Δεν γίνεται να μην παίρνεις θέση

Αυτό που συμβαινει για άλλη μια φορά στα σύνορά μας και οι αντιδράσεις που προκαλεί στο εσωτερικό αποκλείουν το να μην πάρεις θέση.
Δεν γίνεται να μην παίρνεις θέση
Πώς μπορεί κανείς να αγνοήσει ότι στα σύνορά μας εκτυλίσσεται ένα απίστευτο δράμα, έστω και αν εμείς ως Έλληνες, δεν είμαστε οι κατ΄ εξοχήν υπεύθυνοι για αυτό; Τα όσα συμβαίνουν σε θαλάσσια και χερσαία σύνορα με την Τουρκία είναι τόσο συγκλονιστικά, που δεν δικαιούται κανείς να μην έχει θέση απέναντι τους.

Και με το να «έχει θέση» δεν εννοώ μόνο να διαλέξει ποιους θα καταδικάσει κατά την προσφιλή πρακτική της ζωής μας στα social media, αλλά να νιώθει την κλίμακα αυτού που συμβαίνει και να δοκιμάσει να εντάξει όλο αυτό σε ένα νοηματικό πλαίσιο.

Προφανώς και τα σύνορα με την Τουρκία δεν είναι δυνατόν να ανοίξουν χωρίς όρους και χωρίς προϋποθέσεις, ακόμη και για να υπηρετήσουν ανθρωπιστικούς σκοπούς. Κάτι τέτοιο θα άλλαζε το νόημα του «κράτους» και των συνόρων και δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς πραγματική επανάσταση- κάτι που δεν φαίνεται καθόλου πιθανό να συμβεί άμεσα.

Αυτό που μπορεί να γίνει όμως είναι να μαζί με την προστασία των συνόρων να επιδεικνύεται και η ανθρωπιστική ευαισθησία. Το άνοιγμα των συνόρων για να μπουν με τη μία χιλιάδες άνθρωποι δεν είναι ο μοναδικός τρόπος να τους βοηθήσουμε.

Το «ε, και τι να γίνει;» είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος, γιατί είναι ό,τι πιο εύκολο μπορεί να σκεφτεί ο μέσος άνθρωπος. Δεν πρέπει κανείς να θεωρεί επαρκή την διαχείριση με την οποία «όλο και κάποιος μπορεί να σκοτωθεί», όπως συνέβη με το παιδί στα ανοικτά της Λέσβου.   

Ο άλλος σημαντικός κινδυνος είναι να αφήνουμε τις ελληνικές Κυβερνήσεις να έχουν το μονοπώλιο του «τι είναι σωστό σε αυτές τις περιπτώσεις». Όχι, οι θάνατοι αθώων ψυχών ως παράπλευρες απώλειες μιας γεωπολιτικής αναταραχής, το έλλειμμα αλληλεγγύης σε κατατρεγμένους ανθρώπους και το να μπάινουν στο ζύγι οι ζωές και η βολή μας δεν είναι αποδεκτές παράπλευρες απώλειες.

Οι ανοησίες του τύπου «αντέξαμε την εισβολή» δημιουργούν πολεμικό κλίμα που βοηθά να συγχωρεί η κοινή γνώμη διάφορα κακώς κείμενα στην όλη διαδικασία, αλλά είναι «κίτρινη» και πατριδοκαπηλευτική νοοτροπία. Το ίδιο και η σκοταδόψυχες ύβρεις που απευθύνθηκαν από ντόπιο στην έγκυο γυναίκα που βρισκόταν μέσα στη βάρκα. Αυτά είναι που πρέπει να περιθωριοποιηθούν. 

Οι μάχες που έχουμε να δώσουμε ως χώρα ας μην είναι με τους κακομοίρηδες που θαλασσοπνίγονται, αλλά με το καθήκον μας ως άνθρωποι και με την συνείδησή μας.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v