Καλό ψόφο

Πότε επιτέλους θα αποκτήσουμε και στην Ελλάδα μια νομοθεσία που να επιτρέπει την υποβοηθούμενη αυτοκτονία;
Καλό ψόφο
Μόνο ευχάριστα συναισθήματα μου έδωσε η είδηση της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας του υπεραιωνόβιου Αυστραλού επιστήμονα, ο οποίος επέλεξε να αποχωρήσει από τον κόσμο αυτόν σε ηλικία 104 ετών. Για τον σκοπό αυτόν μάλιστα ταξίδεψε έως την Ελβετία με την οικογένειά του, μια που (και) στη χώρα του η αυτοκτονία είναι απαγορευμένη.

O Ντέιβιντ Γκούντολ, βοτανολόγος και περιβαλλοντολόγος δεν έπασχε από κάποια ασθένεια που να σήμαινε τον επικείμενο θάνατό του, αλλά η όραση και η κινητικότητά του είχαν επιβαρυνθεί σημαντικά τα τελευταία δέκα χρόνια και η ποιότητα ζωής του είχε σημαντικά επιδεινωθεί.

Έτσι λοιπόν έφαγε το αγαπημένο του γεύμα και επιδόρπιο, κάπνισε ένα τσιγάρο με το κρασί του και αφού άκουσε την 9η συμφωνία του Μπετόβεν γύρισε μόνος του τη στρόφιγγα για να χυθεί το δηλητήριο στο αίμα του. Ευ-θανασία.

Μπορεί να φαίνεται μακάβριο, αλλά δεν είναι. Ο Αργύρης Μπακιρτζής των Χειμερινών Κολυμβητών εύχεται συχνά στις συναυλίες του- σε τόνο προβοκατόρικο- «καλό ψόφο να’ χουμε». Μια ευχή που φαίνεται δύσκολη αλλά που είναι ουσιαστική- τουλάχιστον για όσους δεν έχουν άλλη εναλλακτική από το να θεωρήσουν τον θάνατο μέρος της ζωής.

Η ευρωπαϊκή νομοθεσία είναι δραματικά πίσω σε αυτόν τον τομέα και μαζί της- φυσικά- και η ελληνική. Οι όροι του θανάτου ενός ανθρώπου πρέπει να διέπονται από τα ίδια ακριβώς δικαιώματα όπως και οι όροι ζωής του. Να του δίνεται δηλαδή η ελευθερία να τους επιλέγει.

Αν εξασφαλιστεί και νομικά η διαδικασία, η εξακρίβωση δηλαδή της πραγματικής βούλησης αυτού που θέλει να θέσει τέρμα στη ζωή του, όλα τα υπόλοιπα μου φαίνονται χριστιανικές και οπισθοδρομικές αγκυλώσεις.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v