Ρ. Χρηστίδου - Α. Αποστολάκης: "Ξαναγυρνάμε στο βασικό σημείο της διασκέδασης"

της Φιλουμένας Ζλατάνου 

Πολλοί πρόλογοι θα μπορούσαν να προηγηθούν και να προετοιμάσουν, ίσως, για την προκείμενη κοινή συνέντευξη της Ραλλίας Χρηστίδου με το μουσικό διευθυντή και drummer της παράστασης που παίζεται στο Σταυρό του Νότου, Αλέξη Αποστολάκη. Διαλέγω όμως να μην πω τίποτα πέραν του ότι είναι η απόδειξη ότι οι παρωπίδες δεν είναι καλό πράγμα. Μια νέα κοπέλα, νέα ερμηνεύτρια αφήνεται να οδηγηθεί από κορυφαίους μουσικούς και πετυχαίνει να γεμίζει κάθε Πέμπτη το μαγαζί, με ατού της την καλή φωνή, τις ερμηνευτικές ικανότητες που εξελίσσονται και ανθίζουν μια δεμένη μπάντα που τη στηρίζει και καλή μουσική. Τα συμπεράσματα δικά σας.

-Τι στάθηκε αφορμή για το όλο εγχείρημα;

Ρ.Χ. – Ξαφνικά. Ήρθε η Εβίτα Σκουρλέτη στην εταιρία, έχοντας στο μυαλό της τον Αλέξη για να το οργανώσει και ζήτησε τη Ραλλία Χρηστίδου σε μία παράσταση όπως τη θέλει. Στην αρχή αναρωτήθηκα αν ήταν σίγουροι γι’ αυτό που πρότειναν. Για μένα αυτό ήταν τιμή γιατί, εκτός ότι δε έχω ξαναδουλέψει στο Σταυρό του Νότου, για μένα αποτελεί credit και δεν περίμενα να με ζητήσουν σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα με μόλις 2 δισκάκια στο ενεργητικό μου. Ήταν και λίγο περίεργο διότι το καλοκαίρι που συζητούσα με τη μαμά μου τι θα κάνω το χειμώνα, έλεγα ότι θα ήθελα να βρω ένα μικρό χώρο στη Θεσσαλονίκη να παίξω με μια μπάντα τα κομμάτια που θέλω, τα οποία ούσα σε ένα μεγάλο σχήμα με πρόγραμμα με χαρακτήρα διασκεδαστικό δε μπορούσα. Επιπλέον ήθελα να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου. Τέλη Σεπτεμβρίου, αρχές Οκτωβρίου «έσκασε» αυτό το πράγμα και από τότε ζω στο όνειρο!

Α.Α. – Μέσες άκρες όπως το περιέγραψε η Ραλλία είναι. Με πήρε η Εβίτα, μου είπε τι στήνεται και με ρώτησε εάν θα με ενδιέφερε. Τη Ραλλία, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν την ήξερα καθόλου. Γνώριζα μόνο το όνομά της και τη διάκριση που είχε στο Fame Story και είχα ακούσει κάποιες πολύ καλές κουβέντες για τις ικανότητές της ως τραγουδίστρια από τον Μανώλη Φάμελλο. Καθώς λοιπόν τη γνώμη του Μανώλη την εμπιστεύομαι σε τέτοια ζητήματα, είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι επρόκειτο για μια κοπέλα που το κατέχει. Είχα κατά νου ότι θα ήταν μια δουλειά με pop χαρακτήρα, όπου pop εννοούμε popular, για να μην παρεξηγηθεί ο όρος.

Ρ.Χ.- Συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λες.

