Ο αγιασμός δεν διώχνει τα... άδεια κεφάλια

Το Σύνταγμά μας είναι ξεκάθαρο: Δεν δικαιούμαστε να έχουμε πρόβλημα με την λατρεία και το τυπικό οποιασδήποτε θρησκείας. Ακόμη και αν αυτή είναι η χριστιανορθόδοξη, θα προσέθετα, βλέποντας τις εικόνες ντροπής από το Αμύνταιο κατά τον αγιασμό στην πρώτη ημέρα έναρξης των μαθημάτων.  

Η διευθύντρια του Γενικού Λυκείου Αμυνταίου προειδοποίησε τα παιδιά να μην βγάλουν τις μάσκες τους για να φιλήσουν τον σταυρό που κρατούσε ο αρχιμανδρίτης της περιοχής για να «αγιάσει», ενώ ζήτησε από τον ίδιο τον ιερωμένο να φορέσει μάσκα αν ήθελε να μπει στις τάξεις.    

«Ο σταυρός θα μολύνει τους ανθρώπους;», είπε φανερά εκνευρισμένος ο Αρχιμανδρίτης και πρόσθεσε: «Ντροπή σας. Τουλάχιστον να το κλείνετε μπροστά μου. Οι άρχοντες του τόπου φιλήσανε τον σταυρό χωρίς μάσκα και εσείς θα μου κάμετε επεισόδιο εδώ την ώρα του αγιασμού. Και να μου απαγορεύετε να μπω μέσα στις τάξεις επειδή δε φοράω μάσκα. Να κρατάω τον σταυρό του Χριστού και να φοράω μάσκα; Ντροπή σας. Είναι αναίδεια. Οι άρχοντες του τόπου έδωσαν παράδειγμα ευλάβειας στα παιδιά μας και εσείς τι δίνετε;».

Εδώ δηλαδή δεν έχουμε απλώς έναν ιεράρχη που δεν λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα και άρα εκθέτει τον εαυτό του σε κίνδυνο (δικαίωμά του), αλλά για έναν λειτουργό που ενσυνείδητα εκθέτει σε κίνδυνο μέρος του πληθυσμού, θυμώνοντας μάλιστα σε όποιους τολμούν να αμφισβητήσουν την ιδεοληψία του, την οποία βαφτίζει «θρησκευτική αφοσίωση».  

Άραγε ο ίδιος όταν αρρωσταίνει δεν πηγαίνει σε γιατρό; Πάει στον Μητροπολίτη;

Όταν ο παραλογισμός είναι αυτοαναφορικός δεν δικαιούμαστε να μας ενοχλεί. Όταν όμως προέρχεται από έναν δημόσιο υπάλληλο, ο οποίος έχει εκ της θέσης του αρμοδιότητα να απευθύνεται σε πολίτες, καθοδηγώντας μάλιστα όσο περισσότερους από αυτούς μπορεί, δεν γίνεται να μην παρεμβαίνει η προϊστάμενη αρχή. Και αν αυτή είναι απρόθυμη να παρέμβει, ας παρέμβει τουλάχιστον το αρμόδιο υπουργείο από όπου αυτός ο κύριος πληρώνεται.

Θυμίζω το οξύμωρο: πρόκειται για το Υπουργείο Παιδείας.  

Υ.Γ. Φανταστείτε τα παιδάκια άλλων θρησκειών που τυχαίνει να πηγαίνουν σε αυτό το σχολείο του Αμυνταίου ή σε άλλα σχολεία, όπου ιεράρχες τυχόν δοκιμάζουν να επιβάλουν την άποψή τους για τις υγειονομικές προφυλάξεις, παίρνοντας κουράγιο από  "την παντοδυναμία της ορθόδοξης πίστης". Στις περιπτώσεις αυτές και με δεδομένη την αβελτηρία των αρχών, η ανεξιθρησκεία γίνεται πραγματική σανίδα σωτηρίας.