Η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας
H μίζερη υποδοχή με την παλιά μοκέτα και το ρετρό πόντιουμ δείχνουν... σωστή σκηνοθεσία και την ανάγκη μας για την καθυστερούμενη δόση.
γράφει ο Χρ. Δ. Γλύστρας
Οι εκατόν ημέρες διακυβέρνησης, έστω εταιρικής, Σαμαρά έχουν παρέλθει χωρίς κάνεις να μπορεί να διαγνώσει αν είναι καλύτερος ή χειρότερος ολετήρας του έθνους, από τον πρώην συγκάτοικο και προηγηθέντα, επίσης απόφοιτο του Χάρβαρντ, Γ. Παπανδρέου.
Οι τελευταίοι δύο (επαγγελματίες, όχι διορισμένοι τραπεζίτες ή δικαστές) πρωθυπουργοί που η πλειονοψηφία ανέδειξε, δίνουν την δυνατότητα σε μας, τον (σοφό) λαό τους, να επιλύσουμε ένα ακανθώδες δίλημμα, που από αιώνες απασχολεί την ελληνική διανόηση.
Γιατί μόνοι αυτοί κατέχουν, ο καθείς εξ ιδίας πείρας το ήμισυ της αλήθειας, της οποίας ηθέλομεν - εις ολόκληρον - γίνει κοινωνοί, εφ όσον πεισθούν να μεταλαμπαδεύσουν την γνώση τους.
Ο ένας, ός μάλα πολλά πλάγχθει θεραπεύων τον τε σοσιαλισμόν την τε της πατρίδος σωτηρίαν, κατάφερε να βγάλει το όνομα του μαλάκα. Ο άλλος, ός πολύ ηγάπησε την εξουσίαν, δεν κατάφερε να προπονηθεί ώστε να δύναται να σηκώσει την αβάστακτη πρωθυπουργική καρέκλα, το βάρος της οποίας του πέταξε τον αμφιβληστροειδή έξω, και μάλιστα κατά τις δοκιμές που μόνος έκανε, ώστε να μη του την τραβήξουνε πριν καλοκάτσει.
Του βγήκε το μάτι δηλαδή, ασχέτως αν η επιστήμη στις μέρες μας κάνει θαύματα και ο αποκολληθείς αμφιβληστροειδής ανατάχθηκε.
Γενικά, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον κ. Σαμαρά ότι έλαβε έστω και ένα από τα δυσάρεστα μέτρα που περιλαμβάνονται στο γνωστό «πακέτο» το οποίο σε τακτά διαστήματα τίθεται υπό την κρίση της troika και το οποίο αυτή πάντα επιστρέφει κρίνοντας τις εισηγήσεις από αναποτελεσματικές έως διευκρινίσιμες και από απαράδεκτες έως αφελείς. Το μοναδικό έργο της έως σήμερα διακυβέρνησης Σαμαρά, είναι... ταξιδιωτικό.
Το έργο αυτό έχει δυο πυλώνες.
Στο σημείο αυτό οφείλω να ανοίξω μία παρένθεση για να ομολογήσω ότι ο όρος «πυλώνας», με ξετρελαίνει και πάντα προσπαθώ να δημιουργήσω ευκαιρίες να τον χρησιμοποιώ όπως τώρα, αντί του ορθού «έχει δύο σκέλη». Όπως μ’ αρέσουν και οι όροι «φορέας», «κόκκινη γραμμή», «οριζόντια μέτρα», «εμπροσθοβαρή μέτρα», «εσωστρέφεια» και «βαρέλι δίχως πάτο». Κλείνω την παρένθεση.
Ο ένας πυλώνας– σκέλος, είναι τα ταξίδια του κ. Σαμαρά στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και ό άλλος, πολύ σπουδαιότερος, είναι η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας στην Αθήνα. Σπουδαιότερος, γιατί άλλο είναι να… ενεργοποιείς τον εαυτό σου και άλλο να παρακινήσεις έναν τρίτο/η, να κινητοποιηθεί προς την κατεύθυνση που εσύ επιθυμείς.
