Ο Πάνος Μουζουράκης και o Γιώργος Μυλωνάς μιλούν στο in2life

Μόδες και σταθερές αξίες, πειρατεία και νέες δισκογραφικές δουλειές, τα είδη της μουσικής και τα είδη του κοινού. Ο Πάνος Μουζουράκης και ο Γιώργος Μυλωνάς κάνουν ένα διάλειμμα από τα live τους για να μιλήσουν στο in2life για τα πάντα. Απολαύστε τους.
Ο Πάνος Μουζουράκης και o Γιώργος Μυλωνάς μιλούν στο in2life
Συνέντευξη στην Φιλουμένα Ζλατάνου

ItsAlive! Τα ΠρόβαΤαΚομμάτια επιστρέψανε για να ροκάρουν τις Δευτέρες μας στο Club του Σταυρού του Νότου. Ο Πάνος Μουζουράκης και ο Γιώργος Μυλωνάς ενώνουν τις δυνάμεις τους επί σκηνής, έχοντας στο πλευρό τους μία μπάντα αποτελούμενοι από σολίστες μουσικούς. Τι τους κάνει τόσο ξεχωριστούς ώστε να είναι όλες οι Δευτέρες τους sold out και κόσμος να λιποθυμά από ευχαρίστηση; Είναι οι επιλογές τους στο ρεπερτόριo; Είναι η σατιρική διάθεσή τους; Είναι οι αισθαντικές φωνές τους; Ή απλώς η χημεία τούς δένει;

Σε όλες τις ερωτήσεις σας έχουν απάντηση. Μας μίλησαν για τη μόδα της εποχής, για τις ταμπέλες στη μουσική, το ρεπερτόριο που επιστρέφει στις ρίζες του, το θέατρο, το ροκ, το ποιος αλλάζει τον κόσμο και για όλα αυτά τα μικρά καθημερινά που μόνο οι ίδιοι ξέρουν να σερβίρουν με τον καλύτερο και πιο εύστοχο τρόπο.


-Τα πάντα στην εποχή μας είναι μόδα;
Γιώργος Μυλωνάς:
Τείνουν να γίνουν μόδα, αλλά ακόμα δεν έχει συμβεί. Τα τελευταία χρόνια λόγω της αλλαγής στη ζωή μας, είτε λόγω οικονομικής κρίσης, είτε λόγω της ανεργίας, ο κόσμος στρέφεται σε πιο γνήσια πρότυπα και μοντέλα, όπως συνέβαινε και στο παρελθόν. Οι πειρασμοί βέβαια παραμένουν, δηλαδή να είσαι ένα fashion victim της εποχής, αλλά πιστεύω ότι η νέα γενιά επιστρέφει σε πιο original μοντέλα και σταθερά.

Πάνος Μουζουράκης:
Η μόδα υπάρχει καθώς και το lifestyle. Τη μόδα χρησιμοποιούν αυτοί που έχουν τα ηνία για να διαχειρίζονται τον κόσμο. Έχουν δημιουργήσει μία επανάσταση και την κάνανε μόδα. Για παράδειγμα, κάποτε φορούσαμε σκισμένα και λερωμένα τζιν γιατί δεν είχαμε να αγοράσουμε δεύτερο. Αυτό οδήγησε σε μία επανάσταση , την οποία κάποια στιγμή την κάνανε μόδα. Προκύπτει μέσα από τις ανάγκες της εποχής, αλλά πολλές φορές το εκμεταλλεύονται με αισχρό τρόπο.

-Υπάρχουν ξεκάθαρα είδη μουσικής, όπως το rock ή όλα τείνουν να γίνουν εναλλακτικά, με στοιχεία από διάφορα είδη;
ΓΜ.
Οι άνθρωποι συνεχίζουν να βάζουν ταμπέλες δυστυχώς. Ο Σαββόπουλος είχε περιγράψει την έννοια rock με τον καλύτερο τρόπο, «rock είναι να βλέπεις τα πράγματα από τη μεριά του από κάτω». Είναι ένας τρόπος ζωής. Οι ταμπέλες μπαίνουν για να συνεννοούμαστε καλύτερα. Τα στυλ μουσικής είναι καθαρά. Το έντεχνο είναι ας πούμε λάθος όρος, αλλά ίσως ήταν ο τρόπος μας να καθορίσουμε τι είναι ποιοτικό από αυτό που δεν είναι, αλλά και πάλι είναι υποκειμενικό. Η ποιότητα έχει να κάνει με την προσωπική παιδεία του καθενός.

