Γιώργος Κοντραφούρης: «Η τζαζ ενσωματώνεται σε όλες τις μουσικές εκφράσεις»

Γιώργος Κοντραφούρης: «Η τζαζ ενσωματώνεται σε όλες τις μουσικές εκφράσεις»
Κορυφαίος έλληνας πιανίστας της τζαζ, διεθνώς αναγνωρισμένος και με πλούσια δισκογραφία, ο Γιώργος Κοντραφούρης σπούδασε και δίδαξε κατόπιν στην Ακαδημία Σιμπέλιους του Ελσίνκι, ενώ σήμερα διδάσκει στο τμήμα Τζαζ του Ιονίου Πανεπιστημίου. Το 2008 δημιούργησε το νεανικό σχήμα που τον συνοδεύει, τους Baby Trio. Αγαπάει με πάθος το rock και κυρίως το metal, αγαπάει την κλασσική μουσική, αγαπάει και την τζαζ.

«Ξεκίνησα παίζοντας blues και μάλλον σαν φυσική συνέχεια για μένα ήταν η Jazz, όταν άκουσα για πρώτη φορά το Night in Tunisia του Bud Powell. Τότε το έβλεπα σαν blues, με μεγαλύτερη διάθεση για αυτοσχεδιασμό και πειραματισμό», λέει ο κ. Κοντραφούρης για το πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με το είδος.

Για το κατά πόσο η τζαζ μπορεί να «μιλήσει» στην ελληνική μουσική παράδοση λέει: «Πιστεύω ότι η τζαζ έχει παγκόσμιο χαρακτήρα και ενσωματώνεται σε όλες τις μουσικές εκφράσεις και παραδόσεις. Για την ελληνική παράδοση, υπάρχουν αρκετά παραδείγματα στα οποία έχουν γίνει μουσικές συνομιλίες με την τζαζ, όπως ο Τάκης Μπαρμπέρης, οι Human Touch και πολλοί ακόμα».



Στην συνέχεια ο κ. Κοντραφούρης εξηγεί την διαφορά της ζωντανής εμφάνισης και της ηχογράφησης ενός δίσκου. «Η ηχογράφηση ενός τζαζ δίσκου είναι η αποτύπωση μιας στιγμής ή το κλείσιμο μιας περιόδου, κάτι σαν μια φωτογραφία. Έτσι τουλάχιστον πιστεύω εγώ. Τα live είναι το φυσικό περιβάλλον της τζαζ και εκεί δημιουργούνται όλα», επισημαίνει.

Ο ίδιος στις ζωντανές του εμφανίσεις με τoυς Baby Trio παίζει κατά κύριο λόγο συνθέσεις του group και αρκετό υλικό από την παράδοση του οργάνου Hammond. «Τώρα θέλω να ασχοληθώ πάλι με το πιάνο και με ποιο ελεύθερο αυτοσχεδιασμό σε συνδυασμό με live electronics», λέει σχετικά.



Για το κατά πόσο μπορεί κάποιος να ζήσει από την μουσική του στην Ελλάδα, ο κ. Κοντραφούρης αναφέρει ότι είναι πολύ δύσκολο και αν γίνει, προϋποθέτει αφοσίωση και κατάλληλες επιλογές, οι οποίες συνήθως είναι δύσκολες και επίπονες. «Σίγουρα υπάρχει υλικό που μπορεί να σταθεί στο εξωτερικό. Το επίπεδο της ελληνικής τζαζ έχει ανέβει ραγδαία τα τελευταία χρόνια, με πολλούς μουσικούς να ζουν και να διαπρέπουν στο εξωτερικό. Το μόνο εμπόδιο είναι η ελληνική ‘συμπεριφορά’ απέναντι στην τζαζ και την παρουσίασή της στο εξωτερικό», λέει για την δυναμική της ελληνικής τζαζ και τα εμπόδια που έχει για να βγει προς τα έξω.

Για τα μελλοντικά του σχέδια λέει: «Έχω αρχίσει και παίζω ξανά πιάνο ολοένα και πιο συχνά. Θα παίξω με την Έφη Αγραφιώτη έργα για δύο πιάνα και σκέφτομαι να ηχογραφήσω και έναν δίσκο με πιάνο σε κουαρτέτο. Φυσικά, το Baby Trio παραμένει το πιο βασικό εκφραστικό μου σχήμα που εξελίσσεται συνεχώς, γενικά θέλω να παίζω όσο πιο πολύ μπορώ».



Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v