Ιδίως όταν επί δύο– δυόμιση χρόνια αποστρέφει το πρόσωπο του/της κάθε φορά που σε αντικρίζει, εξ αιτίας των φανφαρονικών Φιλιππικών που εκστομίζεις όπου βρεθείς και όπου σταθείς, εναντίον του Μνημονίου και των μεγαλοπαραγόντων της Ευρωζώνης.
Στην κρίσιμη στιγμή που βρέθηκε μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, με την πλειονοψηφία να του εξασφαλίζει την πρωθυπουργία, χρησιμοποίησε τα διδάγματα που απεκόμισε στα δέκα δύσκολα χρόνια της πολιτικής του απομόνωσης, μελετώντας τα ίδια βιβλία που βοήθησαν την γιαγιά Πηνελόπη να αποκτήσει πλήρη ιστορική επάρκεια.
Και η Ιστορία του 12ου έως και του 16ου αιώνα, όταν η εξουσία δεν ήταν παγιωμένη και εύκολα ανατρέπονταν οι απρόσεκτοι ηγεμόνες από φιλόδοξους διεκδικητές της, διδάσκει το ίδιο σε Ανατολή και Δύση: Όταν ο ηγεμόνας επισπεύδων αρχίζει να προετοιμάζει την δια πυρός και σιδήρου επιβολή της αυθεντίας του επί του απειθάρχου, αυτός έχει μόνον δύο τρόπους να σωθεί.
|-Motto-||
Είτε θα αντιπαρατάξει πολλαπλάσια της αναμενομένης αντίσταση, είτε θα μεταμεληθεί δηλώνοντας υποταγή αποσυρόμενος εν νηστεία και προσευχή σε μοναστήρι. Μετά την πάροδο ικανού χρόνου ο μονάζων πρώην απείθαρχος, αιτείται ταπεινός ακρόαση συνοδεύοντας το αίτημα του με ακριβά δώρα αφού έχει εκμαυλίσει κάποιον ισχυρό παρατρεχάμενο ώστε να εισηγηθεί ευνοϊκά. Πεσμένος στα γόνατα ο αμαρτωλός γνωστοποιεί την θεία φώτιση και υπόσχεται να υπηρετεί από τούδε και στο εξής πιστά τον ευεργέτη του εφόσον ήθελε τον κρίνει ικανό οποιουδήποτε- ακόμη και μηδαμινού- αξιώματος.
Η υποταγή του κ. Σαμαρά εξεδηλώθη δια της υπογραφής του μνημονίου και δια της συμμετοχής στην κυβέρνηση ειδικού έργου (ή όπως αλλιώς είχαν ονομάσει την υπό τον κ. Παπαδήμο Κυβέρνηση), ενώ ο εγκλεισμός και η μετάνοια συνέπεσε με την μετεγχειρητική ανάπαυση. Ως προς το απαραίτητο… πεσκέσι, πρόσφορο ήταν το κουκούλωμα είτε της υπόθεσης Ζίμενς με την συνακόλουθη σύμβαση, είτε της υπόθεσης των υποβρυχίων ή- γιατί όχι;- και των δυο μαζί.
Η ακρόαση επετεύχθη και συνδυάστηκε για λόγους ξεκαρφώματος με την διαδοχική μετάβαση στο Παρίσι και τις Βρυξέλες. Έμενε μόνον να εκφράσει η ηγεμών- Καγκελάριος την συγκρατημένη της εύνοια, η οποία κανονίστηκε να συνοδεύεται από μια επιτόπια ανίχνευση, που θα διασφαλίζει το είδος των καθηκόντων τα οποία θα ανατεθούν δοκιμαστικά και εν καιρώ στον σύμμαχο και φίλο της Κραταιάς Γερμανίας πρωθυπουργό μας.
