Χρίστος Θεοδώρου - Βικτωρία Ταγκούλη: "Υπάρχει ανάγκη για καλό τραγούδι"

Και την ανάγκη αυτή επιχειρούν να καλύψουν με δειλά ακόμα βήματα ο συνθέτης Χρίστος Θεοδώρου και η ερμηνεύτρια Βικτώρια Ταγκούλη, που μίλησαν στο In2life για την συνεργασία τους, τη νέα γενιά καλλιτεχνών και τον πρώτο τους κοινό δίσκο.
Χρίστος Θεοδώρου - Βικτωρία Ταγκούλη: Υπάρχει ανάγκη για καλό τραγούδι
της Φιλουμένας Ζλατάνου

Η νέα γενιά αντεπιτίθεται. Συνθέτες, ερμηνευτές, στιχουργοί με την παλιά συνταγή της παρέας δημιουργούν νέο ήχο και κερδίζουν το κοινό με τη φρεσκάδα των ιδεών, της προσέγγισης και της διαφορετικότητας. Ο συνθέτης Χρίστος Θεοδώρου βρήκε τη μούσα του στο πρόσωπο της Βικτωρίας Ταγκούλη και αντίστροφα και εκμεταλλεύτηκαν τις ευκαιρίες και την εμπειρία που αποκόμισαν από διάφορες συμμετοχές τους και κάνανε το επόμενο βήμα με ένα δίσκο που έκλεψε καρδιές, το (Α). Με τη βελούδινη φωνή της η Βικτωρίας ερμηνεύει τις μικρές ιστορίες του δίσκου και ο Χρίστος με τις μουσικές του σαγηνεύει. Δυο νέα παιδιά με όλο το μέλλον μπροστά τους μιλάνε στο in2life.gr για τις αμαρτίες, τα στερεότυπα, τις ευκαιρίες, τη νέα γενιά και τα επόμενα σχέδια τους.

-Ποια είναι η σχέση σας με τις αμαρτίες, καθώς υπάρχει αρκετή αμαρτία στο δίσκο;
Χ.Θ. Χωρίς τις εντός εισαγωγικών αμαρτίες, δεν υπάρχει ζωή. Και όταν αναφερόμαστε σε αμαρτίες ποιες εννοούμε; Της δήθεν ηθικής αμαρτίες που μας έχουν περάσει ή οι κοινωνικού τύπου αμαρτίες που για μένα δεν είναι αμαρτίες. Αυτές που διαπράττουμε κάθε μέρα εις βάρος των άλλων ανθρώπων, αυτές είναι οι ουσιαστικές αμαρτίες. Όλο το υπόλοιπο, το θρησκοληπτικής και ηθικοπλαστικής φύσεως , δεν υφίσταται για μένα. Είναι ένα μεγάλο και ωραία καλυμμένο ψέμα με σκοπό της τρομοκρατία και το φόβο.
Β.Τ. Και εγώ αυτό πιστεύω ότι η αμαρτία είναι ουσιαστικά η ανοχή, αυτό που μας περνάνε μέσα μας για να μας ελέγχουνε. Συμφωνώ ότι αμαρτία είναι μόνο αν κάνεις κακό σε κάποιον, εάν θίγεις την ελευθερία του άλλου. Αλλιώς για ποιον είναι αμαρτία; Θίγεις κάποια στερεότυπα που έχουν επιβάλλει; Ο καθένας έχει κάποιες αρχές και πορεύεται με αυτές.
Χ.Θ. Η μεγαλύτερη αμαρτία που μας έχουν «φορέσει» είναι ο έρωτας σε όλες του τις μορφές, ακόμα και τις πιο αγοραίες.
Β.Τ. Και είναι ό, τι πιο όμορφο υπάρχει.
Χ.Θ. Δε θεωρείται όμως. Και συμβαίνει για να μας έχουν συνέχεια υπό το κράτος της ενοχής και να μας ελέγχουν.
Β. Τ. Μόνο έτσι μπορούν να σε ελέγξουν, πώς αλλιώς;