-Στη φετινή παράσταση παρακολουθούμε την αναβίωση, την ανάσταση της παράστασης «ΠρόβαΤαΚομμάτια». Μετά από μια μακρά συνεργασία μεταξύ σας, παρατηρούμε μία επιστροφή σε πιο ελληνικό ρεπερτόριο, που φαίνεται ότι είναι και ο κορμός της παράστασης. Πώς το αποφασίσατε;
ΓΜ.
Ήταν ανάγκη δικιά μας. Τόσα χρόνια βάζουμε τραγούδια στο πρόγραμμα από την ξένη σκηνή, ενώ υπάρχουν πάρα πολύ ωραία τραγούδια ελληνικά, που τα γουστάρουμε και τα ακούμε και θέλαμε να τα πούμε. Είναι ουσιαστικά η πέμπτη παραλλαγή της συγκεκριμένης παράστασης. Μετά όμως και από αυτή την ανάσταση έχουμε εξαντλήσει κάθε σενάριο. Ξεκίνησε από χημεία με τον Πάνο, χωρίς να υπολογίζουμε το μέλλον αλλά τελικά με το χρόνο αποδείχτηκε ότι κολλάμε πολύ επί σκηνής, αλληλοσυμπληρωνόμαστε και περνάμε καλά.

ΠΜ. Θέλαμε να παίξουμε κομμάτια από τη δισκογραφία μας και για να εμπλουτίσουμε το πρόγραμμα και να μην κουραστεί ο κόσμος, βάλαμε και κάτι πιο βάτο από ελληνικό ρεπερτόριο αλλά και ορισμένα κομμάτια από ξένο.

-Ο νέος σου δίσκος Γιώργο πώς πάει; Πώς τον δέχεται ο κόσμος;
Πολύ καλά, έχουν ακουστεί νέα τραγούδια και είμαι πολύ ευχαριστημένος διότι είναι μια παραγωγή που έκανα μόνος μου και νιώθω πολύ μεγάλη χαρά που έχει τέτοια απήχηση , τέτοιο καλό feedback από τον κόσμο. Δε σου μιλάω για πωλήσεις διότι θεωρώ ότι το CD είναι παρελθόν. Από τότε που βγήκε κανονικά θα έπρεπε να έχει επάνω ημερομηνία λήξης σαν φόρμα, καθώς κάποια στιγμή θα γινόταν σουβέρ ή στολίδι για χριστουγεννιάτικο δέντρο. Τα τραγούδια όμως μένουν. Ένα καλό τραγούδι ή ένας καλός τραγουδοποιός πάντα θα υπάρχει και θα δείχνει τη δύναμή του στο live. Με όλη αυτή την κρίση έχει αποκτήσει δύναμη το live.

-Εσένα Πάνο πότε θα κυκλοφορήσει ο δεύτερος δίσκος; H «Σοφίτα» ακούγεται συνέχεια.
Λέγεται ότι θα βγει 22 Νοεμβρίου.
Είμαστε στη διαδικασία του mastering και των μίξεων. Δουλεύει πολύ σκληρά ο Κώστας Μαδεμλής και έχει μπει και η εταιρία στη διαδικασία του εξώφυλλου, το οποίο θα κάνει η Ηλιάνα Τσαπατσάρη. Γενικότερα ο δίσκος αυτός είναι περίεργος, είμαι πολύ σίγουρος για το τι θέλω να κάνω και έγινε μέσα σε ένα πολύ καλό κλίμα. Χαίρομαι που ένα τραγούδι όπως η «Σοφίτα», που είναι ένα αρκετά σκοτεινό τραγούδι και εμπεριέχει μεγάλη εσωτερική πάλη, έχει μεγάλο airplay και χώρο στη ζωή μας. Ο δίσκος έχει πολύ ωραία μουσικά παιξίματα που θα εκτιμηθούν πιστεύω, και ένα funky- blue grass ύφος, με μπάντζα, κιθάρες σε ένα upbeat tempo.

