Ρους: "Δεν είμαι ακόμα αναγνωρίσιμος"

Λίγο πριν την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου, ο Ρους, που κατέκτησε εν μία νυκτί το ελληνικό κοινό με το hit "Εξαιρέσεις", μιλά στο in2life για το ξεκίνημά του, τις μουσικές επιρροές, τις επερχόμενες συναυλίες του και... τον έρωτα.
της Φιλουμένας Ζλατάνου

«Το ξέρεις μ’ αρέσεις μα μη με πιστέψεις, σ’ αυτό τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες, μα μόνο εξαιρέσεις.» Μας ήρθε ξαφνικά, έγινε ατάκα στα χείλη όλων και αναρωτιόμασταν ποιος το τραγουδάει. Και μάθαμε. Είναι ο Ρους -κατά κόσμον Γιώργος- προσωνύμιο που του κόλλησαν στην Ιταλία και είναι the new hot stuff in town. Με μίνιμαλ άμεσο στίχο που άγγιξε όποιον το άκουσε, για διαφορετικούς λόγους, ένα τραγούδι έκανε τη διαφορά. Βγήκε από το πρωτοποριακό για τα ελληνικά δεδομένα portal Jumping Fish και ήδη το φαινόμενο Ρους μαθαίνεται στόμα με στόμα. Οι πρώτες του σόλο συναυλίες ήταν sold out και στις επόμενες 15-16, 22-23 και 29-30 Ιανουαρίου στο Planet Music (Αρδήττου 44, ώρα έναρξης 21.30) θα παρουσιάσει και κομμάτια του πρώτου του δίσκου που αναμένεται να ενθουσιάσει το κοινό και πάλι. Γνωρίστε τον.

Πώς ξεκίνησες;
Προς το τέλος του σχολείου αποφάσισα να ασχοληθώ με τις μπάντες , καθώς ήδη από επτά χρονών είχα αρχίσει να παίζω τα πρώτα μου κομμάτια στο αρμόνιο και αργότερα γράφτηκα στο συνοικιακό ωδείο το οποίο και άφησα για να ασχοληθώ με τον αθλητισμό. Στα δεκαεπτά λοιπόν έκατσε η πρώτη μπάντα και ξαναέπιασα τα όργανα μου και έκανα κάποιες απόπειρες να γράψω κάποιες μελωδίες. Όσο μεγαλώνουμε βλέπουμε ότι η ζωή κατά κάποιο τρόπο φέρνει τα πράγματα όπως τα περιμένουμε. Επέλεξα να ζω από τη μουσική και να γράφω κομμάτια και μεγαλώνοντας μέστωσαν κάποια πράγματα μέσα μου και μου πήγαιναν καλύτερα τα πράγματα. Έτσι βρεθήκαμε εδώ.

Πιστεύεις στην τύχη και στις συγκυρίες;
Φυσικά και τα δυο παίζουν ρόλο αλλά πιστεύω ότι οι πράξεις μας και οι αποφάσεις που παίρνουμε μας οδηγούν στο αποτέλεσμα που επιθυμούμε. Και υπάρχουν και κάποια πράγματα που δεν τα επιδιώκουμε αλλά έρχονται και μιλάμε για τύχη. Παίζουν ρόλο και οι συγκυρίες, η επαφή με το σωστό άνθρωπο που αυτό που κάνεις θα τον ευαισθητοποιήσει περισσότερο από κάποιον άλλο και θα κινηθούν οι σωστοί μηχανισμοί και θα αρχίσει να κυλάει το πράγμα, έχοντας πάντα βασικό στόχο.

Οι «Εξαιρέσεις» είναι ένα τραγούδι που το ακούει ο κόσμος, το τραγουδάει, ακούγεται παντού. Πώς αισθάνεσαι που μια δική σου δημιουργία έχει αγγίξει τόσο κόσμο.
Κι εμένα με έχουν αγγίξει πολλά πράγματα όπως όλους φαντάζομαι. Είναι κάποια τραγούδια που μας βρίσκουν εκεί που καθόμαστε. Μπορεί να μην τα έχουμε ξανακούσει και να πούμε «τι ωραίο τραγούδι αυτό». Εξαρτάται από το πώς είμαστε και σε τι φάση της ζωής μας τη δεδομένη στιγμή. Το συγκεκριμένο τραγούδι έχει μια ιστορία όπως όλα, έχει έναν ήρωα ο οποίος λέει πέντε πράγματα και μπορεί να είμαι εγώ ή κάποιος άλλος.

