Αυτός έχει φάτσα παιδεραστή

Όταν στην εβδομάδα που τελείωσε, εμφανίστηκε στην ειδησειογραφία το νέο «έγκλημα τιμής» στα Ανώγεια της Κρήτης, όπου ο γιός σκότωσε τον φονιά του πατέρα του, σκέφτηκα για μία ακόμη φορά το πρόβλημα καθυστέρησης που έχει η ελληνική κοινωνία.

Η έννοια της «τιμής», η οποία ευθύνεται για μύρια όσα εγκλήματα, είναι πολύ διαδεδομένη στις χώρες της Μεσογείου. Στην Ελλάδα την έχουν επισημάνει και καταγράψει πολλοί, μεταξύ των οποίων ο ανθρωπολόγος John Campbell στην δεκαετία του 1950, αλλά και η ιστορικός Έφη Αβδελλά στο εξαιρετικό βιβλίο της «Δια λόγους τιμής». Στις διάφορες εκφάνσεις της η «τιμή» μοιάζει να οπλίζει συχνά το χέρι δολοφόνων και αδικοπραγούντων, αψηφώντας το κράτος δικαίου και πλήττοντας έτσι τους θεσμούς.

Το ότι τα τελευταία χρόνια σε κάθε περιστατικό αυτοδικίας, αρκετοί στον δημόσιο λόγο θα εμφανιστούν επικριτικοί, ακόμη και αν συντρέχει θέμα «τιμής», δεν είναι αρκετό για να εξαλείψει από όλους μας μια σιωπηλή δικαιολόγηση της αλυσίδας των γεγονότων που βασικά προέρχεται από το ότι μας είναι οικεία η… στρέβλωση των πραγμάτων.

Το ίδιο το θέμα της αυτοδικίας και της «αποδοχής» της από την κοινωνία, είναι διαχρονικά πολύ ενδιαφέρον, καθώς φωτίζει άθελά του την απόσταση που έχει η θέση του εκάστοτε νομοθέτη από εκείνη της κοινής γνώμης. Πιο ξεκάθαρο είναι αυτό σε περιπτώσεις καταδικασμένων για παιδεραστία, όπου η λογική ακόμη και σωφρόνων υποχωρεί μπροστά στην οργή κατά της συγκεκριμένης αδικοπραγίας. Γιατί τα λέω αυτά; 

Τις τελευταίες ημέρες, στα σόσιαλ μίντια κυκλοφορεί μια φωτογραφία ενός άνδρα, ο οποίος φέρεται καταδικασμένος και αποφυλακισμένος για αποπλάνηση 36 ανήλικων παιδιών. Η φωτογραφία από την σύλληψή του συνοδεύεται από το ονοματεπώνυμό του, την περιγραφή της επαγγελματικής του ιδιότητας (ήταν δάσκαλος), αλλά και λεπτομέρειες για την κράτησή του. 

Δεν ξέρω αν αληθεύουν τα όσα αναγράφονται και φαντάζομαι ότι δεν το ξέρουν και όσοι  κοινοποιούν το περιεχόμενο αυτό συνοδευόμενο από προτροπές «να τον βασανίσουμε», «να τον κάψουμε», αλλά και από απειλές «πάντα θα πρέπει να κοιτάζεις πίσω από τον ώμο σου» και άλλα τέτοια που κάνουν τους συγγραφείς τους να νιώθουν ότι αποδίδουν οι ίδιοι δικαιοσύνη με το να θυμώνουν και με το να προκαλούν και άλλους να θυμώσουν υπέρ του δίκιου. Και ποιο είναι το δίκιο; Σύμφωνα με το συνοδευτικό κείμενο, ο άνδρας αυτός δεν θα έπρεπε να έχει μείνει στη φυλακή μόνο οκτώ χρόνια, έχοντας καταδικαστεί για 400. Οπότε, όποιος τον δει, όπου τον δει, καλείται να του κάνει κάτι κακό προκειμένου να αποκατασταθεί η αδικία.

Αγνοώ πλήρως την συγκεκριμένη ιστορία και βεβαίως οποιοδήποτε γεγονός σχετίζεται με αυτήν. Έτσι, με τις πληροφορίες που έχω, υποχρεούμαι να θεωρήσω αυτά τα ποστ ανεπίτρεπτη διαπόμπευση. 

Με αυτές τις μεθόδους "εκδίκησης" ή "δικαιοσύνης", δεν υπάρχει ευνομούμενη πολιτεία, υπάρχει ζούγκλα. Επειδή, όπως και εγώ, δύσκολα κάποιος από όσους προθύμως εξανίστανται με την περιγραφή "του τέρατος θα μπει στην διαδικασία να διεξάγει αστυνομική έρευνα- και πώς να το κάνει άλλωστε;- η αναπαραγωγή αυτής της δέσμης πληροφοριών είναι όχι μόνο ανεύθυνη, αλλά και εγκληματική. Και αυτό ισχύει ασχέτως με το αν ο περί ου ο λόγος ήταν όντως καταδικασμένος ή όχι, από το αν αφέθηκε λανθασμένα νωρίτερα να βγει από την φυλακή, από το αν εν τέλει "σωφρονίστηκε" κατά τον εγκλεισμό του ή όχι.

Εφόσον θέλουμε να ζούμε με άλλους ανθρώπους και όχι στα βουνά, φροντίζουμε να τηρούμε τους κανόνες που ισχύουν για όλους- δηλαδή τους νόμους Αν κάποιος εκπληρώσει τις προϋποθέσεις αποφυλάκισης, αποφυλακίζεται, αν παρανομήσει τιμωρείται.

Δεν βρίσκω παράλογο να έχει ο κάθε πολίτης άποψη για το πώς λειτουργεί το δικαιικό και το σωφρονιστικό μας σύστημα- ίσα ίσα το θεωρώ και καθήκον του. Δεν βρίσκω επίσης παράλογο να διαφωνεί με αυτούς τους τρόπους λειτουργίας, και εγώ διαφωνώ άλλωστε.

Η λύση όμως δεν είναι να καταλήγουμε "με το μάτι" σε επιλογές ενόχων και αθώων, Να στοχοποιούμε ανθρώπους μέσα από τα σόσιαλ μίντια ή από την καρέκλα του καφενείου.

Οι όποιες αλλαγές πρέπει να είναι θεσμικές και όχι να αφορούν περιπτώσεις που ο περί ου ο λόγος είναι μοιάζει "βρωμόφατσα". Πρόκειται για βαθιά πολιτικά θέματα- πολιτικά με την ουσία της λέξης και όχι με την κομματική έννοια που κυριαρχεί,

Ας απαιτήσουμε λοιπόν ως ψηφοφόροι στις επόμενες εκλογές οι παρατάξεις να τοποθετηθούν και για την δικαιοσύνη, για τον τρόπο που απονέμεται και που λειτουργεί. Αυτό, για την πολιτεία μας, είναι ουσιαστικότερο από το πόσοι δικαιούνται το τάδε ή το δείνα επίδομα.