-Η πειρατεία σκοτώνει τη μουσική; Αν ο δίσκος σας δεν έκανε τρελές πωλήσεις, αλλά ο κόσμος ήξερε τα τραγούδια, πως θα αντιδρούσες;
ΠΜ.
Δε με ενοχλεί, γιατί ο σκοπός μου δεν είναι να γίνω εμπόρευμα, να είμαι εμφανίσιμος και σε μια καλή θέση στο ράφι των δισκοπωλείων. Εμένα με γεμίζει να ακούει ο κόσμος τη δουλειά μου. Αν λειτουργούσε σωστά το σύστημα των δισκογραφικών και δεν έπαιζαν από πίσω συμφέροντα και συναλλαγές και ψάχνανε ωραία πράγματα και clean cut μουσική, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Η πειρατεία έχει δώσει μία ελευθερία στη μουσική. Δε βλέπεις μόνο τα mainstream, βλέπεις και νέες προτάσεις, νέων καλλιτεχνών. Όταν δε, κάποιος δεν έχει τη δυνατότητα να διαφημίσει το υλικό του, το παρέχει δωρεάν ή αυτό-παρέχεται δωρεάν το προϊόν. Μετά είναι στην κρίση του κόσμου.

ΓΜ. Είναι ένας φαύλος κύκλος αυτό. Η πειρατεία συμβάλλει στο να μην πληρώνονται οι συντελεστές μίας δουλειάς, αλλά από την άλλη όλη αυτή η ιστορία τρέφεται από την κακή διαχείριση και λειτουργία των δισκογραφικών εταιριών. Χειριστήκανε τα τελευταία 10 χρόνια το ελληνικό τραγούδι στεγνά, σαν ένα εμπορικό προϊόν, καθαρά για κέρδος. Ήθελαν να βγάζουν ένα- δύο καλά τραγούδια για να πουλάνε οι δίσκοι και να φορτώνουν παραγωγές με αδικαιολόγητα ποσά. Σε αυτά οφείλεται η έξαρση της πειρατείας. Σε ένα άλλο επίπεδο, το γεγονός ότι ο καθένας προτιμά να το κατεβάσει από το διαδίκτυο ή να το πάρει από μικροπωλητές, έχει να κάνει με τη συνείδηση του κόσμου, πόσο συνειδητοποιημένοι είμαστε σαν αγοραστικό κοινό. Στο εξωτερικό τα 2/3 του κόσμου έδωσαν από 1 έως 5 ευρώ για να αποκτήσουν το δίσκο των Radiohead όταν εκείνοι τον πούλησαν στο διαδίκτυο και εδώ δε δίνουν ούτε 50 λεπτά. Η κίνηση του να δώσεις έστω ένα συμβολικό ποσό δείχνει ότι κάτι αξίζει η δουλειά, καθώς εργάστηκε κόσμος για να κυκλοφορήσει.

-Το κοινό εκπαιδεύεται;
ΓΜ.
Βεβαίως. Το κοινό είναι πάρα πολύ αντικειμενικός κριτής. Δεν υπάρχει δικαιολογία για τον εκάστοτε καλλιτέχνη ότι φταίει το κοινό, γιατί ήταν βαρετό ή κακό. Το κοινό είναι ένας δέκτης τον οποίο πρέπει να χειριστείς και να τον φέρεις εκεί που θες εσύ. Αυτή είναι η ικανότητα ενός performer. Στην Ελλάδα μπορούμε να ακούσουμε καλή μουσική, απλά είναι τόση πολλή και γρήγορη η διοχέτευση της πληροφορίας από το μάρκετινγκ που ο κόσμος μπερδεύεται.