Συνήθως τα τραγούδια έχουν και βιωματικά στοιχεία μέσα και περνάει το συναίσθημα.
Σίγουρα το συναίσθημα φιλτράρεται αλλά δε χρειάζεται όλα τα τραγούδια να είναι αυτοβιογραφικά ή βιωματικά. Φτιάχνεις παραμύθια πολλές φορές με έναν ήρωα, μία ιστορία, έχεις μια εικόνα στο μυαλό σου. Λες "γιατί μου άρεσε αυτή η εικόνα;" και αρχίζεις να χτίζεις πάνω σε αυτή. Μπορεί να έχει μια προέκταση στην πραγματικότητα, αλλά όχι πάντα. Είναι ανάλογα πώς το ακούει ο καθένας.

Πώς βλέπεις τις δισκογραφικές εταιρίες και το πώς φτιάχνουν έναν καλλιτέχνη;
Είμαι ρεαλιστής στη ζωή μου και έχω συνειδητοποιήσει ότι ο καθένας θέλει να κάνει τη δουλειά του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αν το δω καθαρά καλλιτεχνικά θα έχω μια τελείως υποκειμενική ματιά απέναντι στις εταιρίες και τις παραγωγές. Χρειάζεται να ακούς, όχι μόνο ως μουσικός αλλά και σαν άνθρωπος τους άλλους και νομίζω ότι οι εταιρίες άλλες φορές βοηθούν κι άλλες όχι. Εγώ είμαι υπέρ της ανεξαρτησίας. Τα ανεξάρτητα labels τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει φοβερό μπάσιμο στην αγορά και κάνουν καλύτερη και πιο σωστή δουλειά για τους μουσικούς που θέλουν να βγάλουν κάποια έκδοση, και ας μην κάνουν τόσο massive κινήσεις. Οπότε τις χωρίζω σε αυτές που ασχολούνται με indie δουλειές και με major. Τα indie τα σέβομαι περισσότερο.
 
Τι επιρροές έχεις;
Έχω ακούσει πάρα πολύ country, folk και κλασσική ροκ. Έχω περάσει από δυο εποχές, έχω ζήσει και τα eighties σαν πιτσιρικάς με τα μεγάλα γκρουπ και αργότερα την πορεία του grudge και την τρομερή έξαρση του Indie. Από ροκ ό, τι πιο κλασσικό μπορείς να φανταστείς, για παράδειγμα τους Creedence Clearwater Revival, που ήταν πολύ απλοί και ουσιαστικοί σε αυτό που έκαναν και άφησαν τη δική τους ιστορία στην Americana. Έχουμε παίξει αυτό το είδος. Μετά Bob Dylan, και κατ’ επέκταση αργότερα με ακουστικές κατευθύνσεις έχω επιρροές από Elliot Smith και πολλά άλλα. Σε επηρεάζουν όμως και μουσικές που δε μπορείς να κατηγοριοποιήσεις. Ακούω και κλασσική μουσική που μου αρέσει πολύ και έχω ξεχωρίσει κάποιους συνθέτες που λέω ότι έχουν κάτι, αν και δε θεωρώ ότι είμαι ορίτζιναλ ακροατής της κλασσικής μουσικής, όπως κάποιος που είναι ταγμένος εκεί. Όταν άκουσα τα Nocturnes του Chopin είχα συγκλονιστεί.

Έδωσες και την πρώτη σου συναυλία πρόσφατα στο Planet Music. Πώς ήταν;
Ήταν η πρώτη μας μεγάλη συναυλία με την έννοια ότι ήμασταν μόνοι μας σε μαγαζί χωρίς support και κρατήσαμε μόνοι μας το πρόγραμμα που ήταν δυο ώρες περίπου. Ήταν πολύ ωραία γιατί υπήρχε η διάδραση κοινού και μπάντας. Ήταν ωραία εμπειρία και για τους μουσικούς που παίζουμε μαζί και για μένα και για το κοινό που έδειχνε να περνάει καλά. Στις συναυλίες που θα δώσουμε το Γενάρη πιστεύω ότι θα πάμε και καλύτερα.

