Στη ΜΜΕση ο Μανώλης

Και γύρω-γύρω όλοι: Λαθρομετανάστες, απολυμένοι, λάθρα βιούντες συνταξιούχοι, αγιογδύτες Αγιορείτες, ο Καρατζαφέρης που χαίρει.
Στη ΜΜΕση ο Μανώλης

γράφει ο Χρ. Δ. Γλύστρας


Και φυσικά, γύρω – γύρω όλοι. Λαθρομετανάστες, λαθραπασχολούμενοι , λάθρα βιούντες συνταξιούχοι, λαθρόχειρες ημέτεροι, αγιογδύτες Αγιορείτες, ο Καρατζαφέρης που χαίρει, χαίρει και αγαλιάται. Και, ο - ποιος – κυβερνά – αυτόν – τον – τόπο, ο β΄, ο Μικρός.

Ο Μανώλης, που σε ρόλο «επισπεύδοντος» τρίτου έχοντος έννομο συμφέρον να προστατεύσει τα κεκτημένα από την ευφρόσυνη ραστώνη του μακαριότατου πρωθυπουργού, όστις ως απεδείχθη στις πρόσφατες εκλογές κινδυνεύει να περιέλθει σε θέση Μακαριστού, ο Γιάννης Μανώλης λέγω, ανέλαβε καθήκοντα καμπούρη καμπανοκρούστη. Ως άλλος Κουασιμόδος, χτυπάει την καμπάνα της Παναγίας της, εν προκειμένω, Φαρμακολύτριας για να αφυπνίσει τους ράθυμους Χριστιανούς, υπήκων στο τε χουντοεπαναστατικό σλόγκαν «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» , άμα και στο Νέο Δημοκρατικό «ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η Θρησκεία, ζήτω η Νου Δου».

Αλίμονο! Τις κωδωνοκρουσίες πολλοί ηγάπησαν, τον κωδωνοκρούστη, όμως, ουδείς, όπως κατέδειξε στους «Αθλίους» ο πολύς Βίκτωρ Ουγκό. Την λαϊκή μήνιν ανέλαβαν να συνδαυλίσουν μαζικώς τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, υπενθυμίζοντας στους τηλεβαρεμένους οπαδούς τους, ότι, «χέρια πόδια στη γραμμή, ΟΛΟΙ κάθονται στη γη κι ο Μανώλης στο σκαμνί».

Καθημένου, όμως του Μανώλη στο σκαμνί, έχουμε και λέμε, ή έστω, δείχνουμε: Την αδυναμία της κυβέρνησης, λόγω 151, να πατάξει τους ταραξίες αιρετικούς. Την αγωνία του μέσου ψηφοφόρου να εκφράσει, πειθόμενος στον «πολιτικό πολιτισμό», τις αντιρρήσεις του στο πολυπολιτισμικό γίγνεσθαι. Την φοβία για την σμίκρυνση του κομματιού της πίτας που αναλογεί στον κάθε αυτόχθονα. Την απέχθεια όσων «κάθονται στη γη» έναντι του (εξ)εγειρόμενου, προφανώς από ιδιοτελή κριτήρια ελαυνομένου. Την πρόσφορη σε αδάπανη εκμετάλλευση ενός μικρό -πολιτικού στασιασμού που ταράζει τα νερά και οδηγεί στην - αναγκαία για την μετατροπή του πλήθους σε όχλο – ώσμωση. Εμπρός θλιβερέ Κουασιμόδε, άσε τον κώδωνα του κινδύνου και απολογήσου. Πες μας τι είσαι, προφήτης, Κασσάνδρα, απολωλώς πρόβατο, ή εξωμότης;

Οικονομικές οι τηλεδίκες

Πάντα έχουν ανάγκη υπόπτου τα Μαζικά Μέσα. Για να τον δικάσουν, όπως δικάζει ο καθένας μας τον γείτονα, το αφεντικό του, τον συνάδελφο, τον παραβάτη, την σκορδόπιστη γκόμενα, αλλά κυρίως, για να γεμίσουν το 60λεπτο δελτίο τους με 35 έως 40 λεπτά καταιγιστική ανάκριση και εξέταση αντιφρονούντων μαρτύρων.