Από πλευράς οργάνωσης της επίσκεψης η Ελλάδα ξεπέρασε εαυτήν αφού κατάφερε να σκηνοθετήσει μια υποδοχή τόσο μίζερη όσο ακριβώς απαιτούσε η πτωχεύσασα οικονομία της. Τόσο η παλιά μοκέτα, όσο και το ρετρό πόντιουμ στο οποίο ανέβηκαν η επισκέπτης και ο ξενιστής, προκειμένου να ακούσουν τη μπάντα του Λιμενικού να παιανίζει τους Ύμνους των δύο χωρών, έδειχναν πόσο ανάγκη έχουμε την καθυστερούμενη δόση, ενώ η στολή αγγαρείας του αγήματος ιστορούσε την σπαρτιατική λιτότητα και το αξιόμαχο των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
Βέβαια, οι συνειρμοί όλων όσων έβλεπαν την τελετή μας και είχαν παρακολουθήσει την αντίστοιχη γερμανική τελετή, παρέπεμπαν στη χλίδα που εξέπεμπε η εμφάνιση των Γερμανών ανδρών του αγήματος απονομής τιμών, που σφιγμένοι στις τσόχινες πολύχρωμες στολές τους παρέπεμπαν ευθέως στο γερμανικό μεγαλείο των– πολλών – Ράϊχ και θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί «δεν θα μπορούσαμε και εμείς να είχαμε παρατάξει τους ευζώνους μας;».
Η απάντηση είναι, Όχι! Διότι, οι εύζωνοι, είναι προεδρική Φρουρά και ό πρόεδρος δεν ήταν παρών. Άσε, που αν ήξευρε ο πρόεδρος Σαμαράς, πόσο κοστίζει η στολή του ευζώνου (από τσαρούχι, πάνω από 3.000 ευρώ, έως τη φούντα στο βελουδένιο φέσι, από καθαρό μετάξι που στοιχίζει 4.000 ευρώ, το συνολικό κόστος ξεπερνά τις 50.000 ευρώ), αν ήξευρε, λέγω, πόσα λεφτά ήταν παρατεταγμένα εκεί στις αλέες του προεδρικού μεγάρου, θα είχε αποφύγει την προπέτεια της εφ ενός ζυγού παράταξης των τσολιάδων μας, οι οποίοι στο κάτω – κάτω παραπέμπουν ευθέως στους γνωστούς «γερμανοτσολιάδες», πράγμα εξόχως ερεθιστικό για την προπαγάνδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του ΚΚΕ!
Θα πρέπει, όμως να αναφέρουμε και την λεπτότητα του Έλληνα πρωθυπουργού, να θελήσει να υποπέσει σε μια γκάφα κατά την διάρκεια της τελετής υποδοχής, ούτως ώστε να μη νοιώσει άσχημα η καγκελάριος Μέρκελ για το δικό της ατόπημα να τον… σαλαγάει ως γαλόπουλο πάνω στο χαλί τρυπώντας του δυσάρεστα, με τεντωμένο το χέρι της, τον αντίθετο ώμο από εκείνον ο οποίος έπρεπε να στραφεί προς την σωστή κατεύθυνση.
Έκανε, λοιπόν, ο πρόεδρος Σαμαράς πως ξέχασε, ότι περαιουμένης της επιθεώρησης του αγήματος έπρεπε να στραφούν μαζί με την τιμωμένη, και να επιτρέψουν στον επί κεφαλής του αγήματος να αναφέρει το τέλος της επιθεώρησης, Έτσι, την ανάγκασε να δώσει δύο φορές το καγκελαριακό της χέρι στον κ. Αβραμόπουλο, αφού η πρώτη διεκόπη πριν καλά –καλά αρχίσει να της το κουνάει ο επί των Εξωτερικών υπουργός, λόγω της εθιμοτυπικής παράληψης. Ξανασυνέστησε μετά τον κ. Αβραμόπουλο, ο οποίος αυτή τη φορά δεν άφηνε με τίποτα το χέρι θέλοντας να την αποζημιώσει για την αποτυχημένη πρώτη επαφή.
Δράττομαι της ευκαιρίας να πω στους κακόβουλους που σχολιάζουν την καγκελάριο, ότι δήθεν φόρεσε ξανά το σε χρώμα μελίγκρας παλ σακάκι της για να μας υπενθυμίσει ότι η Γερμανία νίκησε την Εθνική μας με σκορ 4-2 όταν το ξαναφορούσε, πως την αδικούν. Διότι η κ. Μερκελ, έχει επιλύσει το ακανθώδες θέμα της γκαρνταρόμπας της έχοντας προμηθευτεί 17 ανομοιόχρωμες, πλην ολόϊδιες «jaquettes» τις οποίες συνδυάζει με μαύρο, μπλε, μπεζ, λευκό και υποκίτρινο-της ώχρας σαλβαρό– παντέλονα, ενώ κατάσαρκα φορεί σε παλ χρώματα ζιπουνάκια από βελγική «ζορζέτα», που είναι αντιαλεργική.
