Πώς βρεθήκατε στην Ελλάδα; H επιλογή υπήρξε τυχαία, επαγγελματικά επιβεβλημένη ή η προσωπική σας ζωή σας έφερε στη χώρα;
Στην Ελλάδα ήρθα το καλοκαίρι του 1999 μαζί με την οικογένειά μου. Η μητέρα μου Florinda Rojas ως διπλωμάτης είχε διορισθεί στην θέση της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στο γραφείο της Αθήνας. Οι λόγοι όμως που παραμένω στην χώρα αυτή είναι άλλοι. Ο πρώτος είναι γιατί πριν από 2 χρόνια άνοιξα στο Νέο Ψυχικό ένα ατελιέ υψηλής ραπτικής, όπου παρουσιάζω τις δημιουργίες μου αφού έχω σπουδάσει Σχεδιάστρια Μόδας στo Μαϊάμι των Η.Π.Α. Ο δεύτερος λόγος που παραμένω είναι γιατί σύντομα θα παντρευτώ έναν Eλληνα και θα ξεκινήσουμε την κοινή μας οικογενειακή ζωή στην Ελλάδα.
Ποια ήταν η πρώτη εντύπωση που σχηματίσατε για τη ζωή και την εργασία, στην Ελλάδα αλλά και για τους Έλληνες;
Η ζωή στην Ελλάδα μοιάζει λίγο με αυτή της χώρας μου, τον Αγ.Δομίνικο της Καραϊβικής, γιατί έχει πολύ φως και ανοιχτόκαρδους ανθρώπους. Καθώς έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου, μπορώ να πω με σιγουριά ότι η Ελλάδα με αντιπροσωπεύει σαν τόπος για να ζήσω όλη μου την ζωή. Οι Ελληνες δεν είναι ο ευκολότερος λαός, ιδιαίτερα στην αρχή της γνωριμίας. Αλλά με τον καιρό μπορεί να γίνουν πολύ καλοί και έμπιστοι συνεργάτες. Θεωρώ ότι μετά από αρκετή προσπάθεια μέσα από την δουλειά μου έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που με εμπιστεύονται και έχουμε αναπτύξει δυνατές φιλίες.
Στο διάστημα που ζείτε εδώ η αρχική εντύπωση μεταβλήθηκε;
Σίγουρα μετά από τόσα χρόνια που είμαι στην χώρα αισθάνομαι πολύ πιο άνετα και πιο ενταγμένη στο κοινωνικό σύνολο. Ειδικά μέσα από τη δουλειά μου, που μου δίνεται η δυνατότητα να συναναστραφώ με πολύ κόσμο, έχω διαμορφώσει μια διαφορετική άποψη για την Ελλάδα και τους Ελληνες. Αλλά σίγουρα προς το καλύτερο αφού τώρα μπορώ να αισθάνομαι μετά από τόσα χρόνια και εγώ εν μέρει, Ελληνίδα.
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε;
H γλώσσα ήταν μια μεγάλη δυσκολία που αντιμετώπισα αλλά ευτυχώς τώρα μπορώ να πω ότι το επίπεδο της ομιλίας μου είναι αρκετά ικανοποιητικό και δεν μου δημιουργεί κανένα πρόβλημα επικοινωνίας. Επίσης η διαφορά νοοτροπίας ήταν μια επιπλέον δυσκολία αλλά αυτό το συναντά κανείς παντού όταν φεύγει από την πατρίδα του. Αρκεί να είναι ανοιχτός και όχι επικριτικός. Προσπάθησα να ενσωματωθώ στο σύνολο και να εντάξω τις ιδιαιτερότητές μου σε αυτές των Ελλήνων.
Τι είναι αυτό που απολαμβάνετε ζώντας στην Ελλάδα;
Φαντάζομαι το ίδιο που απολαμβάνουν και όλοι οι Ελληνες. Τον καλό καιρό, τις ομορφιές της χώρας, τη θάλασσα, την έντονη βραδινή ζωή, τους αληθινούς και ειλικρινείς φίλους που έχω αποκτήσει. Όλα αυτά επηρεάζουν πολύ και τις δημιουργίες μου αφού παρατηρώ και καταγράφω τα χρώματα, τα αρώματα και την αύρα των ανθρώπων.
