Σώβρακα και φανέλες που τα πληρώνουμε ακριβά

Είναι δυνατόν αυτή η κοινωνία να μην έχει καλύτερα πράγματα να οργιστεί από την βαθμολογική θέση του Ολυμπιακού ή του ΠΑΟΚ.
Σώβρακα και φανέλες που τα πληρώνουμε ακριβά
Οι γκρίνιες για την «ηθική κατρακύλα της κοινωνίας μας» τα απορριπτικά «τα, τσ, τα» και οι διαπιστώσεις ότι «όλα παλιά ήταν καλύτερα» είναι για εμένα αδιάψευστα σημάδια ότι η συζήτηση που τα περιλαμβάνει είναι βαρετή και προβλέψιμη. Όμως ειλικρινά δεν ξέρω τι συμπέρασμα να βγάλω από τον τρόπο που το ποδόσφαιρο φαίνεται να επηρεάζει όχι μόνο την καθημερινότητά μας αλλά και την πολιτική μας ζωή.

Τον τελευταίο χρόνο οι Κυβερνήσεις - και στο πρόσωπό της όλο το πολιτικό σύστημα, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού- έχουν γίνει αποδέκτες χυδαίων απειλών από ομάδες του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, οι οποίες απειλούν να χρησιμοποιήσουν πολιτικά την υποστήριξη των οπαδών τους για να πλήξουν με την ψήφο τους την Κυβέρνηση που δεν τους ευνοεί. Αν για το Μακεδονικό οι οξύτητες ήταν δείγμα ελλιπούς καλλιέργειας, για το ποδόσφαιρο είναι δείγμα μηδενικού επιπέδου και πλήρους ανυπαρξίας οποιουδήποτε οράματος στην κοινωνία.

Είναι δηλαδή όλοι στους δρόμους και ζητούν τη μία ή την άλλη απόφαση εκ μέρους της πολιτείας; Όχι, αλλά ως θέμα κυριαρχεί στην κοινή γνώμη αφενός και η Κυβέρνηση σύρεται πίσω από μια τέτοια επικαιρότητα, που σημαίνει ότι εν έχει το περιθώριο να την αγνοήσει.

Αν και δεν πρόκειται για γενικά άγνωστη κατάσταση, νιώθω ότι αδυνατώ να αδιαφορήσω απέναντι στο ότι όλοι αυτοί οι τόσο οργισμένοι άνθρωποι- και δεν αναφέρομαι στους παράγοντες, αυτοί τη δουλειά τους κάνουν- δεν βρίσκουν κανένα καλύτερο λόγο να οργιστούν από το αν ο Ολυμπιακός θα πάρει το πρωτάθλημα ή το αν ο ΠΑΟΚ θα μείνει στην πρώτη κατηγορία ή θα υποστεί μείωση βαθμών. Ευτυχισμένοι θα πρέπει να είναι για να είναι αυτά όλα τους τα προβλήματα! Αλλά δεν είναι. Είναι απλώς πλανημένοι. Πλανημένοι από το θέαμα που έχασε ακόμη και τον προορισμό του ως τέτοιο και κατέληξε να είναι λιγότερο σημαντικό από τους κανονισμούς που το παράγουν. Στρέβλωση της στρέβλωσης. Τουλάχιστον στις ΗΠΑ το σύστημα του θεάματος για τα πλήθη «α λα αρχαία ρώμη» λειτουργεί: δεν τους νοιάζει καν αν παίρνουν αναβολικά και με ποιον τρόπο τουμπανιάζουν. Γιατί βλέπουν το θέαμα. Ξέρουν τι είναι και το παρακολουθούν. Εδώ στη μπανανία μας, όπως και σε άλλες μπανανίες, νομίζουμε ότι το θέαμα είναι η αλήθεια (μας) και παλεύουμε με νύχια και με δόντια μην μας την πάρουν.

Η ριζική λύση είναι μία: κατάργηση όλων των επαγγελματικών πρωταθλημάτων στην χώρα και επιστροφή στον ερασιτεχνικό αθλητισμό και στον αθλητισμό της γειτονιάς· στον αθλητισμό για όλους. Τουλάχιστον για κάποια χρόνια.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v