Η εντολή δε που έχει η καμαριέρα της είναι να της ετοιμάζει διαδοχικά όλα τα χρώματα ούτως ώστε να μη φορεί το ίδιο χρώμα πάνω από δύο φόρες το μήνα. Έτσι η σύμπτωση οφείλεται στην περιοδικότητα, πράγμα που αποδεικνύεται αν υπολογίσουμε τις μέρες που πέρασαν από τον ποδοσφαιρικό αγώνα μέχρι την Τρίτη της 9ης Οκτωβρίου. Θα δούμε τότε ότι την ίδια «jaquette» την φόρεσε ενδιαμέσως άλλη μία φορά.
Όσο για τα πλεονεκτήματα που απέσπασε η Ελλάδα από την αστραπιαία επίσκεψη Μερκελ, θα ήταν ανόητο να τα αναζητήσουμε στις τυπικές δηλώσεις οι οποίες πάντα καλύπτουν την ουσία των σκοπουμένων. Έτσι όποιος θέλει μπορεί να ανιχνεύσει σε όσα είπε τόσο η κ. Μέρκελ, όσο και ο κ. Σαμαράς την πρόθεση της Γερμανίας να τονώσει την γερμανική επιρροή στα Βαλκάνια που διεκόπη όταν οι σύμμαχοι επενέβησαν βίαια για να διαλύσουν την Γιουγκοσλαβία κατά το δοκούν.
Μπορεί όμως το ίδιο ασφαλώς να βγάλει και τα αντίθετα συμπεράσματα, καθώς σίγουρα το ταξίδιον τούτο δεν ήταν κρίσιμο, αλλά τουλάχιστον για κάποιους, χρήσιμον.
Οι εκατόν ημέρες διακυβέρνησης, έστω εταιρικής, Σαμαρά έχουν παρέλθει χωρίς κάνεις να μπορεί να διαγνώσει αν είναι καλύτερος ή χειρότερος ολετήρας του έθνους, από τον πρώην συγκάτοικο και προηγηθέντα, επίσης απόφοιτο του Χάρβαρντ, Γ. Παπανδρέου.
Οι τελευταίοι δύο (επαγγελματίες, όχι διορισμένοι τραπεζίτες ή δικαστές) πρωθυπουργοί που η πλειονοψηφία ανέδειξε, δίνουν την δυνατότητα σε μας, τον (σοφό) λαό τους, να επιλύσουμε ένα ακανθώδες δίλημμα, που από αιώνες απασχολεί την ελληνική διανόηση.
Γιατί μόνοι αυτοί κατέχουν, ο καθείς εξ ιδίας πείρας το ήμισυ της αλήθειας, της οποίας ηθέλομεν - εις ολόκληρον - γίνει κοινωνοί, εφ όσον πεισθούν να μεταλαμπαδεύσουν την γνώση τους.
Ο ένας, ός μάλα πολλά πλάγχθει θεραπεύων τον τε σοσιαλισμόν την τε της πατρίδος σωτηρίαν, κατάφερε να βγάλει το όνομα του μαλάκα. Ο άλλος, ός πολύ ηγάπησε την εξουσίαν, δεν κατάφερε να προπονηθεί ώστε να δύναται να σηκώσει την αβάστακτη πρωθυπουργική καρέκλα, το βάρος της οποίας του πέταξε τον αμφιβληστροειδή έξω, και μάλιστα κατά τις δοκιμές που μόνος έκανε, ώστε να μη του την τραβήξουνε πριν καλοκάτσει.
Του βγήκε το μάτι δηλαδή, ασχέτως αν η επιστήμη στις μέρες μας κάνει θαύματα και ο αποκολληθείς αμφιβληστροειδής ανατάχθηκε.