Τι νοσταλγείτε από την πατρίδα σας και δεν μπορείτε να έχετε εδώ, πέρα βέβαια από αγαπημένα πρόσωπα;
Αυτό που πραγματικά μου λείπει είναι το μόνιμο καλοκαίρι. Δεν αγαπώ καθόλου τον χειμώνα και αυτό φαίνεται. Φαίνεται ακόμα και στις δημιουργίες μου οι οποίες έχουν πάντα ζωντανά χρώματα και αέρινα λεπτά υφάσματα. Αντιστέκομαι κατ΄αυτό τον τρόπο στο γκρίζο του χειμώνα. Επίσης μου λείπει και η μουσική που στην πατρίδα μου ακούγεται στους δρόμους όπου ο κόσμος χαρούμενα χορεύει και τραγουδάει. Οι άνθρωποι εκεί μοιάζει να είναι πιο ανέμελοι παρόλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Αισθανθήκατε κάποιου είδους αρνητική διάκριση ως ξένη στην Ελλάδα;
Σίγουρα στην αρχή που δεν μιλούσα την γλώσσα τόσο καλά, τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα. Σπάνια αισθάνθηκα όμως την διάκριση με την κακή έννοια. Οι Ελληνες είναι γενικά φιλόξενος λαός απλά όπως όλοι χρειάζονται τον χρόνο τους για να αφομοιώσουν τα νέα στοιχεία.
Προσκαλώντας ένα φίλο συμπατριώτη, πως θα τον δελεάζατε ώστε να σας επισκεφθεί;
Ποιος δεν θα ήθελε να επισκεφθεί την όμορφη αυτή χώρα, το κέντρο του πολιτισμού; Σίγουρα λοιπόν η Ακρόπολη αλλά και πολλοί άλλοι ενδιαφέροντες αρχαιολογικοί χώροι θα ήταν ο λόγος μιας επίσκεψης από τόσο μακριά. Το μεγαλύτερο δέλεαρ όμως θα ήταν οι ομορφιές των ελληνικών νησιών όπως η Σαντορίνη που είναι και το αγαπημένο μου μέρος και η Μύκονος για την ζωντανή της ζωή.
* Η σχεδιάστρια Dessiree Hernandez γεννήθηκε στην Δομινικανή Δημοκρατία και σπούδασε στο International Fine Arts College στο Μαϊάμι της Φλώριδα. Εχει σημαντικές διακρίσεις σε διαγωνισμούς υψηλής ραπτικής στις Η.Π.Α και στο Παρίσι. Για 5 χρόνια ήταν η κύρια σχεδιάστρια γνωστού οίκου μόδας της Αθήνας. Από το Μαίο 2006 έχει ανοίξει Ατελιέ Υψηλής Ραπτικής στο Νέο Ψυχικό όπου παρουσιάζει τις δημιουργίες της σε νυφικά και ολοκληρωμένη collection.
Στην Ελλάδα ήρθα το καλοκαίρι του 1999 μαζί με την οικογένειά μου. Η μητέρα μου Florinda Rojas ως διπλωμάτης είχε διορισθεί στην θέση της Υπάτης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες στο γραφείο της Αθήνας. Οι λόγοι όμως που παραμένω στην χώρα αυτή είναι άλλοι. Ο πρώτος είναι γιατί πριν από 2 χρόνια άνοιξα στο Νέο Ψυχικό ένα ατελιέ υψηλής ραπτικής, όπου παρουσιάζω τις δημιουργίες μου αφού έχω σπουδάσει Σχεδιάστρια Μόδας στo Μαϊάμι των Η.Π.Α. Ο δεύτερος λόγος που παραμένω είναι γιατί σύντομα θα παντρευτώ έναν Eλληνα και θα ξεκινήσουμε την κοινή μας οικογενειακή ζωή στην Ελλάδα.
Ποια ήταν η πρώτη εντύπωση που σχηματίσατε για τη ζωή και την εργασία, στην Ελλάδα αλλά και για τους Έλληνες;
Η ζωή στην Ελλάδα μοιάζει λίγο με αυτή της χώρας μου, τον Αγ.Δομίνικο της Καραϊβικής, γιατί έχει πολύ φως και ανοιχτόκαρδους ανθρώπους. Καθώς έχω ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου, μπορώ να πω με σιγουριά ότι η Ελλάδα με αντιπροσωπεύει σαν τόπος για να ζήσω όλη μου την ζωή. Οι Ελληνες δεν είναι ο ευκολότερος λαός, ιδιαίτερα στην αρχή της γνωριμίας. Αλλά με τον καιρό μπορεί να γίνουν πολύ καλοί και έμπιστοι συνεργάτες. Θεωρώ ότι μετά από αρκετή προσπάθεια μέσα από την δουλειά μου έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που με εμπιστεύονται και έχουμε αναπτύξει δυνατές φιλίες.
