Ο Κωστής Λυμπουρίδης γεννήθηκε τον Αύγουστο του 1975 στο Αγρίνιο και σπούδασε Νομική, με μεταπτυχιακό στην Διοίκηση Επιχειρήσεων. Στις επικείμενες εκλογές συμμετέχει με τον πολιτικό σχηματισμό Δράση του Στέφανου Μάνου, στην περιφέρεια Αιτωλοακαρνανίας.
Για ποιους λόγους αποφασίσατε να εμπλακείτε με την πολιτική, σε μια τέτοια κρίσιμη όσο και ασταθή πολιτικά περίοδο, και μάλιστα σε νεαρή ηλικία;
Πιστεύω ότι στην κρίσιμη αυτή στιγμή, η γενιά μας δεν δικαιούται να εκχωρήσει τη λήψη αποφάσεων στους μεγαλύτερους, αυτούς που μας έφεραν στην καταστροφή. Και τους την εκχωρεί επιλέγοντας λευκό, άκυρο ή αποχή. Πεποίθησή μου, επίσης, είναι ότι η πολιτική είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να το αφήνουμε σε (επαγγελματίες) πολιτικούς. Η γενιά μας πρέπει να ψηφίσει ώριμα, και να δείξει ότι είναι διατεθειμένη να επιλέξει ανθρώπους που έχουν να παρουσιάσουν ολοκληρωμένες λύσεις στα προβλήματα, και όχι λαϊκιστές και δημαγωγούς.
Έχετε κάποιο πολιτικό πρότυπο; Μπορούν οι πολιτικοί να γίνουν πρότυπα;
Πρότυπό μου είναι οποιοσδήποτε πολιτικός έχει ανοικτή σκέψη, πρωτοποριακές ιδέες, τολμά να παίρνει αποφάσεις αντίθετα στο κατεστημένο, μπορεί να πάει κόντρα στο ρεύμα, δεν λογαριάζει το πολιτικό κόστος, είναι αποτελεσματικός. Υπάρχουν μερικοί τέτοιοι πολιτικοί στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς πολύ λίγοι. Έναν από αυτούς, τον Στέφανο Μάνο, έχουμε την τιμή να έχουμε πρόεδρο στο κόμμα μας. Υπάρχουν όμως κι άλλοι, όπως ο Αλέκος Παπαδόπουλος και ο Ηλίας Μόσιαλος. Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν ότι ένας πολιτικός μπορεί να γίνει πρότυπο. Το δυστύχημα είναι ότι στην Ελλάδα εξακολουθούμε να εφαρμόζουμε έναν ιδιότυπο «εξοστρακισμό», να πετάμε δηλαδή, ως πολίτες με την ψήφο μας, εκτός πολιτικής αυτούς ακριβώς τους πολιτικούς, αντί τους λαϊκιστές και δημαγωγούς.
Θεωρείτε ότι σε αυτές τις εκλογές τα μικρά κόμματα πρέπει, εκτός του να αποτελούν «ψήφο διαμαρτυρίας», να έχουν και πρόταση εξουσίας;
Απολύτως! Ο κόσμος είναι εξοργισμένος και εξαγριωμένος, και ως ένα βαθμό δικαίως. Το να διαμαρτυρηθούμε μέσω της ψήφου είναι μια εκτόνωση, δεν συνιστά όμως λύση. Φανταστείτε ότι γυρνάτε ένα βράδυ σπίτι σας και το βρίσκετε διαρρηγμένο και ολοσχερώς καμένο. Σοκάρεστε, δεν το πιστεύετε, κλαίτε, οργίζεστε. Αν το υπόλοιπο της ζωής σας το αφιερώσετε στο να βρείτε τους δράστες, μπορεί να είναι μια ψυχολογική εκτόνωση, πλην όμως το σπίτι δεν θα ξαναχτιστεί μόνο του. Θέλω να πω, ότι και ο λαός μας σήμερα βρίσκεται στη φάση της οργής. Πρέπει να βρούμε όμως το κουράγιο να περάσουμε και στη φάση της δημιουργίας, να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια. Η ψήφος διαμαρτυρίας θα αποδοκιμάσει αυτούς που μας κατέστρεψαν. Δεν φτάνει όμως αυτό. Θέλουμε μια θετική ψήφο σε αυτούς που δίνουν ελπίδα ότι ξέρουν με ποιον τρόπο θα αναγεννηθούμε.
