Ελένη Πέτα: «Δεν συνεργάζομαι με όσους δεν επικοινωνώ»

της Φιλουμένας Ζλατάνου

«Σε όλη την Ανδαλουσία… όλοι μιλούν συνεχώς για duende και το αναγνωρίζουν με αλάνθαστο ένστικτο μόλις εμφανιστεί». (Federico Garcia Lorca)

Η Ελένη Πέτα είναι μία ήρεμη δύναμη στο χώρο της μουσικής, όπου και μετράει πολλά χρόνια παρουσίας. Με πολύ δυνατές συνεργασίες καθώς και δίσκους στο ενεργητικό της, δεν σταματά να εξελίσσεται και να βρίσκει νέους τρόπους έκφρασης. Τον τελευταίο χρόνο η συνεργασία της με τον σολίστα της κιθάρας Παναγιώτη Μάργαρη έχει κερδίσει τις εντυπώσεις, γεγονός που φαίνεται και από την προσέλευση του κόσμου στα live τους.

Η επί σκηνής συνεργασία οδήγησε και σε έναν δίσκο με τραγούδια - διασκευές των Madredeus, Pink Floyd, Joan Baez, Astor Piazzolla, The Police, Amalia Rodrigues, Μίκη Θεοδωράκη, The Kinks, Ishtar, Γιώργου Ανδρέου, Christophe και άλλων, στον οποίο συμμετείχε ο μουσικός θρύλος Al Di Meola. Με αφορμή αυτό το δίσκο καθώς και την παράσταση που θα δώσουν στο Ίδρυμα Μ. Κακογιάννης οι δυο τους το Σάββατο 14 Μαΐου, η Ελένη Πέτα μας μίλησε για τη διαχρονικότητα τον τραγουδιών, τις προσωπικές επιλογές και θυσίες καθώς και για την απατηλή λάμψη των φώτων της σκηνής.

Τι σημαίνει Duende;
Duende είναι μια λέξη που επινόησε ο Lorca για να περιγράψει τη μαγεία στην τέχνη γενικότερα. Για μένα είναι ο τίτλος που περιγράφει τα τραγούδια που έχω επιλέξει για τη νέα μου δισκογραφική δουλειά. Τραγούδια που παρ' ότι είναι σε γλώσσες που δε γνωρίζω, έχουν δύναμη συνθετική και τη μαγεία να σε κερδίζουν από το πρώτο άκουσμα. Δε χρειάστηκε παρά μία ακρόαση τους και με άγγιξαν αμέσως. 

Πες μας για τη συνεργασία σου με τον Παναγιώτη Μάργαρη.
Ο Παναγιώτης είναι ο κατάλληλος άνθρωπος που βρέθηκε στο σωστό timing που λέμε στη ζωή μου, για τον απλούστατο λόγο, ότι πριν δύο χρόνια στα πλαίσια μιας κοινής συναυλίας μου εκμυστηρεύτηκε την ιδέα που είχε να κάνει ένα δίσκο με ξένα τραγούδια και αυτό ήταν η σκέψη που είχα από τη στιγμή που ξεκίνησα το τραγούδι. Μεγάλωσα με ξένη μουσική και την αγαπώ πολύ. Τον εκτιμώ ως μουσικό και θεώρησα ότι ήρθε η ώρα να πραγματοποιηθεί η σκέψη αυτή, την οποία δεν τολμούσα να ζητήσω τόσα χρόνια από μία δισκογραφική.

Βοηθάνε στις μέρες μας οι δισκογραφικές;
Όχι όπως παλιά, ο ρόλος τους έχει αλλάξει. Δε χρηματοδοτούν παραγωγές και δεν έχουν τη δύναμη να καθιερώσουν νέους ανθρώπους. Για μένα, τα νέα παιδιά με τις δυνάμεις και το ταλέντο τους μπορούν να δημιουργήσουν μία κατάσταση. Στην εποχή μας είναι δύσκολο γιατί ουσιαστικά δεν έχεις κάποιους να σε βοηθήσουν. Παλιά ήταν πιο εύκολο λόγω και των μαγαζιών, εμένα ήρθαν και με βρήκαν στη Θεσσαλονίκη όπου τραγουδούσα. Στις μέρες μας δεν ψάχνουν οι δισκογραφικές νέα πρόσωπα, πολύ απλά γιατί δε μπορούν να τα χρηματοδοτήσουν.