Α.Α.- Γνωριστήκαμε με τη Ραλλία. Μου έκανε σαφέστατα πολύ καλή εντύπωση και η σοβαρότητά της, το ήθος της και το γεγονός ότι διαφέρει από άλλους, όχι μόνο του τηλεοπτικού, με τον οποίο δεν έχω μεγάλη οικειότητα και γνώση, αλλά αμιγώς μέσα από τον μουσικό χώρο και είπα ότι ναι, αξίζει τον κόπο. Θεώρησα καλή πρόκληση, προερχόμενος από ένα τελείως διαφορετικό μουσικό χώρο (σ.σ. Blues Wire, Θανάση Παπακωνσταντίνου, Σωκράτη Μάλαμα, Κάθοδος των Μυρίων κτλ.) να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου σε κάτι τέτοιο. Για μένα ήταν πολύ μεγάλο πλεονέκτημα, και το είχα πει και στη Ραλλία από την πρώτη στιγμή, ότι δεν είμαι καθόλου οικείος με το υλικό της. Αυτό ήταν καλό διότι δεν το αντιμετωπίζω ως κάτι που πρέπει να παιχτεί έτσι ή αλλιώς αλλά όλο το πράγμα είναι φρέσκο. Με τη συμβολή δε όλων των υπολοίπων μουσικών και της Ραλλίας, διότι όλοι συμμετείχαν στο τελικό αποτέλεσμα, βγήκε αυτή η παράσταση, χωρίς φιλοδοξίες να είναι κάτι ρηξικέλευθο. Μια φρέσκια ματιά σε κομμάτια που έφερε η Ραλλία.

-Το κοινό των δυο σας διαφέρει, το δικό σου Ραλλία είναι πιο mainstream ενώ στους χώρους που κινείται ο Αλέξης είναι πιο ροκ και ίσως, ας το πούμε πιο «επιλεκτικό». Πως αντιμετωπίζετε τον κόσμο και τα σχόλια;

Ρ.Χ.- Εγώ είμαι πολύ ευχαριστημένη μέχρι στιγμής. Πάει ανέλπιστα καλά το όλο εγχείρημα. Κάνω την τρέλα μου, παίζω με μια παρέα μουσικών που πάντοτε να παίξω. Εγώ έχω το εξής ελάττωμα, δεν είμαι από τις τραγουδίστριες που απλά βάζει κιθάρα, πιάνο, κάσα από τα τύμπανα και φωνή και τραγουδάει, έχω full mix στα ακουστικά μου. Θέλω να τους ακούω καλά όλους, να ακούω τα μέρη που έχουμε παίξει, γιατί έχει γίνει συλλογικά αυτή η δουλειά. Βλέποντας ότι είναι τόσο καλοί όλοι τους, εγώ απλά ακολούθησα, πιο πολύ πιστεύω ότι δικό τους το credit και η ευθύνη για την επιτυχία του εγχειρήματος, παρά δική μου. Εγώ απλά βγαίνω και τραγουδάω. Στις πρόβες περάσαμε εξαιρετικά, και το αναφέρω διότι στις πρόβες είναι που βγαίνουν τα μικροπροβληματάκια συνήθως. Είναι σαν να συνωμοτήσανε όλες οι δυνάμεις, για να είναι όλα καλά.

- Έδωσες ελευθερία με άλλα λόγια στους μουσικούς.

Ρ.Χ. – Δεν τίθεται θέμα ελευθερίας. Καταρχήν είναι όλοι πολύ καλά παιδιά, αγαπάνε αυτό που κάνουν, είναι συνεπείς, ενδιαφέρονται για την παράσταση σαν να είναι δικό τους αυτό το πράγμα. Όπου και να το πεις νομίζουν ότι κάτι κρύβεται και ότι δε μπορεί όλα να είναι τόσο καλά. Όταν όμως έχεις πίστη και το αγαπάς πολύ αυτό που κάνεις και δεν το κάνεις ούτε για το νυχτοκάματο, ούτε για τα λεφτά, ούτε για τη δόξα και τη ματαιοδοξία, νομίζω ότι το αποτέλεσμα σε δικαιώνει, γι’ αυτό έχω τρελή χαρά. Επίσης, αν δεν είσαι καλά με τους συνεργάτες σου, δεν πηγαίνει ούτε η δουλειά καλά. Δεν έχω ξανασυναντήσει τέτοια συμπεριφορά από μουσικούς, να ενδιαφέρονται τόσο πολύ για την λεπτομέρεια. Γι ‘αυτό ξημερώνει Πέμπτη και έχω μεγάλη χαρά και εάν συμβαίνει αυτό και καλά θα τραγουδήσεις, κι ας είσαι μέτριος τραγουδιστής- για τον εαυτό μου μιλάω- και καλά θα παίξεις και όλοι θα είναι ευχαριστημένοι. Οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλα τα παιδιά, και στον Αλέξη που μάζεψε όλους αυτούς τους μουσικούς και στην Εβίτα Σκουρλέτη που το οραματίστηκε και στο Σταυρό που το στήριξε.

