Η είδηση για το γατί δεν κανιβαλίζει τις "μεγάλες" ειδήσεις

Διαβάζω για αρκετούς που διαμαρτύρονται για την σημασία που πήρε στην δημόσια σφαίρα η υπόθεση με το γατάκι και τον τύπο που το κλώτσησε στην θάλασσα αφού το δελέασε με φαγητό https://www.youtube.com/watch?v=XHiEgVu_UwA.

Πολλοί εξ αυτών συγκρίνουν την είδηση με άλλες σπουδαιότερες, όπως τα νεότερα του πολέμου στην Ουκρανία, ή το τέλος της δικής του Ζακ Κωστόπουλου με την καταδίκη του μεσίτη και του κοσμηματοπώλη.   

Κατ΄ αρχάς για τους πρώτους: Ο κάθε νόμος έχει καθολική ισχύ (ευτυχώς) και η εφαρμογή του δεν εξαρτάται από το πόσο τρομερό ή μη τρομερό φαίνεται στην κοινή γνώμη εκείνο που εμπίπτει στις διατάξεις του. Αλλιώς θα επρόκειτο για ένα αχαρτογράφητο κάθε φορά παζάρι του νομοθέτη με το κοινό: «Σοβαρό δεν ήταν αυτό παιδιά; Ε, να ισχύσει τώρα- τι λέτε;».

Και επί της ουσίας όμως, κάποιος που δελεάζει ένα ζώο χρησιμοποιώντας την πείνα του για να το υποβάλει σε κάτι που το βασανίζει, όπως το άγχος του πνιγμού, εγκληματεί- ασχέτως αν το ζώο τελικά δεν πεθαίνει ή δεν υπάρχει κάποιο βδελυρό τέλος του, όπως το να γδαρθεί ζωντανό, να κρεμαστεί από τα εντόσθιά του ή κάτι παρεμφερές.  

Όσο για τους άλλους που συγκρίνουν το τι λέει ο καθένας με όοοοολα αυτά που δεν λέει εκείνη την ίδια ώρα- πέραν από το ότι πρόκειται περί ανοήτων- έχω να πω τα εξής: Οι ειδήσεις διαγκωνίζονται μεταξύ τους μόνο στα μάτια αυτού που τις παρακολουθεί μέσω του timeline∙ που πετυχαίνει δηλαδή την είδηση ως τίτλο την ώρα που σκρολάρει, και που δεν έχει την πρόθεση να αφιερώσει συνολικά παραπάνω από ένα λεπτό στην ενημέρωσή του.

Οι υπόλοιποι άνθρωποι, εκείνοι που φροντίζουν να ενημερώνονται, μπορούν να αφομοιώσουν περισσότερες από μία ειδήσεις. Μπορούν δηλαδή να διαβάσουν και για τον σατράπη που βασάνιζε το γατί και για τον πόλεμο στην Ουκρανία, χωρίς το ένα να εκτοπίζει το άλλο.       

Όταν είμαστε σε εποχή που είναι σημαντικό να αλλάξουν οι νοοτροπίες των ανθρώπων- όπως είμαστε στο θέμα του σεβασμού των ζώων- καμία παραβίαση της νομοθεσίας δεν περισσεύει. Τις χρειαζόμαστε όλες μαζί και με την επίδραση που δημιουργούν στην κοινή γνώμη. Δεν απειλούν τις άλλες ειδήσεις, αλλά ευαισθητοποιούν. Ό,τι θα έπρεπε, σε έναν ιδανικό κόσμο να κάνει κάθε είδηση δηλαδή.