlot. Είναι ένα εύκολο κόκκινο κρασί για το τραπέζι (και με μεγάλες δυνατότητες παλαίωσης, όπως αποδείχτηκε), που συνοδεύει κρέατα και πουλερικά στην κατσαρόλα, που μαγειρεύονται με κόκκινη σάλτσα ή απλά στο ζωμό τους.

Περισσότερα για το συγκεκριμένο κρασί θα μάθετε αν επισκεφτείτε την ιστοσελίδα του οίκου Frescobaldi, κάνοντας κλικ σε αυτό εδώ το link. Και αν, με αυτά που θα διαβάσετε το Pomino Rosso σας κάνει εκείνο - αυτή τη φορά - κλικ, θα το βρείτε σε ένα από τα καταστήματα Wine Garage, στο Κολωνάκι, το Νέο Ψυχικό ή την Εκάλη. Δεν σας εγγυώμαι βέβαια ότι θα βρείτε φιάλες 15ετούς παλαίωσης, όπως αυτή της ιστορίας μας, αν και ποτέ δεν ξέρει κανείς τι οινικούς θησαυρούς μπορεί να φέρει στο φως μία βόλτα σε μία καλή κάβα...

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v