ΠΜ. Και ο καλλιτέχνης εκπαιδεύεται σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κοινού. Είναι στο χέρι του κοινού να κρίνει αν του αρέσει κάτι, αν θέλει να έρθει να δει μια παράσταση ή να ακούσει έναν δίσκο. Υπάρχει μία σχετική κατεύθυνση από τα media, μία πρόταση, αλλά το κοινό ψάχνεται. Δε μπορώ όμως να τους κατατάξω στον όχλο, τους αντιμετωπίζω ως ξεχωριστές προσωπικότητες. Παίζουν πολλοί παράγοντες για την τελική επιλογή του κόσμου.

-Γιώργο συμμετέχεις φέτος στους Ήρωες και εσύ Πάνο στο Rent. Μιλήστε μου γι’ αυτά.
ΠΜ.
Παίζω τις Τετάρτες στο Rent με την Αντιγόνη Ψυχράμη στο ρόλο της Μίμη και το υπόλοιπο καστ που είναι σταθερό όλη τη βδομάδα. Ο Γιώργος Καραδήμος παίζει το ρόλο μου τις υπόλοιπες μέρες μαζί με τον Ησαία Ματιάμπα, που τον μοιράζονται, και η Τάμτα στο ρόλο της Μίμη. Πήγε δεύτερη χρονιά και δεν ήθελα να απέχω από αυτό το μιούζικαλ γιατί θα μου έλειπε, απλά δεν είχα περισσότερο χρόνο για να αφιερωθώ σε αυτό. Είναι το μιούζικαλ του Jonathan Larson. Έχει συμπτυχθεί από πέρσι και έχουν αφαιρεθεί κάποιες κοιλιές και παρουσιάζεται στη Σφεντόνα φέτος.

ΓΜ. Είναι μεγάλη εμπειρία για μένα. Ήμουν φαν των Ηρώων από την αρχή. Το θέατρο είναι ένας πολύ διαφορετικός χώρος και στο πώς δουλεύουνε και στο πώς θυσιάζουνε το χρόνο τους και τη ζωή τους για την τέχνη τους. Τα παιδιά που παίζουν στην παράταση είναι καταπληκτικά και η Ελένη Γκασούκα ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος να βάλει έναν μη ηθοποιό επί σκηνής, να νιώσει οικεία και να σταθεί. Με ξεκουράζει και νιώθω σαν παιδί.

-Τελικά οι παρέες γράφουν ιστορία;
ΓΜ.
Σίγουρα, απλά δεν ξέρω κατά πόσο θέλω να είμαστε παρέα τα τελευταία χρόνια, ή αν αυτό που φαίνεται σαν παρέα είναι παρέα. Βλέπω την ανάγκη τελευταία από παιδιά της γενιάς μου να χρησιμοποιούν την παρέα σαν προστασία, σαν να είναι ένα τείχος, πίσω από το οποίο νιώθουν μία ασφάλεια, λέγοντας ότι ανήκουν σε αυτή τη σκηνή. Όσο και καλό κλίμα κι αν υπάρχει παρατηρώ ότι καταλήγουμε σε πιο μοναχικούς δρόμους. Σίγουρα όμως υπάρχουν πολύ δυνατές φιλίες και καλές συνεργασίες.

ΠΜ. Ένα περίεργο πράγμα: ό,τι κάνεις, μόνος σου γεννιέσαι και μόνος σου πεθαίνεις, αλλά χωρίς τους άλλους δεν είσαι τίποτα. Για τις παρέες έχω μια θεωρία ή καλύτερα μία ιστορία. Ας πούμε πέντε άνθρωποι ξεκινάνε να αλλάξουν τον κόσμο και για να γίνει αυτό πρέπει να φτάσεις στην κορυφή ενός βουνού και να πατήσεις ένα κόκκινο κουμπάκι. Φτάνουν ζωντανοί στην κορυφή, μετά από πάρα πολλές κακουχίες και αλληλοσκοτώνονται για το ποιος είναι αυτός που θα πατήσει εντέλει το κουμπί. Πιστεύω, εν ολίγοις, ότι είναι ατομική προσπάθεια και πρέπει να φτιάξεις το μέσα σου και μετά θα αλλάξει και ο κόσμος. Όλα ξεκινούν από την προσωπική καλλιέργεια.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v