Κατηγορούμενος και μάρτυρες, είναι μια κάποια λύση στη δυσπραγία των καναλιών. Χρειάζεται μόνον ένα τιμ, δύο τριών μαθητευομένων δημοσιογράφων - βοηθών παραγωγού, που διεκπεραιώνουν τα τηλεφωνήματα. «Ο κ.ταδε (Χατζηνικολάου, Ευαγγελάτος Πρετεντέρης κλπ) σας θέλει στο δελτίο σήμερα. Η άποψή σας είναι βαρύνουσα και ενδεικτική της γραμμής του κόμματος σας στις σημερινές εξελίξεις…» . Το΄φαγε το τυρί ο κόρακας και είναι έτοιμος να βγάλει το μάτι του συν- κοράκου.

Φέρνουνε έτσι στο στούντιο 6 τεμάχια πολιτικούς «πιασιάρηδες» δηλαδή από αυτούς που δεν διστάζουν να γίνουν ρόμπα, ακριβώς όπως ο Βερύκιος, ο Αυτιάς, ο Τερενς Κουίκ και Μαριέττα Χρουσαλά στα πρωινάδικα, και με τρεις – τέσσερεις κάμερες τους κάνουνε «παράθυρα» να νομίζει ο κόσμος πως είναι ο καθένας στο στέκι του, δηλαδή πολυέξοδη παραγωγή. Κάθε 15 με 20 λεπτά ο... οικοδεσπότης φορώντας το υποχρεωτικό του χαμόγελο, γεμίζει την οθόνη, για να μας πληροφορήσει ότι μια μικρή διακοπή είναι απαραίτητη, λόγω που πρέπει να «βγάλουμε και το ψωμί μας» ήγουν, διαφημίσεις «και πάλι εδώ».

Δεν τα φέρνουν πια οι διαφημίσεις

Δεν ηξεύρω αν πιστεύουν στην πραγματικότητα ότι οι μοναδικές πρόσοδοι της επιχείρησης, ην διακονούν μετ’ ευτελείας εφάμιλλης με εκείνην των φιλοκαλούντων Αθηναίων οι αγέρωχοι anchormen, είναι οι διαφημίσεις. Στην περίπτωση αυτή πρέπει να ισχύει η Κρητική παροιμία «κατά τον Μανωλιό και το κοπέλι του», η οποία δεν αφορά εις ουδέν τον κ. Μανώλη. Εκτός αν θωρήσομεν ως σχετικό το ότι και ο αιδήμων Αργείος πολιτικός, είναι κοπέλι του κουμπάρου του κ. Ερντογάν ή του από χθες κουμπάρου του κ. Αδώνιδος Γεωργιάδη.

Κατά τη διάρκεια που παίζουν αυτές οι ψωμίζουσες τα κανάλια διαφημίσεις, οι τεχνικοί των σταθμών λειτουργούν σαν τον λοχαγό του ανεκδότου, ο οποίος μοίραζε αφειδώς φυλακή στην αναφορά λέγοντας πάντα μετά την επιμέτρηση της ποινής «και στα δικά μου». Ερωτηθείς αρμοδίως από τον συνταγματάρχη τι σημαίνει αυτή η μόνιμη επωδός, εξήγησε ότι γνωρίζει πως κάθε τιμωρούμενος έλεγε από μέσα του «στ΄αρχ…ια μου», μόλις απόσωνε το «δέκα μέρες φυλακή». Οι τεχνικοί λοιπόν, ξέροντας πως στο «μπρέικ» οι τηλεθεατές θα την κοπανήσουν άλλος προς νερού του (μέσα –έξω) άλλος για να τσιμπήσει, σαν τον Βουτσά «σαλαμάκι Κατίνα», άλλος για να δει τι κάνει το παιδί, δυναμώνουν κατά 10 ντεσιμπέλ τον ήχο, ώστε κανείς να μη ξεφεύγει, έστω ακουστικώς.

