Ποιος μας φυλάει από τους φύλακες;
Το εύκολο είναι να πανηγυρίσουμε για την απόφαση των Facebook και Twitter να κλείσουν τους λογαριασμούς Τραμπ. Το δύσκολο είναι να προβληματιστούμε.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πολιτικές- με την ουσία του όρου- συζητήσεις που πυροδότησαν τα πρόσφατα γεγονότα στο Καπιτώλιο, πέρα από το τι κινδύνους σημαίνει για την δημοκρατία η εθνικιστική και λαϊκιστική ρητορική, είναι εκείνη που περιλαμβάνει τον ρόλο των social media.
Όπως ανακοίνωσαν Facebook και Twitter, αποφάσισαν να μπλοκάρουν επ’ αόριστο τους προσωπικούς λογαριασμούς του Ντόναλντ Τραμπ, καθώς ο ίδιος παρακινεί σε πράξεις βίας και αυτό αντίκειται στους όρους χρήστη που έχουν θέσει.
Μπορεί σε αρκετούς από εμάς η προοπτική του να ακούν και να βλέπουν λιγότερο Τραμπ να φαντάζει ως κάτι ευχάριστο, αλλά το θέμα είναι μεγαλύτερο και σοβαρότερο.
Μήπως δεν ενέχει κίνδυνο για την δημοκρατία να αποφασίζει μια εταιρία πότε και με ποιους όρους θα λογοκρίνει κάποιον και μάλιστα κάποιον εκλεγμένο για να διοικεί και να χαράσσει πολιτικές; Ασφαλώς και ενέχει. Μπορεί οι περισσότεροι να συμφωνούμε με την αυστηρή πολιτική που έχει το Facebook έναντι ρατσιστικών ή ακροδεξιών σχολίων και ποστ, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τον κίνδυνο από την τόση συγκεντρωμένη εξουσία και την απουσία ρυθμιστικών δικλείδων.
Αυτές οι ρυθμιστικές δικλείδες δεν μπορούν παρά να τεθούν σε επίπεδο κράτους όπου λειτουργεί η κάθε τέτοια πλατφόρμα. Όπως σωστά τόνισε σχετικά και η Καγκελάριος Μέρκελ, ακόμη και στην αξιολόγηση που κάνουν οι ιδιοκτήτριες των μέσω κοινωνικής δικτύωσης θα πρέπει να υπάρχουν κανόνες. Και αυτό γιατί όταν τόσο μεγάλη δύναμη είναι συγκεντρωμένη στα χέρια ιδιωτικού συμφέροντος, το οποίο δηλωμένα έχει σκοπό την κερδοφορία, δεν ξέρεις πώς θα χειριστεί αυτή τη δύναμη στο μέλλον- και δεν θα ήξερες ακόμη και αν σήμερα την διαχειριζόταν άριστα.
Η εταιρία παρέχει τα μέσα της δικτύωσης η εταιρία δικαιούται να βάζει και τους κανόνες, θα πουν ορισμένοι. Δεν είναι όμως έτσι. Όταν οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης καταλαμβάνουν ένα τόσο μεγάλο τμήμα της ζωής των πολιτών (ενημέρωση, διασκέδαση, πολιτική, επικοινωνία), η λειτουργία του είναι αναγκαστικά πολιτικό ζήτημα. Έτσι η ύπαρξη κανόνων και διαδικασιών διαπίστωσης και αντιμετώπισης τέτοιων περιστατικών θα στέκεται ψηλότερα από την περιπτωσιολογία.
Μετά τις προηγούμενες αμερικανικές εκλογές έχει ήδη ξεκινήσει η συζήτηση για το πως θα ρυθμιστούν αποτελεσματικά τα on line κοινωνικά δίκτυα. Είναι μια συζήτηση που πρέπει να ολοκληρωθεί όσο το δυνατόν συντομότερα. Στο κάτω κάτω αν πρέπει να επιβάλλονται λογοκρισίες, ας τις επιβάλουν εκλεγμένες κυβερνήσεις.
Όπως ανακοίνωσαν Facebook και Twitter, αποφάσισαν να μπλοκάρουν επ’ αόριστο τους προσωπικούς λογαριασμούς του Ντόναλντ Τραμπ, καθώς ο ίδιος παρακινεί σε πράξεις βίας και αυτό αντίκειται στους όρους χρήστη που έχουν θέσει.
Μπορεί σε αρκετούς από εμάς η προοπτική του να ακούν και να βλέπουν λιγότερο Τραμπ να φαντάζει ως κάτι ευχάριστο, αλλά το θέμα είναι μεγαλύτερο και σοβαρότερο.
Μήπως δεν ενέχει κίνδυνο για την δημοκρατία να αποφασίζει μια εταιρία πότε και με ποιους όρους θα λογοκρίνει κάποιον και μάλιστα κάποιον εκλεγμένο για να διοικεί και να χαράσσει πολιτικές; Ασφαλώς και ενέχει. Μπορεί οι περισσότεροι να συμφωνούμε με την αυστηρή πολιτική που έχει το Facebook έναντι ρατσιστικών ή ακροδεξιών σχολίων και ποστ, αλλά αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τον κίνδυνο από την τόση συγκεντρωμένη εξουσία και την απουσία ρυθμιστικών δικλείδων.
Αυτές οι ρυθμιστικές δικλείδες δεν μπορούν παρά να τεθούν σε επίπεδο κράτους όπου λειτουργεί η κάθε τέτοια πλατφόρμα. Όπως σωστά τόνισε σχετικά και η Καγκελάριος Μέρκελ, ακόμη και στην αξιολόγηση που κάνουν οι ιδιοκτήτριες των μέσω κοινωνικής δικτύωσης θα πρέπει να υπάρχουν κανόνες. Και αυτό γιατί όταν τόσο μεγάλη δύναμη είναι συγκεντρωμένη στα χέρια ιδιωτικού συμφέροντος, το οποίο δηλωμένα έχει σκοπό την κερδοφορία, δεν ξέρεις πώς θα χειριστεί αυτή τη δύναμη στο μέλλον- και δεν θα ήξερες ακόμη και αν σήμερα την διαχειριζόταν άριστα.
Η εταιρία παρέχει τα μέσα της δικτύωσης η εταιρία δικαιούται να βάζει και τους κανόνες, θα πουν ορισμένοι. Δεν είναι όμως έτσι. Όταν οι πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης καταλαμβάνουν ένα τόσο μεγάλο τμήμα της ζωής των πολιτών (ενημέρωση, διασκέδαση, πολιτική, επικοινωνία), η λειτουργία του είναι αναγκαστικά πολιτικό ζήτημα. Έτσι η ύπαρξη κανόνων και διαδικασιών διαπίστωσης και αντιμετώπισης τέτοιων περιστατικών θα στέκεται ψηλότερα από την περιπτωσιολογία.
Μετά τις προηγούμενες αμερικανικές εκλογές έχει ήδη ξεκινήσει η συζήτηση για το πως θα ρυθμιστούν αποτελεσματικά τα on line κοινωνικά δίκτυα. Είναι μια συζήτηση που πρέπει να ολοκληρωθεί όσο το δυνατόν συντομότερα. Στο κάτω κάτω αν πρέπει να επιβάλλονται λογοκρισίες, ας τις επιβάλουν εκλεγμένες κυβερνήσεις.
