Δ. Μπάσης: "Το τραγούδι βγάζει τον κόσμο στους δρόμους"

της Φιλουμένας Ζλατάνου

Έχει μια σταθερή πορεία χρόνια τώρα ο Δημήτρης Μπάσης στα μουσικά δρώμενα της χώρας. Σεμνός και δωρικός χωρίς φανφάρες και ανούσιες εμφανίσεις, έχει καταξιωθεί από νεαρός ως ένας εξαιρετικός λαϊκός τραγουδιστής με ρεπερτόριο που αγγίζει τον κόσμο. Με πολύ δυνατές συνεργασίες στο ενεργητικό του και πλούσια δισκογραφία ακολουθεί σταθερά ένα μονοπάτι χωρίς να παρεκλίνει.

Φέτος συναντάει τον Γεράσιμο Ανδρεάτο, μία εξίσου μεγάλη λαϊκή φωνή, στον "Μικρό Κεραμεικό" και παρουσιάζουν ένα πρόγραμμα με τραγούδια που όλοι έχουμε τραγουδήσει-χορέψει-ακούσει. Η διασκέδαση στην απλή βάση της χωρίς εντυπωσιασμούς και εκκεντρικότητες, από δύο τραγουδιστές με προσωπικό στίγμα. Με την αφορμή αυτή συναντήσαμε τον Δημήτρη Μπάση, ο οποίος μας μίλησε για τη δύναμη των χιτ, για τη σημασία του λαϊκού τραγουδιού, για την αλλαγή που επέφερε το internet και για το αν εντέλει η τέχνη είναι ελιτίστικη.

Πώς βλέπετε την πορεία της δισκογραφίας στις μέρες μας με το Internet, τις εταιρίες που αργοπεθαίνουν και την πώληση των δίσκων στα περίπτερα; Εσείς θα δεχόσασταν να πουλούσαν το δίσκο σας μαζί με περιοδικά;
Το internet έχει εισβάλλει για τα καλά στην ζωή μας. Δεν θα ήταν δυνατό να μην επηρεάσει και τις πωλήσεις των CDs. Ο σπουδαιότερος λόγος της καθίζησης της αγοράς είναι βασικά αυτός, ότι τα τραγούδια διακινούνται μέσω του διαδικτύου και όχι από τα καταστήματα. Είναι αναμενόμενο λοιπόν οι δισκογραφικές εταιρείες να περνούν μεγάλη κρίση γιατί διακινούν ακόμα το υλικό τους μέσα από τα μαγαζιά. Άρα μήπως όλοι πρέπει να προσαρμοστούμε στα καινούρια δεδομένα της αγοράς;

Όσον αφορά στην πώληση των δίσκων στα περίπτερα είναι κάτι με το οποίο δεν συμφωνώ γιατί έτσι ουσιαστικά ακυρώνεις το να αποτελεί γεγονός η κυκλοφορία ενός δίσκου. Κατά κάποιον τρόπο ευτελίζεται το προϊόν, δηλαδή το CD που σε άλλες εποχές είχε δεσπόζουσα θέση στην αγορά και γενικά στο σύστημα της δισκογραφίας. Είναι δύσκολο να απαντήσω εάν θα δεχόμουν να πωλείται ένας δίσκος μου μαζί με κάποιο περιοδικό. Εάν αυτή η κατάσταση γενικευτεί και γίνει μέρος του συστήματος της δισκογραφίας θα πρέπει ή να πορευτώ με το σύστημα ή να το απορρίψω και να σηκώσω το λάβαρο της επανάστασης. Καλό θα ήταν βέβαια αυτό το λάβαρο να το σηκώσουμε πολλοί καλλιτέχνες μαζί αλλιώς νομίζω ότι σε λίγο καιρό όλοι θα αναγκαστούμε να πουλάμε τους δίσκους μας στα περίπτερα.