Γενικά, κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει τον κ. Σαμαρά ότι έλαβε έστω και ένα από τα δυσάρεστα μέτρα που περιλαμβάνονται στο γνωστό «πακέτο» το οποίο σε τακτά διαστήματα τίθεται υπό την κρίση της troika και το οποίο αυτή πάντα επιστρέφει κρίνοντας τις εισηγήσεις από αναποτελεσματικές έως διευκρινίσιμες και από απαράδεκτες έως αφελείς. Το μοναδικό έργο της έως σήμερα διακυβέρνησης Σαμαρά, είναι... ταξιδιωτικό.
Το έργο αυτό έχει δυο πυλώνες.
Στο σημείο αυτό οφείλω να ανοίξω μία παρένθεση για να ομολογήσω ότι ο όρος «πυλώνας», με ξετρελαίνει και πάντα προσπαθώ να δημιουργήσω ευκαιρίες να τον χρησιμοποιώ όπως τώρα, αντί του ορθού «έχει δύο σκέλη». Όπως μ’ αρέσουν και οι όροι «φορέας», «κόκκινη γραμμή», «οριζόντια μέτρα», «εμπροσθοβαρή μέτρα», «εσωστρέφεια» και «βαρέλι δίχως πάτο». Κλείνω την παρένθεση.
Ο ένας πυλώνας– σκέλος, είναι τα ταξίδια του κ. Σαμαρά στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και ό άλλος, πολύ σπουδαιότερος, είναι η επίσκεψη της γηραιάς κυρίας στην Αθήνα. Σπουδαιότερος, γιατί άλλο είναι να… ενεργοποιείς τον εαυτό σου και άλλο να παρακινήσεις έναν τρίτο/η, να κινητοποιηθεί προς την κατεύθυνση που εσύ επιθυμείς.
Ιδίως όταν επί δύο– δυόμιση χρόνια αποστρέφει το πρόσωπο του/της κάθε φορά που σε αντικρίζει, εξ αιτίας των φανφαρονικών Φιλιππικών που εκστομίζεις όπου βρεθείς και όπου σταθείς, εναντίον του Μνημονίου και των μεγαλοπαραγόντων της Ευρωζώνης.
Στην κρίσιμη στιγμή που βρέθηκε μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου, με την πλειονοψηφία να του εξασφαλίζει την πρωθυπουργία, χρησιμοποίησε τα διδάγματα που απεκόμισε στα δέκα δύσκολα χρόνια της πολιτικής του απομόνωσης, μελετώντας τα ίδια βιβλία που βοήθησαν την γιαγιά Πηνελόπη να αποκτήσει πλήρη ιστορική επάρκεια.
Και η Ιστορία του 12ου έως και του 16ου αιώνα, όταν η εξουσία δεν ήταν παγιωμένη και εύκολα ανατρέπονταν οι απρόσεκτοι ηγεμόνες από φιλόδοξους διεκδικητές της, διδάσκει το ίδιο σε Ανατολή και Δύση: Όταν ο ηγεμόνας επισπεύδων αρχίζει να προετοιμάζει την δια πυρός και σιδήρου επιβολή της αυθεντίας του επί του απειθάρχου, αυτός έχει μόνον δύο τρόπους να σωθεί.
|-Motto-||
Είτε θα αντιπαρατάξει πολλαπλάσια της αναμενομένης αντίσταση, είτε θα μεταμεληθεί δηλώνοντας υποταγή αποσυρόμενος εν νηστεία και προσευχή σε μοναστήρι. Μετά την πάροδο ικανού χρόνου ο μονάζων πρώην απείθαρχος, αιτείται ταπεινός ακρόαση συνοδεύοντας το αίτημα του με ακριβά δώρα αφού έχει εκμαυλίσει κάποιον ισχυρό παρατρεχάμενο ώστε να εισηγηθεί ευνοϊκά. Πεσμένος στα γόνατα ο αμαρτωλός γνωστοποιεί την θεία φώτιση και υπόσχεται να υπηρετεί από τούδε και στο εξής πιστά τον ευεργέτη του εφόσον ήθελε τον κρίνει ικανό οποιουδήποτε- ακόμη και μηδαμινού- αξιώματος.