Τον τελευταίο καιρό παρατηρούμε μια στροφή στον αγγλόφωνο στίχο. Πιστεύεις ότι είναι απλά μια μόδα ή σηματοδοτεί μία νέα εποχή;
Οι τάσεις στη μουσική, όπως και στη μόδα επανέρχονται κατά διαστήματα. Θυμάμαι τον πατέρα μου που ήταν μουσικός, όταν ξεκίνησε ανήκε σε γκρουπ με ξένο στίχο. Είναι μια τάση που επανήλθε. Δεν έχω πρόβλημα με αυτό, αν κάποιος θέλει αν εκφραστεί και στα κινέζικα δε με πειράζει. Αρκεί να υπάρχει υγιής έκφραση και να σημαίνει κάτι.

Εσύ γράφεις στίχο ή μουσική;
Στίχο ποτέ, και δε νομίζω να μου συμβεί. Μουσική έχω γράψει κάποιες φορές και σε δύο δίσκους μου είχα δείγματα, αλλά δεν είμαι άνθρωπος που θα στρωθώ να γράψω επί τούτου. Πιστεύω ότι θα μου βγει στο μέλλον. Όταν υπάρχει κάτι χρειάζεται το χρόνο του να αναπτυχθεί. Έχω μάθει να μην εκβιάζω τα πράγματα.

Έχεις κάνει πολλά πράγματα στην καριέρα σου και τα τελευταία χρόνια έχεις εξαιρετικές συνεργασίες. Τι καθορίζει τις επιλογές σου;
Η ανάγκη να εκφραστώ με έναν τρόπο που μου ταιριάζει. Ξεκίνησα από το 1993 δισκογραφικά και ήθελα να πω καλά τραγούδια. Όταν είσαι σε τόσο μικρή ηλικία και πέφτεις στα χέρια μεγάλων παραγωγών και καθώς δεν ανήκω στην κατηγορία των τσαμπουκάδων, ως χαρακτήρας ώστε να εναντιωθώ, πέρασα αρκετά χρόνια να εμπιστεύομαι των άλλων το ένστικτο. Τα τελευταία δέκα χρόνια αποφάσισα να εμπιστευτώ το ένστικτό μου και μόνο, γι΄ αυτό φαίνεται ότι έχω κάνει κάποιες αλλαγές. Δεν πρόκειται για στροφή, όπως ακούω, απλά εξέλιξη.

Υπάρχουν σχέσεις αληθινές μέσα σε αυτό τον αδηφάγο χώρο;
Για μένα οι ανθρώπινες σχέσεις παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο. Έχω αποφασίσει ότι δε μου αρέσει να κάνω συνεργασίες με ανθρώπους που δεν επικοινωνώ. Δεν πιστεύω ότι κάνουμε κάτι φοβερό, κάνοντας τραγούδια. Υπάρχει ένα μεγεθυμένο εγώ στους ανθρώπους που κάνουν αυτή τη δουλειά. Κάνουμε μουσική για να ψυχαγωγούμε και να ψυχαγωγούμαστε.

Το τραγούδι δε λειτουργεί όμως και ως τρόπος αφύπνισης συνειδήσεων;
Ναι, αλλά το ίδιο μπορεί να κάνει η ζωγραφική και η οποιαδήποτε μορφή τέχνης. Δε διαφέρουμε από κάποιον που διατελεί ένα άλλο έργο. Όσο ωρίμαζα κατάλαβα ότι όλα αυτά τα φώτα της δημοσιότητας, μόνο κακό κάνουν γιατί σου μεγαλώνουν το εγώ σου.

Το κοινό εκπαιδεύεται ή τρώει ό,τι του προσφέρουν;
Όταν κάποιος επιλέγει να δει την παράστασή μας είναι εκπαιδευμένος. Δεν μπορεί να είδε φως και να μπήκε. Αυτό φαίνεται και από τον τρόπο που συμπεριφέρονται κατά τη διάρκεια της συναυλίας. Όταν υπάρχει απόλυτη σιγή και καταχειροκροτείται κάτι σημαίνει. Είναι ελπιδοφόρο ότι οι άνθρωποι διψάνε για καινούρια πράγματα, τα οποία απλά δεν επικοινωνούνται μαζικά, από την τηλεόραση και τα Μέσα.

ΕΛΕΝΗ ΠΕΤΑ- ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΓΑΡΗΣ
Σάββατο 14 Μαΐου 2011, στις 21:00
Αίθουσα: Θέατρο
Διάρκεια: 120’ (με διάλειμμα)

Εισιτήρια: 15€ Κανονικό,
10€ Φοιτητικό/ Κάτοχοι Κάρτας Ανεργίας (ΟΑΕΔ) & Πολυτέκνων (ΑΣΠΕ)
& Ευρωπαϊκής Κάρτας Νέων/ Κάτοχοι Κάρτας Πολιτισμού/
Σπουδαστές Ωδείων/ ΑμεΑ

Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης
Πειραιώς 206, Ταύρος, Αθήνα 117 78, τηλ. 210 3418 550, φαξ. 210 3418 570