Καρύτση: Πάμε (στην άλλη) πλατεία;

Τι κάνει μια περιοχή «πιάτσα»; Πίνουμε σφηνάκια, ξενυχτάμε χορεύοντας και μιλάμε με ανθρώπους που βαφτίζουν τα μαγαζιά τους «παράδεισο» και τα λένε «μπαλαντέζα», σε μια προσπάθεια να λύσουμε το μυστήριο της νέας αγαπημένης πλατείας των Αθηναίων.
Καρύτση: Πάμε (στην άλλη) πλατεία;
Κείμενο: Ηρώ Κουνάδη
Φωτογραφίες: Μαιρηλία Καλαϊτζίδου


Τι κάνει μια περιοχή πιάτσα; Το urban hip, μεταβιομηχανικό αν προτιμάτε, trend που ήκμασε και παρήκμασε εν μια νυκτί στην περιοχή του Ψυρρή; Το μετρό, που έφτασε στο Γκάζι φέρνοντας μαζί του όλη την Αθήνα, πριν αλώσει όλη του την ιδιαιτερότητα, αφήνοντάς το ένα super market της διασκέδασης; Η stylish chic αγορά, που στιγμάτισε για πάντα το Κολωνάκι με έναν αέρα επιτήδευσης;

Η τελευταία αγαπημένη πιάτσα των Αθηναίων, η Καρύτση, ήταν πριν από λίγα χρόνια μια μάλλον εγκαταλελειμμένη πλατεία με μια εκκλησία και «τα παλιά γραφεία του Λαμπράκη». Πώς φτάσαμε να περνάμε εκεί σχεδόν όλα τα καλοκαιρινά μας βράδια και να ετοιμαζόμαστε να ξεχειμωνιάσουμε στις μπάρες της;

Έξι ιδιοκτήτες ισάριθμων μαγαζιών –κατά σειρά παλαιότητας, Toy, Pairi Daeza, Στην Πρίζα, Use, Black Duck και Beat– συμφωνούν ότι την «πιάτσα» την κάνει η ατμόσφαιρά της. «Είσαι στο κέντρο και κοιτώντας γύρω νιώθεις ότι είσαι εκτός Αθήνας» μου λέει ο Στάθης, που έχει την Πρίζα, και την ίδια ακριβώς φράση επαναλαμβάνουν όλοι –ούτε συνεννοημένοι.

«Βοήθησαν και τα μαγαζιά στο να ανέβει η περιοχή. Έχουν όλα ένα δικό τους, ιδιαίτερο στυλ» λέει ο Γιάννης, του Use, ενώ ο Αλέξανδρος από το Black Duck προσθέτει ότι «είναι ωραία που υπάρχει δίπλα μας κινηματογράφος και θέατρο και βιβλιοπωλείο. Η Καρύτση ήταν παλιά πιάτσα δημοσιογράφων κι έχει συνηθίσει να μαζεύει εναλλακτικό κόσμο».

Από τις τέσσερις πάπιες – περσόνες του Black Duck μέχρι τη Manhattan chic διακόσμηση του Beat, κι από τη βρετανική σκηνή που τιμά δεόντως η κονσόλα της Πρίζας μέχρι τις live jazz βραδιές του Use, ο arty χαρακτήρας της περιοχής αποτυπώνεται σε κάθε γωνιά της.

Παρασκευές και Σάββατα η πλατεία βουλιάζει. Το μυστικό έχει διαδοθεί με ταχύτητα αστραπιαία, κι όλοι έρχονται από νωρίς για μια θέση στα τραπεζάκια της πλατείας, στις μπάρες των μαγαζιών, στα λιλιπούτεια κλαμπάκια που παίζουν ψαγμένες, upbeat μουσικές. Χάνει μια περιοχή τον χαρακτήρα της από την πολυκοσμία; Θα ακολουθήσει η Καρύτση τη φθίνουσα πορεία του Ψυρρή και του Γκαζοχωρίου;

Σχεδόν όλοι το αποκλείουν. «Η πλατεία Καρύτση δε θα «πέσει», ακριβώς γιατί δε θα ανέβει τρομακτικά. Εκ των πραγμάτων, αν έρθουν δέκα χιλιάδες άτομα δεν μπορείς να τα εξυπηρετήσεις. Η χωρητικότητα είναι συγκεκριμένη, δεν πρόκειται να βουλιάξει. Αν δεν μπορείς να καθίσεις, σηκώθηκες κι έφυγες. Δεν έχει θα πάω παραδίπλα. Θα πας σε άλλη περιοχή» λέει ο Αλέξανδρος του Black Duck, κι αυτό ακούγεται παράδοξα καθησυχαστικό. Κι ας σημαίνει ότι κάποια βράδια θα αναγκαστείς να στερηθείς τα alternative βρετανικά beats της Πρίζας, τα jazz tunes του Toy, τα μαύρα ακούσματα που τόσο ταιριάζουν με το vintage pop ντεκόρ του Pairi Daeza.

Θα έρθεις την επομένη, νωρίτερα, και θα τα βρεις όλα ακριβώς όπως τα άφησες.
Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v