Η υποταγή του κ. Σαμαρά εξεδηλώθη δια της υπογραφής του μνημονίου και δια της συμμετοχής στην κυβέρνηση ειδικού έργου (ή όπως αλλιώς είχαν ονομάσει την υπό τον κ. Παπαδήμο Κυβέρνηση), ενώ ο εγκλεισμός και η μετάνοια συνέπεσε με την μετεγχειρητική ανάπαυση. Ως προς το απαραίτητο… πεσκέσι, πρόσφορο ήταν το κουκούλωμα είτε της υπόθεσης Ζίμενς με την συνακόλουθη σύμβαση, είτε της υπόθεσης των υποβρυχίων ή- γιατί όχι;- και των δυο μαζί.
Η ακρόαση επετεύχθη και συνδυάστηκε για λόγους ξεκαρφώματος με την διαδοχική μετάβαση στο Παρίσι και τις Βρυξέλες. Έμενε μόνον να εκφράσει η ηγεμών- Καγκελάριος την συγκρατημένη της εύνοια, η οποία κανονίστηκε να συνοδεύεται από μια επιτόπια ανίχνευση, που θα διασφαλίζει το είδος των καθηκόντων τα οποία θα ανατεθούν δοκιμαστικά και εν καιρώ στον σύμμαχο και φίλο της Κραταιάς Γερμανίας πρωθυπουργό μας.
Από πλευράς οργάνωσης της επίσκεψης η Ελλάδα ξεπέρασε εαυτήν αφού κατάφερε να σκηνοθετήσει μια υποδοχή τόσο μίζερη όσο ακριβώς απαιτούσε η πτωχεύσασα οικονομία της. Τόσο η παλιά μοκέτα, όσο και το ρετρό πόντιουμ στο οποίο ανέβηκαν η επισκέπτης και ο ξενιστής, προκειμένου να ακούσουν τη μπάντα του Λιμενικού να παιανίζει τους Ύμνους των δύο χωρών, έδειχναν πόσο ανάγκη έχουμε την καθυστερούμενη δόση, ενώ η στολή αγγαρείας του αγήματος ιστορούσε την σπαρτιατική λιτότητα και το αξιόμαχο των Ενόπλων μας Δυνάμεων.
Βέβαια, οι συνειρμοί όλων όσων έβλεπαν την τελετή μας και είχαν παρακολουθήσει την αντίστοιχη γερμανική τελετή, παρέπεμπαν στη χλίδα που εξέπεμπε η εμφάνιση των Γερμανών ανδρών του αγήματος απονομής τιμών, που σφιγμένοι στις τσόχινες πολύχρωμες στολές τους παρέπεμπαν ευθέως στο γερμανικό μεγαλείο των– πολλών – Ράϊχ και θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί «δεν θα μπορούσαμε και εμείς να είχαμε παρατάξει τους ευζώνους μας;».
Η απάντηση είναι, Όχι! Διότι, οι εύζωνοι, είναι προεδρική Φρουρά και ό πρόεδρος δεν ήταν παρών. Άσε, που αν ήξευρε ο πρόεδρος Σαμαράς, πόσο κοστίζει η στολή του ευζώνου (από τσαρούχι, πάνω από 3.000 ευρώ, έως τη φούντα στο βελουδένιο φέσι, από καθαρό μετάξι που στοιχίζει 4.000 ευρώ, το συνολικό κόστος ξεπερνά τις 50.000 ευρώ), αν ήξευρε, λέγω, πόσα λεφτά ήταν παρατεταγμένα εκεί στις αλέες του προεδρικού μεγάρου, θα είχε αποφύγει την προπέτεια της εφ ενός ζυγού παράταξης των τσολιάδων μας, οι οποίοι στο κάτω – κάτω παραπέμπουν ευθέως στους γνωστούς «γερμανοτσολιάδες», πράγμα εξόχως ερεθιστικό για την προπαγάνδα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του ΚΚΕ!