Όμως – όμως, έχει ο καιρός γυρίσματα κι΄ ο ναυτικός ταξίδια. Οι επτά ισχνές αγελάδες, έσπασαν τον φράκτη και τώρα λυμαίνονται το χορτάρι που χρόνια τώρα έβοσκαν οι παχυλές διαφημιστικές, με αποτέλεσμα το παραγόμενο από αυτές προϊόν να μην μπορεί να γεμίσει τα «μπρέικια» εξόν κάτι τζιπάρες που ψάχνουν κρετίνο για να φορτωθεί τεκμήρια, κάτι ντούπερ κινητά που χαροποιούν το μαλάκα και τον νεαρό κ. Δαμίγο, που έχει τον γιατρό πατέρα, τον ανθοπώλη ξάδερφο και τον καθηγητή χεσμένο, αλλά θέλει στεγαστικό από την Εθνική. Α, μην ξεχάσω και την κόκα κόλα που πάει με όλα αυτά, ενώ επιπροσθέτως δημιουργεί στους εύανδρους καταναλωτές της ένα σφρίγος, που μόνον με εκείνο του Σπαρτιάτη οπλίτη μετά την λήψη μέλανος ζωμού μπορεί να συγκριθεί.

Λιγόστεψαν, λοιπόν, δραματικά οι διαφημίσεις (τίποτα δεν, ούτε «δια» ούτε «κατά» φημίζεται, σε ώτα μη ακουόντων, που τους κούφανε η ανέχεια) και οι καναλάρχες, ευελπιστούντες σε καλύτερες ημέρες, καλύπτουν τα κενά της έλλειψης πληρωμένων καταχωρίσεων με δικές τους καταχωρίσεις «προσεχώς» σαχλό-προγραμμάτων, χαζό -επαναλήψεων και φτωχό – μπινεδιάρικων ταινιών που μας σερβίρουν, ώστε να μην ξεμάθουμε και δυστροπούμε με το μέγεθος των διαλλειμάτων, όταν με χρόνια και καιρούς επανέλθουν οι παχιές (τους) αγελάδες.


Αλλού γεννούν οι κότες

Κακά τα ψέματα, όπως προσφυώς διδάσκει ο ιατροφιλόσοφος Βερύκιος, χειρότερη όμως η αλήθεια, που έλεγε δουρείως πλην ηχηρώς μέχρι χθες που σίγησε ο
Τζιμάκος. Και η αλήθεια είναι ότι εκτός των διαφημίσεων που είναι, όπως για τον πούστη το μουστάκι, ο φερετζές του επιχειρηματίου– καναλάρχη, στέρεψαν και οι δεξαμενές των έργων και των ευρωπαϊκών προγραμμάτων, στα νάματα των οποίων πλατζούριζαν ως εις την κολυμβήθρα του Σιλωάμ, μετουσιώνοντας τα κρίματά των σε χρήματα.

Σκέπτεται ο επιχειρηματίας και συσκέπτεται μετά των επιτελών του περί του πρακτέου, αλλά το μόνον φως που διακρίνει στον τούνελο, είναι να καταργήσει συσκέψεις και επιτελείο. Γιατί ένα παλιό επιχειρηματικό γνωμικό κηρύττει «δέκα λογιών παλικαριές, οι εννιά να δραπετεύεις» και μάλιστα κατά τρόπον προσήκοντα σε όσα πρεσβεύει ο στοχαστής Ροκόφυλος, το απόσταγμα της σοφίας του οποίου συνοψίζεται σε 5 λέξεις: Πάρε τα λεφτά και λάκα.

Άκων –εκών και προ παντός λακών, ο επαγγελματίας μιντιάς, είτε εργολήπτης, είτε ασφαλιστής, είτε εφοπλιστής, είτε εργολάβος μη κατονομαζομένων έργων και κουλτούρας είναι το παράλληλο επάγγελμά του, είναι και εκδότης. Γιατί μόνον εκδότης ή συνεταίρος του δικαιούται συχνότητα, η οποία εκχωρείται από το κράτος έναντι πινακίου φακής και πωλείται έναντι ράβδων χρυσού.

