Πολλοί Χειμώνες και μια Άνοιξη
Από τη μια οι φόνοι, οι απολύσεις και ο φόβος, και από την άλλη ο λαμπρός Μάιος με τα λουλούδια του, το αεράκι και τις λιακάδες. Περίεργη διελκυστίνδα, ε;
Πολλοί από εμάς έχουμε την απαίτηση οι διάφοροι κάτοικοι του κέντρου να μην είναι ξενοφοβικοί και να μην υπερβάλλουν σε ό,τι αφορά τα προβλήματα που δημιουργούν οι μετανάστες- νόμιμοι ή παράνομοι.
Πιθανότατα ο 44χρονος που δολοφονήθηκε Γ΄ Σεπτεμβρίου και Ηπείρου να είχε την ίδια φιλελεύθερη άποψη, πιθανόν και να ήθελε να αλλάξει γειτονιά το συντομότερο δυνατόν. Η ειμαρμένη είναι αυτή που είναι όμως, και η φίλη αριστερά θα μας πει ότι δεν πρέπει να μεγεθύνουμε και να δραματοποιούμε ένα τραγικό συμβάν γενικεύοντας εις βάρος της πραγματικότητας.
Ποια είναι η πραγματικότητα της αριστεράς; Ότι ζώντας σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης και γκετοποίησης οι μετανάστες αναπτύσσουν εγκληματικές συμπεριφορές που δεν κοιτούν εθνικότητες- με δυο λόγια δηλαδή: τα προβλήματα είναι ταξικά και όχι φυλετικά. Δεν μπορώ ελαφριά τη καρδία να πω ότι δεν είναι έτσι. Μάλλον είναι.
Δεν μπορώ όμως και να αγνοήσω ότι υπάρχει πρόβλημα και ότι αυτή η ρητορική που εμμέσως κηρύσσει «ξενοφοβικό» όποιον το επισημαίνει είναι δογματική και θα οδηγήσει πολύ κόσμο στην αγκαλιά της ακροδεξιάς.
Θεωρώ ότι η διαλεκτική αυτού του τύπου έχει εξαντλήσει τα όριά της και έχει προσφέρει ό,τι είχε να προσφέρει στον προβληματισμό για το πώς θα λυθούν τα προβλήματα που προέκυψαν με την συγκατοίκηση ντόπιων και μεταναστών. Δεν θεραπεύονται όλες οι συμπεριφορές με γονικές επιπλήξεις του τύπου «δεν χτυπάμε τα μικρότερα παιδάκια».
Όσο συντομότερα αυτό γίνει αντιληπτό, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες υπάρχουν οι κάτοικοι των περιοχών του κέντρου να πάψουν να θέλουν την κεφαλή των μεταναστών επί πινάκι και να συναποφασίσουν μια λύση με μέλλον.
Κατά τα άλλα η Άνοιξη είναι εδώ και μας θυμίζει τι ωραίο πράγμα είναι το έξω και οι βόλτες- ακόμη και αν δεν έχουμε τις αλλοτινές οικονομικές δυνατότητες και ακόμη και αν το πολιτικό σκηνικό φαίνεται πιο ανίκανο από ποτέ να δώσει οποιαδήποτε ελπίδα. Εκεί όμως που αποτυγχάνει ένα πολιτικό σύνθημα, ίσως πετύχει ένα λουλούδι. Ή τουλάχιστον αυτό εύχομαι να γίνει.
Δημήτρης Γλύστρας
[email protected]
Πιθανότατα ο 44χρονος που δολοφονήθηκε Γ΄ Σεπτεμβρίου και Ηπείρου να είχε την ίδια φιλελεύθερη άποψη, πιθανόν και να ήθελε να αλλάξει γειτονιά το συντομότερο δυνατόν. Η ειμαρμένη είναι αυτή που είναι όμως, και η φίλη αριστερά θα μας πει ότι δεν πρέπει να μεγεθύνουμε και να δραματοποιούμε ένα τραγικό συμβάν γενικεύοντας εις βάρος της πραγματικότητας.
Ποια είναι η πραγματικότητα της αριστεράς; Ότι ζώντας σε συνθήκες οικονομικής εξαθλίωσης και γκετοποίησης οι μετανάστες αναπτύσσουν εγκληματικές συμπεριφορές που δεν κοιτούν εθνικότητες- με δυο λόγια δηλαδή: τα προβλήματα είναι ταξικά και όχι φυλετικά. Δεν μπορώ ελαφριά τη καρδία να πω ότι δεν είναι έτσι. Μάλλον είναι.
Δεν μπορώ όμως και να αγνοήσω ότι υπάρχει πρόβλημα και ότι αυτή η ρητορική που εμμέσως κηρύσσει «ξενοφοβικό» όποιον το επισημαίνει είναι δογματική και θα οδηγήσει πολύ κόσμο στην αγκαλιά της ακροδεξιάς.
Θεωρώ ότι η διαλεκτική αυτού του τύπου έχει εξαντλήσει τα όριά της και έχει προσφέρει ό,τι είχε να προσφέρει στον προβληματισμό για το πώς θα λυθούν τα προβλήματα που προέκυψαν με την συγκατοίκηση ντόπιων και μεταναστών. Δεν θεραπεύονται όλες οι συμπεριφορές με γονικές επιπλήξεις του τύπου «δεν χτυπάμε τα μικρότερα παιδάκια».
Όσο συντομότερα αυτό γίνει αντιληπτό, τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες υπάρχουν οι κάτοικοι των περιοχών του κέντρου να πάψουν να θέλουν την κεφαλή των μεταναστών επί πινάκι και να συναποφασίσουν μια λύση με μέλλον.
Κατά τα άλλα η Άνοιξη είναι εδώ και μας θυμίζει τι ωραίο πράγμα είναι το έξω και οι βόλτες- ακόμη και αν δεν έχουμε τις αλλοτινές οικονομικές δυνατότητες και ακόμη και αν το πολιτικό σκηνικό φαίνεται πιο ανίκανο από ποτέ να δώσει οποιαδήποτε ελπίδα. Εκεί όμως που αποτυγχάνει ένα πολιτικό σύνθημα, ίσως πετύχει ένα λουλούδι. Ή τουλάχιστον αυτό εύχομαι να γίνει.
Δημήτρης Γλύστρας
[email protected]
