"Ρωγμή" τα σχολεία στο κτίσμα της Κυβέρνησης

Οι μήνες που μεσολάβησαν από το κλείσιμο για καλοκαίρι των σχολείων μέχρι το άνοιγμά τους, ήταν οι μήνες στους οποίους καταγράφηκε αυτό που θα αποδειχθεί «καμπή» στην επικοινωνιακή εικόνα της Κυβέρνησης. το υπουργείο και το Μαξίμου δεν πήραν την πρωτοβουλία της αραίωσης του μαθητικού πληθυσμού με ό,τι αυτό συνεπαγόταν (άλλους χώρους, περισσότερους αναπληρωτές καθηγητές και λοιπά).

Αυτή η αδυναμία ή η απροθυμία να κάνει «ό,τι μπορούσε» για να ανοίξουν τα σχολεία με την μέγιστη δυνατή ασφάλεια δημιούργησε στην Κυβέρνηση το πρώτο ρήγμα στην εικόνα διαχείρισης της πανδημίας που στην πρώτη φάση είχε ελάχιστα ως καθόλου ψεγάδια και δεν άφησε περιθώριο για ουσιαστική αντιπολιτευτική παρέμβαση. Μετά τον Σεπτέμβριο όμως τα πράγματα είναι αλλιώς. Πλέον ο Σύριζα δικαιούται να καταλογίζει «βούληση» και «πολιτική απόφαση» στην Κυβέρνηση για τις επιλογές της στην διαχείριση της πανδημίας και, άρα, να οξύνει τον κριτικό του λόγο σε κάθε ένδειξη έξαρσής της.

Έτσι, η άνοδος των κρουσμάτων, από πεδίο κοινής εθνικής ανησυχίας τον Μάρτιο και τον Απρίλιο, αναδεικνύεται τώρα σε αντιπολιτευτική αιχμή, και η επιδείνωση της πανδημικής κρίσης θα μπορεί να αποδίδεται στους χειρισμούς εκ μέρους της Κυβέρνησης, η οποία πλέον θα βαρύνεται με την απόδειξη του «έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα», όπερ στην πολιτική είναι «παρ΄το αυτό και κούρευ’ το».

Στην σοβαρή αυτή επικοινωνιακή  ρωγμή μπαίνουν και οι καταλήψεις ως νεανικός ακτιβισμός που δεν φαίνεται εφικτό να συνδεθεί άμεσα με «τακτικίστιες υποκινήσεις εξ αριστερών», όπως επιχειρείται συνήθως επικοινωνιακά, ώστε να μειωθεί η σημασία των αιτημάτων. Η σαφήνεια των όσων ζητούν οι πιτσιρικάδες κάνει την σχετικοποίησή τους δύσκολη. Κοινώς δεν θα «μπαλαμουτιαστούν» τα όσα ζητούν. Ή θα χάσουν ή θα κερδίσουν.

Η Κυβέρνηση είναι μπροστά στην πρώτη σοβαρή επικοινωνιακή της κρίση, η οποία δεν φαίνεται ότι θα είναι σύντομη, εκτός και αν βρεθεί κάτι πολύ σημαντικό να αλλάξει την ατζέντα. Μόνο τα ελληνοτουρκικά μπορώ να σκεφτώ με τέτοια βαρύτητα, αλλά δύσκολα εκεί θα προκύψει κάποια ξεκάθαρα θετική εξέλιξη που η Κυβέρνηση θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει επικοινωνιακά. Αν δεν ξεχνά κανείς και το θέμα της Βόρειας Μακεδονίας όπου ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει κωλοτούμπα που θυμίζει… Σύριζα και μνημόνια, μπορεί να φανταστεί ότι το ακροατήριό του θα εξετάζει δύο και τρεις φορές όσες ειδήσεις σχετίζονται με τα εθνικά θέματα.    

Η άλλη λύση είναι να πάει σε διαφορετικές επιλογές πολιτικών που να τείνουν πιο πολύ προς το μοντέλο "κεντρώας" κοινωνικής πολιτικής σε συνδυασμό με έναν πάντα λαοφιλή «ελληνοκεντρισμό» και μια συντηρητικοποίηση σε κοινωνικά θέματα- μια απόπειρα δηλαδή κατασκευής ενός εσωτερικού «εχθρού». Αν η περιγραφή αυτού του υβριδίου σας θυμίζει αρκετά alt right, μαντεύετε σωστά αυτό που θέλω να πω.