-Πρώτος δίσκος το (Α), που εμπεριέχει ωραίες ιστορίες. Πως οδηγηθήκατε στην επιλογή τους;
Χ.Θ. Αποτελεί διεργασία χρόνων. Είχαν γραφτεί και για διάφορες παραστάσεις και για το μιούζικαλ «Προς Κατεδάφιση», που ανεβάσαμε πέρυσι. Τα άλλα τα είχα γράψει χρόνια πριν και γι’ αυτό πιστεύω ότι το καθένα από αυτά αποτελεί μια ξεχωριστή οντότητα και δε μοιάζουν το ένα με το άλλο, καθώς είχαν τη δική τους θέση. Έχουν όμως όλα μια κοινή γραμμή.
Β.Τ. Ήταν κάποια τραγούδι που ο Χρίστος είχε γράψει πριν χρόνια, τα οποία θέλαμε να βρούνε το δρόμο τους, τα είχαμε δοκιμάσει και live και για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε, έπρεπε να τα βγάλουμε, διότι σήμαιναν πολλά για μας. Διαλέξαμε αυτά που μας εκφράζανε περισσότερο για να μπουν στο δίσκο.
Χ.Θ. Να τονίσω ότι στο δίσκο έχουμε στίχους από τους δυο πιο σημαντικούς καινοτόμους νέους Έλληνες σκηνοθέτες, το Γιώργο Σαχίνη και το Γρηγόρη Χατζάκη, του πολύ ταλαντούχου συγγραφέα, στιχουργού, περφόρμερ Χρήστου Κανελλόπουλου, τα μελοποιημένα ποιήματα της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, που για μένα είναι τιμή που ευτυχήσαμε να πάρουμε την άδεια από τον κύριο Στεργιόπουλο, που διαχειρίζεται τα ποιήματά της, και με συγκίνηση διότι του άρεσε το αποτέλεσμα. Επίσης, υπάρχει ένα ποίημα του Ναπολέωντα Λαπαθιώτη που το είχα γράψει αρκετά χρόνια πριν, και ένα ποίημα του Κωστή Παλαμά που είχε συμπεριληφθεί στο δίσκο «19 συνθέτες μελοποιούν Παλαμά» και δύο τραγούδια σε στίχους Διαμαντή Γκιζιώτη, ενός εξαιρετικού νέου στιχουργού και συγγραφέα, που πέρυσι υπέγραψε το λιμπρέτο για το «Προς Κατεδάφιση» και μέχρι στιγμής έχει ήδη υπογράψει άλλες τρεις διασκευές θεατρικών έργων που παίχτηκαν αυτή τη σεζόν.

-Πόσο σημαντική είναι η σχέση μούσας-συνθέτη;
B.T. Για μένα ως τραγουδίστρια είναι σημαντικό να βρω αυτόν που θα ταιριάξει συνθετικά με τη φωνή μου. Εγώ στο πρόσωπο του Χρίστου βρήκα αυτό που μου ταιριάζει και με εκφράζει και πιστεύω και ο Χρίστος σε μένα. Έχουμε κοινή πορεία, κοινό όραμα και ο ένας εκφράζει τον άλλον. Πιστεύω όμως ότι αυτό λειτουργεί πάντα δημιουργικά, δηλαδή εάν ένας συνθέτης πορευτεί με έναν ερμηνευτή μπορεί να δημιουργήσει ένα ρεύμα, να ανοίξει ένα δρόμο. Έχει δείξει η ιστορία ότι όσοι πορευόντουσαν με έναν συνθέτη καταφέρνανε να δημιουργήσουν μια κατάσταση στα μουσικά δρώμενα.
Χ. Θ. Ουσιαστικά ο ένας εκφράζεται μέσω του άλλου και πιστεύω ότι έχουμε βρει το άλλο μας εγώ ούτως ή άλλως.