Η Βουλή με 10 κόμματα θα είναι δημοκρατία ή Βαβέλ;
Η πολυκομματική Βουλή δεν είναι εξ ορισμού κακό πράγμα, στο βαθμό που εκφράζονται όλες οι απόψεις του εκλογικού σώματος. Αυτό που μας ανησυχεί σε μια διαφαινόμενη δεκακομματική Βουλή είναι τυχόν υπερεκπροσώπηση κάθε λογής ακραίων φωνών διαμαρτυρίας, καθώς όπως σας περιέγραψα πριν δεν θεωρούμε ότι αυτές είναι εποικοδομητικές. Μακάρι να διαψευστούμε. Ή μακάρι να είμαστε εμείς το δέκατο κόμμα και να κάνουμε τη διαφορά.
Ευρώ ή δραχμή;
Αναμφισβήτητα ευρώ. Θα σας έλεγα ότι ακούω με προσοχή τα επιχειρήματα των οπαδών της δραχμής, αλλά δεν με πείθουν καθόλου. Μπορεί να με θεωρείτε νέο, αλλά θυμάμαι ακόμα τον πληθωρισμό 20% επί δραχμής, τις υποτιμήσεις, το πόσο γρήγορα ανέβαιναν οι τιμές. Πέραν αυτού, θέλω να επισημάνω δυο ακόμη σημεία: Πρώτον, τυχόν επιστροφή στη δραχμή θα συνιστούσε δραματικό πισωγύρισμα και ανατροπή 50 ετών ευρωπαϊκής στρατηγικής της χώρας. Και δεύτερον, δεν είναι δυνατόν από τη μια να κατηγορούμε όλη την πολιτική τάξη ως ανίκανη και διεφθαρμένη, και από την άλλη να ζητούμε να τους δοθεί και νομισματοκοπείο, ώστε να τυπώνουν όσα λεφτά τους λείπουν. Είναι σχιζοφρενικό.
Γιατί να σας ψηφίσει ο κόσμος;
Γιατί είμαστε νέοι άνθρωποι, αυτοδημιούργητοι, που έχουμε σταθεί στα πόδια μας χωρίς κομματικές πατερίτσες και έχουμε αναδειχθεί χωρίς κανένα κομματικό σωλήνα. Γιατί και να μην εκλεγούμε, έχουμε δουλειές στις οποίες θα γυρίσουμε, αντίθετα με τους πολιτικούς καριέρας. Γιατί, για αυτούς που επιθυμούν να παραμείνουμε στην Ευρώπη, είναι επιτακτική ανάγκη να επιλέξουν ανθρώπους που μπορούν να προτείνουν συγκεκριμένες λύσεις στα σημερινά προβλήματα. Και έχω την ελπίδα ότι τελικά θα το κάνουν.
Για ποιους λόγους αποφασίσατε να εμπλακείτε με την πολιτική, σε μια τέτοια κρίσιμη όσο και ασταθή πολιτικά περίοδο, και μάλιστα σε νεαρή ηλικία;
Πιστεύω ότι στην κρίσιμη αυτή στιγμή, η γενιά μας δεν δικαιούται να εκχωρήσει τη λήψη αποφάσεων στους μεγαλύτερους, αυτούς που μας έφεραν στην καταστροφή. Και τους την εκχωρεί επιλέγοντας λευκό, άκυρο ή αποχή. Πεποίθησή μου, επίσης, είναι ότι η πολιτική είναι πολύ σοβαρό πράγμα για να το αφήνουμε σε (επαγγελματίες) πολιτικούς. Η γενιά μας πρέπει να ψηφίσει ώριμα, και να δείξει ότι είναι διατεθειμένη να επιλέξει ανθρώπους που έχουν να παρουσιάσουν ολοκληρωμένες λύσεις στα προβλήματα, και όχι λαϊκιστές και δημαγωγούς.
Έχετε κάποιο πολιτικό πρότυπο; Μπορούν οι πολιτικοί να γίνουν πρότυπα;
Πρότυπό μου είναι οποιοσδήποτε πολιτικός έχει ανοικτή σκέψη, πρωτοποριακές ιδέες, τολμά να παίρνει αποφάσεις αντίθετα στο κατεστημένο, μπορεί να πάει κόντρα στο ρεύμα, δεν λογαριάζει το πολιτικό κόστος, είναι αποτελεσματικός. Υπάρχουν μερικοί τέτοιοι πολιτικοί στην Ελλάδα, αλλά δυστυχώς πολύ λίγοι. Έναν από αυτούς, τον Στέφανο Μάνο, έχουμε την τιμή να έχουμε πρόεδρο στο κόμμα μας. Υπάρχουν όμως κι άλλοι, όπως ο Αλέκος Παπαδόπουλος και ο Ηλίας Μόσιαλος. Τα παραδείγματα αυτά δείχνουν ότι ένας πολιτικός μπορεί να γίνει πρότυπο. Το δυστύχημα είναι ότι στην Ελλάδα εξακολουθούμε να εφαρμόζουμε έναν ιδιότυπο «εξοστρακισμό», να πετάμε δηλαδή, ως πολίτες με την ψήφο μας, εκτός πολιτικής αυτούς ακριβώς τους πολιτικούς, αντί τους λαϊκιστές και δημαγωγούς.
