Πάνε (και) οι αρκούδες διακοπές;

Η καλύτερη εποχή του χρόνου για τις αρκούδες κρατά περίπου 15 ημέρες. Όσο περίπου και η καλοκαιρινή μας άδεια. Ξυπνάει μέσα σας το ζώο;  
Πάνε (και) οι αρκούδες διακοπές;

Ξέρετε τι κάνει η αρκούδα; Κοιμάται το χειμώνα, ξυπνάει γύρω στην άνοιξη, τρέφεται με βρύα και λειχήνες για όλο το καλοκαίρι και ζει τις μοναδικές της ημέρες της προκοπής εκεί με τις πρώτες βροχές, όταν οι σολωμοί ανεβαίνουν στα ποτάμια και μπορεί να τραφεί κανονικά. Αυτό για δεκαπέντε περίπου ημέρες και μετά ξαναπέφτει για ύπνο.

Νομίζω ότι οι παραλληλισμοί με την καλοκαιρινή άδεια είναι προφανείς. Από τις 365 ημέρες του χρόνου, δουλεύουμε σαν σκλάβοι τις τριακόσιες πενήντα οραματιζόμενοι εκείνες τις δεκαπέντε που θα ζούμε όπως θέλουμε. Και το χειρότερο είναι ότι αμέσως μετά θα το ξεχάσουμε και πειθαρχημένα θα ζήσουμε τις επόμενες τριακόσιες πενήντα ημέρες σκληρής δουλειάς για να έρθουν ξανά οι δεκαπέντε αυτές ημέρες άδειας που μας επιτρέπουν να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι η δουλειά είναι ένα "διάλειμμα από τις διακοπές" και όχι το αντίθετο. 

Σταμάτησα να σκέφτομαι συνέχεια την ημερομηνία της άδειας πριν από τρία περίπου χρόνια όταν επιστρέφοντας στο κλεινόν άστυ αισθάνθηκα εξαιρετικά δυστυχής για το πέρας των διακοπών μου. Εκείνη την στιγμή αποφάσισα ότι τον επόμενο χρόνο δεν θα μεγαλοποιήσω την (επικείμενη) άδεια για να αποφύγω την καταρράκωση όταν αυτή τελειώσει.

Έκτοτε κάθε χρόνο, η συνεπής μου αυτή στάση δοκιμάζεται έντονα, όταν- όπως αυτή την εποχή- τα πάντα κινούνται στο ρυθμό των διακοπών. Που θα πας; Πότε φεύγεις; Ο Γιάννης είναι ήδη στη Νίσυρο. Όλος ο κόσμος μιλά, σκέφτεται, αποφασίζει για διακοπές.

Κλείνω (;) τα αυτιά στις σειρήνες και μπαίνω στη σύσκεψη για τα θέματα της εβδομάδας. Μάταιος κόπος: Αμοργός, παραλίες, camping, θερινοί κινηματογράφοι, ταξιδιωτικές οδηγίες, αξεσουάρ για την παραλία. Α, και Synch Festival. Πάλι καλά σκέφτομαι. Και κάτι για εμάς που δεν φεύγουμε.

«Η Αθήνα είναι όμορφη το καλοκαίρι» και λοιπές παρηγοριές στον άρρωστο. Μα, πως μπορεί να είναι ωραία μια πόλη χωρίς ανθρώπους;

Ο Σαββοπουλικός «ρόγχος του air condition» αιωρείται στο χώρο, τονίζει δι’ αντιπαραβολής τη γοητεία του φλοίσβου των κυμάτων και ρίχνει τις τελευταίες μου άμυνες.

Δεν μπορώ να αποφύγω ένα σαρκαστικό μισοχαμόγελο: Τυχαία ή προφητικά προ δεκαετιών ο πατέρας με αποκαλούσε χαϊδευτικά «αρκουδάκι» του;


Δημήτρης Γλύστρας
Υπεύθυνος Έκδοσης
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v