Ο Αμβρόσιος του μίσους είναι υπεράνω ενοχής
Με τύπους σαν τον Αμβρόσιο η εκκλησία εκτίθεται. Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να αναπαράξουμε τον λόγο του.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Δεν μπορώ παρά να θεωρήσω δικαιολογημένη την αντιπάθεια και την απέχθεια που εισπράττει ο μητροπολίτης Αμβρόσιος για τα όσα είπε στο δικαστήριο όπου βρέθηκε κατηγορούμενος για «δημόσια υποκίνηση βίας ή μίσους και για κατάχρηση εκκλησιαστικού αξιώματος».
Ο σεβάσμιος ιεράρχης όχι μόνο δεν εμφανίστηκε μεταμελημένος για τα όσα είχε αναφέρει στο παρελθόν για τους ομοφυλόφιλους, αλλά προσέθεσε ότι αν είχε πιστόλι θα είχαμε ξεμπερδέψει με κάποιους από την κοινότητα αυτή, ενώ γνωστοποίησε την επίσημη θέση του, σύμφωνα με την οποία «οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι παιδιά του θεού», «όλους αυτούς ο θεός τους σιχαίνεται» και «ο Θεός δεν έφτιαξε ανώμαλους».
Έκανε καλά το δικαστήριο που τον αθώωσε; Μολονότι η συναισθηματική απάντηση των περισσοτέρων από εμάς είναι ένα εύκολο «όχι», νομίζω ότι η νομική πλευρά είναι λίγο πιο σύνθετη. Η υποκίνηση σε πράξεις μίσους είναι μια ανοικτή σε ερμηνείες διάταξη που- όπως όλες αυτού του χαρακτήρα- πρέπει να προσεγγίζεται με αυξημένη προσοχή.
Για να μην υπάρχει κίνδυνος να θιγεί μάλιστα η ελευθερία του λόγου θα πρέπει η προσοχή του δικαστή να είναι διπλή. Και αυτό γιατί στη θέση του αντιπαθούς μητροπολίτη μπορεί να βρεθεί αύριο ένας συνδικαλιστικός εκπρόσωπος που μπορεί να παρακινεί να «κρεμάσουμε τα αφεντικά». Όσο πιο διασταλτική είναι η ερμηνεία της «υποκίνησης» τόσο πιο επικίνδυνη είναι για όλους.
Τώρα στο καθαρά κοινωνικό κομμάτι. Νομίζω ότι τέτοιες δημόσιες θέσεις εκκλησιαστικών αξιωματούχων εκθέτουν την εκκλησία και την ηγεσία της σε κριτικές για αναχρονιστικές και απαρχαιωμένες αντιλήψεις. Από την άποψη αυτή θεωρώ ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να δημοσιοποιούμε αυτές τις θέσεις που κάνουν ξεκάθαρο το ότι δεν μπορεί μια τέτοια εκκλησία να αποτελεί τμήμα ενός ευρωπαϊκού κράτους.
Πραγματικά τώρα, δεν σκέφτηκε κανείς χριστιανός (sic) εκεί στην Ιερά σύνοδο να κάνει μια δήλωση για να παρθούν αποστάσεις από το παραλήρημα Αμβρόσιου; Εδώ η απάντηση «όχι» ισοδυναμεί με υιοθέτηση των λεγομένων του σεβάσμιου ιεράρχη.
Ο σεβάσμιος ιεράρχης όχι μόνο δεν εμφανίστηκε μεταμελημένος για τα όσα είχε αναφέρει στο παρελθόν για τους ομοφυλόφιλους, αλλά προσέθεσε ότι αν είχε πιστόλι θα είχαμε ξεμπερδέψει με κάποιους από την κοινότητα αυτή, ενώ γνωστοποίησε την επίσημη θέση του, σύμφωνα με την οποία «οι ομοφυλόφιλοι δεν είναι παιδιά του θεού», «όλους αυτούς ο θεός τους σιχαίνεται» και «ο Θεός δεν έφτιαξε ανώμαλους».
Έκανε καλά το δικαστήριο που τον αθώωσε; Μολονότι η συναισθηματική απάντηση των περισσοτέρων από εμάς είναι ένα εύκολο «όχι», νομίζω ότι η νομική πλευρά είναι λίγο πιο σύνθετη. Η υποκίνηση σε πράξεις μίσους είναι μια ανοικτή σε ερμηνείες διάταξη που- όπως όλες αυτού του χαρακτήρα- πρέπει να προσεγγίζεται με αυξημένη προσοχή.
Για να μην υπάρχει κίνδυνος να θιγεί μάλιστα η ελευθερία του λόγου θα πρέπει η προσοχή του δικαστή να είναι διπλή. Και αυτό γιατί στη θέση του αντιπαθούς μητροπολίτη μπορεί να βρεθεί αύριο ένας συνδικαλιστικός εκπρόσωπος που μπορεί να παρακινεί να «κρεμάσουμε τα αφεντικά». Όσο πιο διασταλτική είναι η ερμηνεία της «υποκίνησης» τόσο πιο επικίνδυνη είναι για όλους.
Τώρα στο καθαρά κοινωνικό κομμάτι. Νομίζω ότι τέτοιες δημόσιες θέσεις εκκλησιαστικών αξιωματούχων εκθέτουν την εκκλησία και την ηγεσία της σε κριτικές για αναχρονιστικές και απαρχαιωμένες αντιλήψεις. Από την άποψη αυτή θεωρώ ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να δημοσιοποιούμε αυτές τις θέσεις που κάνουν ξεκάθαρο το ότι δεν μπορεί μια τέτοια εκκλησία να αποτελεί τμήμα ενός ευρωπαϊκού κράτους.
Πραγματικά τώρα, δεν σκέφτηκε κανείς χριστιανός (sic) εκεί στην Ιερά σύνοδο να κάνει μια δήλωση για να παρθούν αποστάσεις από το παραλήρημα Αμβρόσιου; Εδώ η απάντηση «όχι» ισοδυναμεί με υιοθέτηση των λεγομένων του σεβάσμιου ιεράρχη.