Α.Α. - Εμείς δώσαμε μια φρέσκια ματιά σε κάποια αγαπημένα κομμάτια της Ραλλίας. Το ζήτημα είναι πολύ απλό, ξαναγυρνάμε στο βασικό σημείο της διασκέδασης. Έχει δικαίωμα ο καθένας που του αρέσουν κάποιοι τραγουδιστές να βγει και να περάσει καλά. Όποιος έρχεται να δει αυτό που δοκιμάσαμε να κάνουμε είναι καλοδεχούμενος, όποιος το απορρίπτει χωρίς να το δει με γεια του με χαρά του. Δε μας ενοχλούν ούτε οι άνθρωποι ούτε οι συμπεριφορές που ασχολούνται με κακώς κείμενα που έχουν στο κεφάλι. Δεν μπορείς να κρίνεις κάτι χωρίς να το έχεις δει. Στα χρονικά πλαίσια που είχαμε να δουλέψουμε νομίζω ότι έχει γίνει μια πάρα πολύ καλή δουλειά, με πρώτο και κύριο γνώμονα να περάσουμε καλά εμείς οι ίδιοι, διότι ένα πράγμα που γνωρίζω καλά είναι ότι αν περνάς πολύ καλά αποκλείεται να μην περάσει στον κόσμο. Έχω παίξει με καλοκουρδισμένες μπάντες όπου τα πάντα είναι γνωστά και άψογα εκτελεσμένα, αλλά κάτι υπάρχει , κάποιες ματιές πάνω στο πάλκο, γεγονός που αποβαίνει εις βάρος της βραδιάς. Ο καθένας έχει βέβαια δικαίωμα στις προτιμήσεις και στις επιλογές. Η μουσική είναι μια τέχνη η οποία έχει φτιαχτεί για να αγγίζει χορδές. Ας δοκιμαστεί λοιπόν και ένας ακόμη τρόπος να πάλλεται αυτή η χορδή. Δε σημαίνει ότι όλοι οι καλλιτέχνες πρέπει να είναι στρατευμένοι, ούτε βέβαια κάποιος καλλιτέχνης αν έχει κάνει κάτι στη ζωή του πρέπει να το κάνει στο διηνεκές. Ο καλλιτέχνης έχει δικαίωμα να δοκιμάσει, όπως και ο κόσμος να επιλέξει αν θα του αρέσει ή όχι. -Μετά από τόσο καιρό Ραλλία, η απόφαση να πάρεις μέρος στο Fame Story, σου βγήκε σε καλό?

Ρ.Χ. - Ναι. Διότι δεν αναλώθηκε η ψυχή μου, δεν αναγκάστηκα να περάσω από τα χίλια-δυο μπουζουκομάγαζα για να βρω ένα μαγαζί της προκοπής. Αν έβγαινα από κει και δεν προσπαθούσα καθόλου δε θα είχα κάνει τίποτα. Δεν είχα κανένα επαγγελματικό μουσικό παρελθόν. Ήμουν σε ένα ημι-επαγγελματικό γκρουπάκι, 5 συναυλιούλες το χρόνο, όπου έπαιζα κιθάρα, μπάσο, ούτι, τραγουδούσα…όλα εναλλάξ. Με μύησε στη μουσική ο παππούς μου, ο οποίος ήταν στο Τρίο Μπελκάντο. Ξεκίνησα να μαθαίνω κιθάρα στα 7 μου και μετά ήρθε το τραγούδι. Όταν έχασα τον παππού μου απλά μου την έδωσε και μετά την παρότρυνση της μητέρας μου αποφάσισα να το δοκιμάσω.