-Πόσο εύκολα είναι να «πουλήσεις» τη δουλειά σου στη δισκογραφία;
Β. Τ.
Η δισκογραφία είναι γνωστό ότι περνάει κρίση στις μέρες μας, καθώς πολλοί πλέον προτιμούνε το downloading από το internet.Πιστεύω όμως ότι υπάρχει ακόμα μια μερίδα του κοινού που αγοράζει CD. Μου αρέσει η όλη διαδικασία, το εικαστικό μέρος ενός CD, το οποίο θεωρώ ένα έργο τέχνης. Μου αρέσει ως σύνολο δουλειάς και όταν αγοράζω ένα δίσκο θα το κάνω και για το artwork , για όλα. Αν είναι ωραίο είναι σαν να έχεις ένα βιβλίο μες το σπίτι. Τότε δε σκέφτεσαι και τα λεφτά που θα δαπανήσεις. Όταν όμως δίνεις 20 ευρώ για ένα CD και έχει ένα δισέλιδο μέσα με τα τραγούδια μόνο, εξοργίζεσαι φυσικά.
Χ.Θ. Εγώ θεωρώ ότι βρισκόμαστε σε μια μεταβατική φάση, που θα μας οδηγήσει κάπου αλλού. Και πιστεύω ότι είναι πολύ υγιές που περνάμε από το ένα μέσο στο άλλο.
Β.Τ. Αρκεί να προστατεύεται ο καλλιτέχνης.
Χ.Θ. Επίσης πολύ σημαντικό κομμάτι προώθησης είναι οι συναυλίες και οι εμφανίσεις.
Β.Τ. Επανερχόμαστε στην εποχή που πρώτα σε μαθαίνει ο ακροατής από τις live εμφανίσεις και μετά να αγοράσει τη δουλειά σου.
Χ.Θ. Υπάρχει μεγάλος κορεσμός και πληθώρα παραγωγής, οπότε και ο ακροατής νιώθει καλύτερα πρώτα να σε δει και να σε ακούσει.

-Χρόνια στη Σπείρα Σπείρα, όπου και γαλουχηθήκατε. Πιστεύετε ότι όταν φύγατε είχε επέλθει ο κορεσμός, και λειτούργησε θετικά;
Χ.Θ.
Για μας έκλεισε ένας κύκλος, όπως κλείνουν πολλοί κύκλοι στη ζωή. Ένας κύκλος πολύτιμης εμπειρίας, που όμως έκλεισε και άρχισε ένας καινούριος.
Β.Τ. Είχαμε και οι δυο ανάγκη να κάνουμε δικά μας πράγματα και πιστεύω ότι ό, τι είχαμε να προσφέρουμε στην ομάδα το προσφέραμε, ό, τι είχαμε να πάρουμε το πήραμε και ολοκληρώθηκε.

-Θα χρησιμοποιήσω δυο τραγούδια ως παραδείγματα για τη διαφορά στην ερμηνεία σου Βικτωρία. Στη «Ζημιά», βγαίνει κάτι πιο τσαχπίνικο, ενώ στο «Ο μπάρμπας μου ο Παναγής» είναι καθαρή η λαϊκότητα. Πως το διαχειρίζεσαι, το κάθε τραγούδι;
B.T. Βασικά αντιμετωπίζω το κάθε κομμάτι σαν κάτι ξεχωριστό. Ένας ερμηνευτής πρέπει να αντιμετωπίζει το κάθε τραγούδι σαν ένα μικρό θεατρικό έργο. Έχει αρχή, μέση και τέλος. Πιστεύω ότι ο κάθε ερμηνευτής πρέπει να προσαρμόζει τις φωνητικές του δυνατότητες στις απαιτήσεις του εκάστοτε κομματιού και να βάζει το προσωπικό του στυλ. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν τραγούδια που δε μπορείς να πεις, με την έννοια ότι αν έχεις αλήθεια σε αυτό που κάνεις και τα αντιμετωπίζεις με σεμνότητα και ταπεινότητα, τότε θα προκύψει ένα ειλικρινές αποτέλεσμα ανεξάρτητα αν αρέσει ή δεν αρέσει. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να τα κάνουμε όλα τα ίδια, όλα σούπα.