Γράφεται πλέον καλό λαϊκό τραγούδι και ποια η σημασία του;
Νομίζω ότι γράφεται καλό λαϊκό τραγούδι, όμως το μήνυμα φθάνει κάπως καθυστερημένα στο ακροατήριο επειδή δεν υποστηρίζεται όπως πρέπει αυτό που λέμε εμείς καλό λαϊκό τραγούδι από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Πιστεύετε ότι το λαϊκό τραγούδι είναι συνυφασμένο στις μέρες μας μόνο με τους χορούς και το ξεφάντωμα χωρίς να δίνεται σημασία στην ερμηνεία;
Όχι. Το καλό λαϊκό τραγούδι είχε πάντα σκοπό να αγγίξει τις ψυχές των ακροατών του. Ο σκοπός του τραγουδιού είναι να μιλήσει στην ψυχή σου, να σε συγκινήσει, μερικές φορές να σε κάνει να χαρείς και -γιατί όχι;- να ρίξεις δύο στροφές όταν το αισθανθείς.

Πώς προέκυψε η συνεργασία με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο;
Με τον Γεράσιμο συναντηθήκαμε πρώτη φορά το 1996 σ’ ένα σχήμα με τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον Γιάννη Σπανό και την Κατερίνα Κούκα όταν εγώ ακόμα δεν είχα δισκογραφία. Από τότε με τον Γεράσιμο έχουμε βρεθεί σε διάφορες πολύ-συμμετοχικές συναυλίες αλλά ποτέ δεν είχαμε συνεργαστεί αποκλειστικά μαζί. Η συνεργασία αυτή προέκυψε γιατί ο Γεράσιμος είναι ένας τραγουδιστής της γενιάς μου που εκτιμώ πάρα πολύ για την πορεία του όλα αυτά τα χρόνια, μιλάμε την ίδια γλώσσα στην μουσική και πιστεύω ότι παρουσιάζουμε ένα πολύ καλό πρόγραμμα.

Τολμούν πλέον οι τραγουδιστές να επιλέξουν τραγούδια που μπορεί να μην είναι συνηθισμένα ή σίγουρα "χιτάκια";
Δεν μπορώ να μιλήσω για άλλους τραγουδιστές. Η επιλογή των τραγουδιών που αφορούσε μέχρι τώρα στην δική μου δισκογραφική διαδρομή γινόταν πάντοτε με κριτήριο ν’ αρέσουν πρώτα σε μένα, να μιλήσουν στην ψυχή μου και τελευταία σκεφτόμουν εάν κάθε τραγούδι θα γινόταν "χιτάκι". Σαφώς και θέλω τα τραγούδια μου να γίνονται επιτυχίες αλλά δεν ξεκινώ την επιλογή με αυτό το κριτήριο.

Τι προτιμάτε, το καλό τραγούδι που αγγίζει λίγους ή το εμπορικό σουξέ που γεμίζει γήπεδα;
Προτιμώ τον καλό συνδυασμό και των δύο.

Με αφορμή τις αλλαγές και τις καταστάσεις που προκύπτουν στον κοινωνικό και πολιτικό τομέα της χώρας μας, ποια πρέπει να είναι η στάση ενός καλλιτέχνη, οφείλει να είναι "στρατευμένος" και ευαισθητοποιημένος ή να αποστασιοποιείται;
Οφείλει να είναι στρατευμένος και ευαισθητοποιημένος. Το τραγούδι ανέκαθεν είχε την δύναμη και σε παλαιότερες δύσκολες εποχές που περνούσε η χώρα μας να βγάζει τον κόσμο στους δρόμους για να διεκδικήσει καλύτερα ιδανικά. Σας θυμίζω την δεκαετία του '70 με τα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη ο κόσμος έβγαινε στους δρόμους για να διεκδικήσει ψωμί, παιδεία, ελευθερία. Οι καλλιτέχνες τότε έπαιρναν θέση στις κοινωνικοπολιτικές καταστάσεις. Έτσι θα έπρεπε να γινόταν και τώρα.