Θα πρέπει, όμως να αναφέρουμε και την λεπτότητα του Έλληνα πρωθυπουργού, να θελήσει να υποπέσει σε μια γκάφα κατά την διάρκεια της τελετής υποδοχής, ούτως ώστε να μη νοιώσει άσχημα η καγκελάριος Μέρκελ για το δικό της ατόπημα να τον… σαλαγάει ως γαλόπουλο πάνω στο χαλί τρυπώντας του δυσάρεστα, με τεντωμένο το χέρι της, τον αντίθετο ώμο από εκείνον ο οποίος έπρεπε να στραφεί προς την σωστή κατεύθυνση.
Έκανε, λοιπόν, ο πρόεδρος Σαμαράς πως ξέχασε, ότι περαιουμένης της επιθεώρησης του αγήματος έπρεπε να στραφούν μαζί με την τιμωμένη, και να επιτρέψουν στον επί κεφαλής του αγήματος να αναφέρει το τέλος της επιθεώρησης, Έτσι, την ανάγκασε να δώσει δύο φορές το καγκελαριακό της χέρι στον κ. Αβραμόπουλο, αφού η πρώτη διεκόπη πριν καλά –καλά αρχίσει να της το κουνάει ο επί των Εξωτερικών υπουργός, λόγω της εθιμοτυπικής παράληψης. Ξανασυνέστησε μετά τον κ. Αβραμόπουλο, ο οποίος αυτή τη φορά δεν άφηνε με τίποτα το χέρι θέλοντας να την αποζημιώσει για την αποτυχημένη πρώτη επαφή.
Δράττομαι της ευκαιρίας να πω στους κακόβουλους που σχολιάζουν την καγκελάριο, ότι δήθεν φόρεσε ξανά το σε χρώμα μελίγκρας παλ σακάκι της για να μας υπενθυμίσει ότι η Γερμανία νίκησε την Εθνική μας με σκορ 4-2 όταν το ξαναφορούσε, πως την αδικούν. Διότι η κ. Μερκελ, έχει επιλύσει το ακανθώδες θέμα της γκαρνταρόμπας της έχοντας προμηθευτεί 17 ανομοιόχρωμες, πλην ολόϊδιες «jaquettes» τις οποίες συνδυάζει με μαύρο, μπλε, μπεζ, λευκό και υποκίτρινο-της ώχρας σαλβαρό– παντέλονα, ενώ κατάσαρκα φορεί σε παλ χρώματα ζιπουνάκια από βελγική «ζορζέτα», που είναι αντιαλεργική.
Η εντολή δε που έχει η καμαριέρα της είναι να της ετοιμάζει διαδοχικά όλα τα χρώματα ούτως ώστε να μη φορεί το ίδιο χρώμα πάνω από δύο φόρες το μήνα. Έτσι η σύμπτωση οφείλεται στην περιοδικότητα, πράγμα που αποδεικνύεται αν υπολογίσουμε τις μέρες που πέρασαν από τον ποδοσφαιρικό αγώνα μέχρι την Τρίτη της 9ης Οκτωβρίου. Θα δούμε τότε ότι την ίδια «jaquette» την φόρεσε ενδιαμέσως άλλη μία φορά.
Όσο για τα πλεονεκτήματα που απέσπασε η Ελλάδα από την αστραπιαία επίσκεψη Μερκελ, θα ήταν ανόητο να τα αναζητήσουμε στις τυπικές δηλώσεις οι οποίες πάντα καλύπτουν την ουσία των σκοπουμένων. Έτσι όποιος θέλει μπορεί να ανιχνεύσει σε όσα είπε τόσο η κ. Μέρκελ, όσο και ο κ. Σαμαράς την πρόθεση της Γερμανίας να τονώσει την γερμανική επιρροή στα Βαλκάνια που διεκόπη όταν οι σύμμαχοι επενέβησαν βίαια για να διαλύσουν την Γιουγκοσλαβία κατά το δοκούν.
Μπορεί όμως το ίδιο ασφαλώς να βγάλει και τα αντίθετα συμπεράσματα, καθώς σίγουρα το ταξίδιον τούτο δεν ήταν κρίσιμο, αλλά τουλάχιστον για κάποιους, χρήσιμον.
τα πλεονεκτήματα που απέσπασε η Ελλάδα από την αστραπιαία επίσκεψη Μερκελ, θα ήταν ανόητο να τα αναζητήσουμε στις τυπικές δηλώσεις
