Το χτεσινό δείπνο στου Πέτρου και της Μαριάννας ήταν θεσπαίσιο - όχι ότι περίμενε κανείς κάτι λιγότερο... Καλή παρέα, καλό κρέας, καλό κρασί, τί άλλο να ζητήσει κανείς;...
Όταν λέω καλό κρέας, εννοώ ότι ξεκινήσαμε τσιμπολογώντας ένα απίστευτο χωριάτικο λουκάνικο Μάνης και συνεχίσαμε με ένα τρυφερό αρνάκι γάλακτος που χτες το πρωί ακόμα έβοσκε στα εύφορα λιβάδια της Αταλάντης, κάποια στιγμή συνέβη το μοιραίο και βρέθηκε να σιγο-ψήνεται στη σούβλα όλη μέρα, για να καταλήξει τελικά το βράδυ στα πιάτα μας. Νόστιμο; Ότι και να σας πω θα το αδικήσω. Αυτά βέβαια ήταν για το μεζέ, όχι το κύριο πιάτο. Γιατί εκείνο ήταν ένα ζουμερό και διαλεκτό μοσχαρίσιο φιλέτο (όλο το μπαστούνι), ψημένο στην εντέλεια και σερβιρισμένο με δύο διαφορετικές σάλτσες (κόκκινο κρασί και μανιτάρια). Πώς σας ακούγεται αυτή η κρεατοφαγία; (Γιατρούλη μου, εκεί ψηλά που είσαι και με βλέπεις, ξέρω ότι είσαι υπερήφανος που ακολουθώ το προγραμμά σου χωρίς να ενδίδω στους - πίστεψέ με, πολλούς - πλούσιους σε υδατάνθρακες πειρασμούς...)
Με τί τα συνοδέψαμε όλα αυτά; Α, εδώ είναι η μαγεία... Τα δύο ερυθρά που έπαιξαν ήταν ένα εκπληκτικό ζεύγος και δούλεψαν σκληρά για να γεφυρώσουν το χάσμα της διαμάχης παλαιού και νέου κόσμου. Από τον παλαιό, Lucente του 1996 από την Τοσκάνη, σύμπραξη του Μαρκήσιου Frescobaldi με τον πανταχού παρόντα Robert Mondavi: Κομψό, βελούδινο, με φίνα αρώματα γλυκών μπαχαρικών και όμορφη επίγευση. Από το νέο, Kenwood Cabernet Sauvignon του 1993 από την California σε magnum: Παρά τα χρονάκια του ήταν πληθωρικό, με έντονη αρωματικότητα, αλλά και όμορφα στρογγυλεμένο από το χρόνο. Το ένα καλύτερο απ' το άλλο! Με τα γλυκά ανοίξαμε ένα εξαιρετικό γλυκό Pedro Ximenez του 1971 από την Bodega Toro Albala στην Cordoba της Ισπανίας: Συμπυκνωμένο και μελάτο, με έντονα αρώματα που παρέπεμπαν σε καμένη καραμέλα, αλλά και πετιμέζι. Παρότι δεν τίμησα (δυστυχώς) τα γλυκά, μπορώ να φανταστώ - με διαβεβαίωσαν και οι υπόλοιποι - ότι το εκλεκτό αυτό επιδόρπιο κρασί ταίριαξε τέλεια και με την crème brulée, αλλά και με την τούρτα με mousse σοκολάτας.
Όπως καταλαβαίνετε, ζήσαμε άλλη μία οινο-γαστρονομική πανδαισία. Εν τω μεταξύ, σήμερα το πρόγραμμα έχει barbecue στους κουμπάρους. Δεν θα μείνουμε νηστικοί ούτε σήμερα... Σειρά όμως έχει ο Ελληνικός Αμπελώνας, που χτες τον παρακάμψαμε προσωρινά, οπότε έχω ήδη βγάλει στην άκρη μερικές φιάλες μίας καλής και πάντα ταιριαστής Νεμέας.
Καλή Κυριακή και καλή (μας) όρεξη!