-Ποια είναι η δική σας σχέση με το κοινό;
Β.Τ. Το κοινό έχει ένστικτο. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν εύπεπτα ή δύσκολα κομμάτια. Ό, τι και να είναι, αν μιλάει στην καρδιά δε χρειάζεσαι γνώση για να το καταλάβεις. Κάτι θα σου κάνει, θα είναι σαν δόνηση. Δε χρειάζεται να τα εκλογικεύουμε. Στη «Φουρκέτα», ένα θεατρικό που έπαιζα φέτος, τραγουδούσα από Amy Winehouse μέχρι άριες και είδα ανθρώπους που σε καμιά περίπτωση δε θα πηγαίνανε σε όπερα που ενδιαφέρθηκαν για την άρια. Ήταν η συγκυρία, ο τρόπος που το είχε βάλει η Ελένη Γκεσούκα στην παράσταση που ξέφευγε από τα δήθεν που πολλές φορές έχει η όπερα. Αρκεί ένα κομμάτι να είναι οικείο, ακόμα και αν δεν το καταλάβει ο ακροατής. Δεν νομίζω ότι πρέπει να κάνουμε πράγματα για τον κόσμο, για να αρέσουν στον κόσμο. Ο κόσμος θα έρθει σε σένα. Δε γίνεται να αρέσεις σε όλους, αλλά εσύ οφείλεις να είσαι αληθινός σε ό, τι κάνεις και από κει και πέρα έρχεται ο κόσμος κοντά σου.
Χ.Θ. Το κοινό καταλαβαίνει τι αξίζει και τι όχι. Μπορεί στιγμιαία να γλεντήσει με κάτι αλλά καταλαβαίνει πότε κάτι έχει αλήθεια ή όχι.
Β.Τ. Υπάρχει βέβαια και ο βομβαρδισμός. Αν ακούς συνέχεια ένα στυλ και μόνο είναι και ένα είδος πλύσης εγκεφάλου. Αν έχεις την υπομονή όμως πιστεύω ότι ο κόσμος θα σε ψάξει.

-Η επονομαζόμενη γενιά του 2010 είναι πολύ ελπιδοφόρα για να βγει το καλό τραγούδι από την κρίση.
Β.Τ.
Γεννιούνται καινούρια πράγματα συνέχεια. Βγαίνουν νέοι τραγουδιστές, ταλαντούχοι στιχουργοί και συνθέτες.
Χ.Θ. Υπάρχει πολύ μεγάλη ελπίδα.
Β.Τ. Και πάντα υπάρχει ανάγκη για καλό τραγούδι. Η μουσική ακόμα και σε δύσκολες στιγμές ανθεί. Το καλό πάντα το ψάχνεις. Εμάς μας αρέσει γενικά να βλέπουμε αισιόδοξα τα πράγματα γιατί αλλιώς δεν προχωράς.
Χ.Θ. Και το σημαντικό με αυτή τη νέα γενιά είναι ότι δημιούργησαν μόνοι τους τις ευκαιρίες. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να προχωρήσεις.

-Τα επόμενα σχέδια;
X.Θ. Είμαστε προς αναζήτηση ενός χώρου να παίξουμε το χειμώνα.
Β.Τ. Εκτός από αυτό, εγώ θα συνεχίσω και για δεύτερη χρονιά στη «Φουρκέτα» της Ελένης Γκεσούκα και ετοιμάζουμε σιγά σιγά και τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά.
Χ.Θ. Θα είναι σε διαφορετικό κλίμα. Ενορχηστρωτικά θα έχει ηλεκτρονικό υπόβαθρο με φυσικά όργανα από πάνω.
Β.Τ. Και όλα θα είναι σε στίχους Διαμαντή Γκιζιώτη.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v