Σων Πεν: Το "outsider" του Hollywood

του Νικόλα Γεωργιακώδη

Με τον θείο Όσκαρ...δις στο τσεπάκι του, ο Σων Πεν δεν χαρακτηρίζεται άδικα ως ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Πάντα διακριτικός και μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, κατάφερε να δώσει εξαιρετικές ερμηνείες κρατώντας χαμηλό προφίλ. Βέβαια, τα πρώτα χρόνια της καριέρας του η εικόνα έμοιαζε κάπως διαφορετική. Επιθέσεις σε ενοχλητικούς παπαράτσι, ειδύλλια και δεσμοί με αποκορύφωμα τον γάμο του με την βασίλισσα της ποπ Μαντόνα.

Η αναγγελία του γάμου τους γεμίζει τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής και ένω η Μαντόνα δεν φαίνεται να ενοχλείται από την διασημότητα, ο ίδιος νιώθει άβολα. Ο γάμος τους δεν διήρκεσε παραπάνω από τρία χρόνια, στην διάρκεια του οποίου γύρισαν μαζί το Shanghai Surprise. Η αναγνώριση στο πρόσωπό του είχε έρθει ήδη από το 1983, όταν πρωταγωνίστησε στην ταινία Bad Boys, δίνοντας μια δυναμική ερμηνεία που τον έκανε να ξεχωρίσει από τους υπόλοιπους συμπρωταγωνιστές του.

Ενώ το Shanghai Surprise "θάφτηκε" από κοινό και κριτικούς, ο Πεν δεν το έβαλε κάτω και με το Colours το 1988, εντυπωσίασε ξανά με το ερμηνευτικό του ταλέντο στον ρόλο ενός θερμοκέφαλου αστυνομικού. Η ταινία προκάλεσε πολλές αντιδράσεις και διαμαρτυρίες με αποκορύφωμα τον πυροβολισμό ενός εφήβου έξω από τον κινηματογράφο όπου προβαλλόταν. Έπειτα από μια περίοδο απουσίας από την ηθοποιία, κάνει το μεγάλο του comeback το 1993 με το Carlito's Way  του Μπράιαν ΝτεΠάλμα, αγνώριστος στον ρόλο του διεφθαρμένου δικηγόρου David Kleinfeld. Η φοβερή του ερμηνεία τον καθιστά για πρώτη φορά υποψήφιο για Oscar πρώτου ανδρικού ρόλου. Στην προσωπική του ζωή τα πράγματα είναι εξίσου καλά. Ο μέχρι τότε δεσμός του, η ηθοποιός Robin Wright, γεννάει το δεύτερο παιδί τους Hopper Jack και ύστερα από τρία χρόνια, το 1996 παντρεύονται.

Παράλληλα, το 1995 δίνει ακόμα μία οσκαρική ερμηνεία στον ρόλο του θανατοποινίτη Matthew Poncelet στο ψυχοπλακωτικό Dead Man Walking. Η συμπρωταγωνίστριά του Suzan Sarandon κερδίζει το βραβείο για την καλύτερη γυναικεία ερμηνεία, αλλά ο ίδιος μένει ξανά με την πικρή γεύση της υποψηφιότητας. Το... φλερτ του με τον θείο Όσκαρ συνεχίζεται με το άκρως συγκινητικό I Am Sam (2001), όπου υποδύεται τον διανοητικά καθυστερημένο πατέρα ενός 7χρονου κοριτσιού που αγωνίζεται να διατηρήσει την κηδεμονία της. Ούτε τότε καταφέρνει να κρατήσει στα χέρια του το πολυπόθητο αγαλματίδιο.



Την ίδια χρονιά κάνει την δεύτερή του σκηνοθετική απόπειρα με το The Pledge όπου καθοδηγεί για δεύτερη φορά τον Jack Nicholson ύστερα από το Crossing Guard. Η ταινία απέσπασε θετικές κριτικές στα διάφορα φεστιβάλ που προβλήθηκε, όμως σημείωσε εισπρακτική αποτυχία.

Το 2002 επιτίθεται ανοιχτά στον George W. Bush μέσω μιας ανοιχτής επιστολής η οποία δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Washington Post, ζητώντας του να σταματήσει τον κύκλο βίας με αφορμή την επικείμενη επίθεση στο Ιράκ. Στο ίδιο γράμμα ο - και πολιτικά- ανήσυχος ηθοποιός κατακρίνει στο σύνολό της την κυβέρνηση Μπους για την "αποδόμηση των ατομικών ελευθεριών". Η επιστολή αυτή διαβάζεται και από πρόεδρο της Βενεζουέλας Χίουγκο Τσάβες σε ομιλία του στην τηλεόραση. Οι 2 τους μάλιστα γίνονται πολύ καλοί φίλοι με αφορμή αυτό το γράμμα.

Ο επόμενος χρόνος ανήκει ολοκληρωτικά σε εκείνον. Πρώτα τον θαυμάσαμε στο 21 Grams του Alejandro Gonzalez Inarritu, στον ρόλο ενός σοβαρά αρρώστου καθηγητή πανεπιστημίου, για τον οποίο πήρε το βραβείο ανδρικού ρόλου στο Φεστιβάλ της Βενετίας. Στη συνέχεια, υπό την σκηνοθετική καθοδήγηση του Clint Eastwood, στο Mystic River κερδίζει Χρυσή Σφαίρα καλύτερης δραματικής ερμηνείας αλλά και το πολυπόθητο Oscar πρώτου Ανδρικού ρόλου που τόσο του έλειπε. Οι σκηνοθετικές του ανησυχίες συνεχίζονται και το 2007, που σκηνοθετεί το "αληθινό" In to the Wild.



Οι προοδευτικές πολιτικές του πεποιθήσεις αντανακλώνται και στις μετέπειτα ταινίες του όπως το All the King's Men, με κορύφωση την ερμηνεία του στον ρόλο Χάρβεϊ Μίλκ, του πρώτου δηλωμένα ομοφυλόφιλου εκλεγμένου δημόσιου λειτουργού στις ΗΠΑ, ο οποίος δολοφονήθηκε από πολιτικό του αντίπαλο το 1978. Για 2η φορά στην πολύχρονη καριέρα του κερδίζει το χρυσό αγαλματίδιο, στα 48 του χρόνια και δείχνει να μην το βάζει κάτω. ΄Ήδη έχει ανακοινωθεί πως θα πρωταγωνιστήσει σε ακόμα δύο ταινίες μέσα στο 2009, εκ των οποίων η μία μάλιστα θα είναι κωμωδία. Ριψοκίνδυνο; Ίδωμεν...