Τα στερεότυπα της επικοινωνίας
Δύο ολισθήματα του Σύριζα κατέγραψα αυτά τις ημέρες: Το ένα αφορά τον πρώην υπουργό Παιδείας και το άλλο τον πρώην Πρωθυπουργό.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Δύο συριζοατοπήματα μέτρησα αυτή την εβδομάδα και θα τα συζητήσω εδώ σκεπτόμενος ότι η Αξιωματική αντιπολίτευση είναι «κυβερνητικός θεσμός» και δεν πρέπει να της συγχωρούνται πράγματα που μπορεί να στρέφουν το δημόσιο αίσθημα σε λάθος κατευθύνσεις.
Η πρώτη παρατήρηση έχει να κάνει με την δήλωση του πρώην υπουργού Παιδείας κ. Γαβρόγλου: «Είναι δεδομένο οτι η κ. Κεραμέως μας κοροϊδεύει. Συνειδητά. Όμως με την ανακοίνωση των 17 μαθητών κατά μεσό όρο ανά τάξη, ενισχύει και το στερεότυπο ότι οι γυναίκες δεν σκαμπάζουν από αριθμητική».
Μολονότι ο κ. Γαβρόγλου έχει τη φήμη του προσεκτικού ισορροπιστή- χαρακτηριστικό που, κατά πολλούς, του έδωσε και το υπουργικό αξίωμα, εδώ πάτησε μπανανόφλουδα. Ενώ υποτίθεται ότι προσπαθεί να υπερασπίσει τη νέα γενιά απέναντι στον σεξισμό, τον αναπαράγει ο ίδιος χρησιμοποιώντας μια τραβηγμένη από τα μαλλιά ερμηνεία αυτού που είπε η υπουργός Παιδείας. Όχι, το ότι αυτό που είπε η Ν. Κεραμέως συνιστά όντως κοροϊδία του κοινού, δεν αθωώνει τον κ. Γαβρόγλου.
Το δεύτερο ολίσθημα έχει να κάνει με την δήλωση του κ. Τσίπρα περί χλαμύδας και πυτζαμών. («[Η Κυβέρνηση] έμαθε να φορά χλαμύδες στα ρηχά νερά των Πρεσπών αλλά τώρα φοράει πιτζάμες στα βαθιά νερά του Αιγαίου»). Όχι, η υπεράσπιση των δικών μας πεπραγμένων δεν είναι ο άριστος οιωνός, κ. Τσίπρα. Τι σημαίνει αυτή η δήλωση; Να είμαστε πιο επιθετικοί απέναντι στην Τουρκία; Να φορέσουμε και εκεί τις εσάρπες του εθνικού μας μεγαλείου όπως στη Μακεδονία του Μεγαλέξανδρου; Αυτή είναι η πρόταση της αντιπολίτευσης; Να μην είναι τόσο μαλθακή η κυβέρνηση, να σκληρύνει τη στάση της και να κλιμακώσει;
Δεν πιστεύω ότι πραγματικά αυτή είναι η θέση του Σύριζα ή του κ. Τσίπρα. Πιστεύω ότι είναι ένα αντιπολιτευτικό επιχείρημα, καλοδιατυπωμένο, αλλά άστοχο, επικίνδυνο και τελικά επικοινωνιακό- όπως αυτά για τα οποία κατηγόρησε στην ίδια αποστροφή του λόγου του τον Κ. Μητσοτάκη και την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Είναι μια πλειοδοσία λαϊκιστικής ελληνοπερηφάνειας.
Και όχι. Η βλακεία που ξεστόμισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητιανεύοντας λίγη βενιζελική χρυσόσκονη για «την Ελλάδα που μεγαλώνει», δεν δικαιολογεί τέτοια έκπτωση στην ποιότητα της ασκούμενης στα εξωτερικά θέματα αντιπολίτευσης. Περιμένουμε περισσότερα.
Η πρώτη παρατήρηση έχει να κάνει με την δήλωση του πρώην υπουργού Παιδείας κ. Γαβρόγλου: «Είναι δεδομένο οτι η κ. Κεραμέως μας κοροϊδεύει. Συνειδητά. Όμως με την ανακοίνωση των 17 μαθητών κατά μεσό όρο ανά τάξη, ενισχύει και το στερεότυπο ότι οι γυναίκες δεν σκαμπάζουν από αριθμητική».
Μολονότι ο κ. Γαβρόγλου έχει τη φήμη του προσεκτικού ισορροπιστή- χαρακτηριστικό που, κατά πολλούς, του έδωσε και το υπουργικό αξίωμα, εδώ πάτησε μπανανόφλουδα. Ενώ υποτίθεται ότι προσπαθεί να υπερασπίσει τη νέα γενιά απέναντι στον σεξισμό, τον αναπαράγει ο ίδιος χρησιμοποιώντας μια τραβηγμένη από τα μαλλιά ερμηνεία αυτού που είπε η υπουργός Παιδείας. Όχι, το ότι αυτό που είπε η Ν. Κεραμέως συνιστά όντως κοροϊδία του κοινού, δεν αθωώνει τον κ. Γαβρόγλου.
Το δεύτερο ολίσθημα έχει να κάνει με την δήλωση του κ. Τσίπρα περί χλαμύδας και πυτζαμών. («[Η Κυβέρνηση] έμαθε να φορά χλαμύδες στα ρηχά νερά των Πρεσπών αλλά τώρα φοράει πιτζάμες στα βαθιά νερά του Αιγαίου»). Όχι, η υπεράσπιση των δικών μας πεπραγμένων δεν είναι ο άριστος οιωνός, κ. Τσίπρα. Τι σημαίνει αυτή η δήλωση; Να είμαστε πιο επιθετικοί απέναντι στην Τουρκία; Να φορέσουμε και εκεί τις εσάρπες του εθνικού μας μεγαλείου όπως στη Μακεδονία του Μεγαλέξανδρου; Αυτή είναι η πρόταση της αντιπολίτευσης; Να μην είναι τόσο μαλθακή η κυβέρνηση, να σκληρύνει τη στάση της και να κλιμακώσει;
Δεν πιστεύω ότι πραγματικά αυτή είναι η θέση του Σύριζα ή του κ. Τσίπρα. Πιστεύω ότι είναι ένα αντιπολιτευτικό επιχείρημα, καλοδιατυπωμένο, αλλά άστοχο, επικίνδυνο και τελικά επικοινωνιακό- όπως αυτά για τα οποία κατηγόρησε στην ίδια αποστροφή του λόγου του τον Κ. Μητσοτάκη και την Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Είναι μια πλειοδοσία λαϊκιστικής ελληνοπερηφάνειας.
Και όχι. Η βλακεία που ξεστόμισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητιανεύοντας λίγη βενιζελική χρυσόσκονη για «την Ελλάδα που μεγαλώνει», δεν δικαιολογεί τέτοια έκπτωση στην ποιότητα της ασκούμενης στα εξωτερικά θέματα αντιπολίτευσης. Περιμένουμε περισσότερα.