Με δεδομένο ότι τα τελευταία 20 χρόνια καμία επιχείρηση ενημέρωσης δεν είναι κερδοφόρος, με εξαίρεση ορισμένα ειδικά έντυπα όπως το «Αθηνόραμα» και ελάχιστα άλλα, είναι σαφές ότι η εξυπηρέτηση των παραλλήλων δραστηριοτήτων είναι το κινούν τους επιχειρηματίες αίτιον.

Ομνύουν 

Εύλογο είναι λοιπόν, ότι όταν η πίτα των λογής – λογής αντιπαροχών συρρικνούται δραματικά καθιστώσα τα μερίδια ψίχουλα, ανεξαρτήτως πιέσεων, εκβιασμών, ή οποιονδήποτε δοσοληψιών, η ώρα της περιστολής των δαπανών έχει φτάσει.

Απολύσεις, συγχωνεύσεις και περικοπές μισθών ξεσπούν επί δικαίων και αδίκων, ενώ ένα πελώριο «γιατί» σαν εκείνο που γλαφυρά άλλοτε περιέγραφαν για τους πυρόπληκτους ή τους λογής κατατρεγμένους, πλανιέται στα θορυβημένα πρόσωπα των συντελεστών της προτέρας λάμψεως του μαγικού κόσμου των μίντια. Γεγονός είναι πάντως, ότι η θρυλούμενη κρίση, που στην Ελλάδα πλήττει τις υπηρεσίες επί τω ότι δεν παράγουμε άλλο τι από τα λεγόμενα βιομηχανικά προϊόντα πάρεξ πατατάκια και πλαστικές σακούλες, μπήκε για τα καλά και στρογγυλοκάθησε στον Τύπο.

Οι έως προχθές απολύσεις, κακοπληρωμές και περικοπές, ανησύχησαν τον δημοσιογράφο (όχι τον Μάκη που κάθε Δευτέρα και Πέμπτη βράζει στο καζάνι- μπανιέρα της ενημέρωσης, όχι λοιπόν τον Μάκη ,τον άλλο, τον αποκαλούμενο «μέσο»).

Η περίπτωση όμως του βαρύγδουπου ζεύγους Αγγελοπούλου που αγόρασε εφημερίδα και κανάλι ομνύον πως θα τα διαφεντέψει «φιλοσοφούν άνευ μαλακίας» αποδιοργάνωσε ακόμα και τον πολύπλοκο εγκέφαλο του Μάκη, όστις είναι ο μόνος δημοσιογράφος και άνθρωπος, που αρνήθηκε την ευτέλεια της προτάσεως των Αγγελοπουλαίων να παραλάβει επιταγή ενός εκατομμυρίου Ευρωπούλων, προκειμένου να ενισχύσει αυτός, η γυναίκα του και το κότερό του την Ολυμπιακή Ιδέα.
 

Σκέπτεται, δηλαδή, τώρα που μιλάμε ο Μάκης, ότι και με την μέθοδο των τριών αν τα λογαριάσουμε, όταν κάποιος, ο κ. Θεόδωρος π.χ., χαλαλίζει ένα «μύριο» για 3 ανθρώπους (ας προσωποποιήσουμε και το πλεούμενό του, γιατί δεν είναι τυχαίο) πως γίνεται να μην χαλαλίζει 89 «μύρια» - τόσα μπήκαν μέσα οι επιχειρήσεις του των μίντια - για 450 ανθρώπους;

Καταλήγει λοιπόν στο συμπέρασμα ότι, άλλα τα μάτια του λαγού, άλλα της κουκουβάγιας. ΑYTO τον τρελαίνει!

Ένα παλιό επιχειρηματικό γνωμικό κηρύττει: «δέκα λογιών παλικαριές, οι εννιά να δραπετεύεις»
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v