Θεωρείτε ότι σε αυτές τις εκλογές τα μικρά κόμματα πρέπει, εκτός του να αποτελούν «ψήφο διαμαρτυρίας», να έχουν και πρόταση εξουσίας;
Απολύτως! Ο κόσμος είναι εξοργισμένος και εξαγριωμένος, και ως ένα βαθμό δικαίως. Το να διαμαρτυρηθούμε μέσω της ψήφου είναι μια εκτόνωση, δεν συνιστά όμως λύση. Φανταστείτε ότι γυρνάτε ένα βράδυ σπίτι σας και το βρίσκετε διαρρηγμένο και ολοσχερώς καμένο. Σοκάρεστε, δεν το πιστεύετε, κλαίτε, οργίζεστε. Αν το υπόλοιπο της ζωής σας το αφιερώσετε στο να βρείτε τους δράστες, μπορεί να είναι μια ψυχολογική εκτόνωση, πλην όμως το σπίτι δεν θα ξαναχτιστεί μόνο του. Θέλω να πω, ότι και ο λαός μας σήμερα βρίσκεται στη φάση της οργής. Πρέπει να βρούμε όμως το κουράγιο να περάσουμε και στη φάση της δημιουργίας, να ξαναχτίσουμε πάνω στα ερείπια. Η ψήφος διαμαρτυρίας θα αποδοκιμάσει αυτούς που μας κατέστρεψαν. Δεν φτάνει όμως αυτό. Θέλουμε μια θετική ψήφο σε αυτούς που δίνουν ελπίδα ότι ξέρουν με ποιον τρόπο θα αναγεννηθούμε.
Η Βουλή με 10 κόμματα θα είναι δημοκρατία ή Βαβέλ;
Η πολυκομματική Βουλή δεν είναι εξ ορισμού κακό πράγμα, στο βαθμό που εκφράζονται όλες οι απόψεις του εκλογικού σώματος. Αυτό που μας ανησυχεί σε μια διαφαινόμενη δεκακομματική Βουλή είναι τυχόν υπερεκπροσώπηση κάθε λογής ακραίων φωνών διαμαρτυρίας, καθώς όπως σας περιέγραψα πριν δεν θεωρούμε ότι αυτές είναι εποικοδομητικές. Μακάρι να διαψευστούμε. Ή μακάρι να είμαστε εμείς το δέκατο κόμμα και να κάνουμε τη διαφορά.
Ευρώ ή δραχμή;
Αναμφισβήτητα ευρώ. Θα σας έλεγα ότι ακούω με προσοχή τα επιχειρήματα των οπαδών της δραχμής, αλλά δεν με πείθουν καθόλου. Μπορεί να με θεωρείτε νέο, αλλά θυμάμαι ακόμα τον πληθωρισμό 20% επί δραχμής, τις υποτιμήσεις, το πόσο γρήγορα ανέβαιναν οι τιμές. Πέραν αυτού, θέλω να επισημάνω δυο ακόμη σημεία: Πρώτον, τυχόν επιστροφή στη δραχμή θα συνιστούσε δραματικό πισωγύρισμα και ανατροπή 50 ετών ευρωπαϊκής στρατηγικής της χώρας. Και δεύτερον, δεν είναι δυνατόν από τη μια να κατηγορούμε όλη την πολιτική τάξη ως ανίκανη και διεφθαρμένη, και από την άλλη να ζητούμε να τους δοθεί και νομισματοκοπείο, ώστε να τυπώνουν όσα λεφτά τους λείπουν. Είναι σχιζοφρενικό.
Γιατί να σας ψηφίσει ο κόσμος;
Γιατί είμαστε νέοι άνθρωποι, αυτοδημιούργητοι, που έχουμε σταθεί στα πόδια μας χωρίς κομματικές πατερίτσες και έχουμε αναδειχθεί χωρίς κανένα κομματικό σωλήνα. Γιατί και να μην εκλεγούμε, έχουμε δουλειές στις οποίες θα γυρίσουμε, αντίθετα με τους πολιτικούς καριέρας. Γιατί, για αυτούς που επιθυμούν να παραμείνουμε στην Ευρώπη, είναι επιτακτική ανάγκη να επιλέξουν ανθρώπους που μπορούν να προτείνουν συγκεκριμένες λύσεις στα σημερινά προβλήματα. Και έχω την ελπίδα ότι τελικά θα το κάνουν.