Να μιλήσουμε για το γυναικείο κοινό; Πώς το αντιμετωπίζεις και πώς σε αντιμετωπίζουν;
Το βλέπω φυσιολογικό. Το γυναικείο κοινό πιστεύω ότι καθορίζει πολλά πράγματα στη μουσική. Στη συναυλία που κάναμε, τρία τέταρτα πριν ξεκινήσουμε βλέπαμε κυρίως γυναίκες να μπαίνουν στο μαγαζί και ήταν κάτι που δεν το είχα συνειδητοποιήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Πόσο εύκολο είναι να διαφυλάξεις και να διαχωρίσεις την προσωπική από την επαγγελματική σου ζωή στον καλλιτεχνικό χώρο;
Δεν είμαι ακόμα τόσο αναγνωρίσιμος για να σου πω, καθώς ένα τραγούδι έχω μόνο και ο δίσκος αναμένεται το Μάρτιο, οπότε δεν έχω καταλάβει ακριβώς τι γίνεται. Πιστεύω όμως ότι εξαρτάται και από τον άνθρωπο και αν θέλει να δώσει τροφή σε σχόλια.

Πες μου για το δίσκο
Ο δίσκος θα έχει τραγούδια που γράφτηκαν από το 2004 έως το 2008 και κάποια που γράφτηκαν φέτος. Θα έχει σα βάση την ακουστική κιθάρα με ηλεκτρονικές προσθήκες και κάποιες ηλεκτρικές κιθάρες. Θέλω κάτι καθαρό και άμεσο και ταυτόχρονα ρυθμικό. Συνήθως όταν ακούμε ακουστική μουσική το μυαλό μας πάει σε κάτι ήσυχο ενώ εμείς θέλουμε το ρυθμό και το beat μέσα. Θέλω κάτι άμεσο και στιχουργικά και μελωδικά. Δε θέλω πολύπλοκές οδούς και να χαθούμε μέσα σε νοήματα ίσως γιατί αυτός είναι και ο τρόπος που ζω και μιλάω.

Έχω προσέξει ότι αναφέρεσαι συχνά στο apanthism. Τι σημαίνει;
Σαν λέξη δεν υφίσταται. Είναι από ένα τραγούδι το «απάνθισμα» που είχα γράψει παλαιότερα. Apanthism Town στη μπάντα μας , ονομάζουμε την Αθήνα. Η πόλη περιέχει τόσα πολλά πράγματα, είναι μια όμορφη και ταυτόχρονα άσχημη πόλη. Οι ομορφιές της κατ’ εμέ φαίνονται τη νύχτα. Νιώθεις ότι πάλλεται ότι ζει και υπάρχουν τόσες ιστορίες. Όλα αυτά τα λέω "το απάνθισμα της Αθήνας".

Αγαπάς την Αθήνα και είσαι από τον Πειραιά
Ο Πειραιάς είναι η πατρίδα μου, έχει άλλο κόσμο άλλη μυρωδιά. Εκεί γεννήθηκα στο Πασαλιμάνι. Πρέπει να σου πω ότι κάθε φορά που θα πάρω το μηχανάκι και θα πάω στον Πειραιά από τη στιγμή που φτάνω στα όρια της πόλης, αλλάζει ο τρόπος που αισθάνομαι. Ίσως έχει να κάνει με τα βιώματά μου.

Τι είναι ο έρωτας για σένα;
Είναι μια δύναμη που μας κινεί. Αλλά το θέμα είναι αν μας κινεί σωστά ή λάθος. Η κατάσταση του έρωτα σε συμβουλεύει συνήθως να κάνεις τρέλες οι οποίες για τον περίγυρο είναι λάθος. Δεν είμαι ερωτευμένος αλλά κάποια στιγμή θα έρθει, παραμονεύει.

Είσαι του ρίσκου;
Ναι. Μου αρέσει να ρισκάρω, όχι να τζογάρω. Κάνω κάτι εν γνώσει μου.

Ποιο είναι το μότο της ζωής σου;
Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο που να με ακολουθεί συνέχεια. Χρησιμοποιώ διάφορα. Μου αρέσουν πολύ ατάκες που γράφουν στα Εξάρχεια στους τοίχους. Ένα από αυτά που είδα και μου κόλλησε ήταν το «Μην αφήσεις αυτό που σε τρώει να χορτάσει».
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v