Στο διάστημα που ζείτε εδώ η αρχική εντύπωση μεταβλήθηκε;
Σίγουρα μετά από τόσα χρόνια που είμαι στην χώρα αισθάνομαι πολύ πιο άνετα και πιο ενταγμένη στο κοινωνικό σύνολο. Ειδικά μέσα από τη δουλειά μου, που μου δίνεται η δυνατότητα να συναναστραφώ με πολύ κόσμο, έχω διαμορφώσει μια διαφορετική άποψη για την Ελλάδα και τους Ελληνες. Αλλά σίγουρα προς το καλύτερο αφού τώρα μπορώ να αισθάνομαι μετά από τόσα χρόνια και εγώ εν μέρει, Ελληνίδα.
Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που συναντήσατε;
H γλώσσα ήταν μια μεγάλη δυσκολία που αντιμετώπισα αλλά ευτυχώς τώρα μπορώ να πω ότι το επίπεδο της ομιλίας μου είναι αρκετά ικανοποιητικό και δεν μου δημιουργεί κανένα πρόβλημα επικοινωνίας. Επίσης η διαφορά νοοτροπίας ήταν μια επιπλέον δυσκολία αλλά αυτό το συναντά κανείς παντού όταν φεύγει από την πατρίδα του. Αρκεί να είναι ανοιχτός και όχι επικριτικός. Προσπάθησα να ενσωματωθώ στο σύνολο και να εντάξω τις ιδιαιτερότητές μου σε αυτές των Ελλήνων.
Τι είναι αυτό που απολαμβάνετε ζώντας στην Ελλάδα;
Φαντάζομαι το ίδιο που απολαμβάνουν και όλοι οι Ελληνες. Τον καλό καιρό, τις ομορφιές της χώρας, τη θάλασσα, την έντονη βραδινή ζωή, τους αληθινούς και ειλικρινείς φίλους που έχω αποκτήσει. Όλα αυτά επηρεάζουν πολύ και τις δημιουργίες μου αφού παρατηρώ και καταγράφω τα χρώματα, τα αρώματα και την αύρα των ανθρώπων.
Τι νοσταλγείτε από την πατρίδα σας και δεν μπορείτε να έχετε εδώ, πέρα βέβαια από αγαπημένα πρόσωπα;
Αυτό που πραγματικά μου λείπει είναι το μόνιμο καλοκαίρι. Δεν αγαπώ καθόλου τον χειμώνα και αυτό φαίνεται. Φαίνεται ακόμα και στις δημιουργίες μου οι οποίες έχουν πάντα ζωντανά χρώματα και αέρινα λεπτά υφάσματα. Αντιστέκομαι κατ΄αυτό τον τρόπο στο γκρίζο του χειμώνα. Επίσης μου λείπει και η μουσική που στην πατρίδα μου ακούγεται στους δρόμους όπου ο κόσμος χαρούμενα χορεύει και τραγουδάει. Οι άνθρωποι εκεί μοιάζει να είναι πιο ανέμελοι παρόλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.
Αισθανθήκατε κάποιου είδους αρνητική διάκριση ως ξένη στην Ελλάδα;
Σίγουρα στην αρχή που δεν μιλούσα την γλώσσα τόσο καλά, τα πράγματα ήταν πιο δύσκολα. Σπάνια αισθάνθηκα όμως την διάκριση με την κακή έννοια. Οι Ελληνες είναι γενικά φιλόξενος λαός απλά όπως όλοι χρειάζονται τον χρόνο τους για να αφομοιώσουν τα νέα στοιχεία.
Προσκαλώντας ένα φίλο συμπατριώτη, πως θα τον δελεάζατε ώστε να σας επισκεφθεί;
Ποιος δεν θα ήθελε να επισκεφθεί την όμορφη αυτή χώρα, το κέντρο του πολιτισμού; Σίγουρα λοιπόν η Ακρόπολη αλλά και πολλοί άλλοι ενδιαφέροντες αρχαιολογικοί χώροι θα ήταν ο λόγος μιας επίσκεψης από τόσο μακριά. Το μεγαλύτερο δέλεαρ όμως θα ήταν οι ομορφιές των ελληνικών νησιών όπως η Σαντορίνη που είναι και το αγαπημένο μου μέρος και η Μύκονος για την ζωντανή της ζωή.
* Η σχεδιάστρια Dessiree Hernandez γεννήθηκε στην Δομινικανή Δημοκρατία και σπούδασε στο International Fine Arts College στο Μαϊάμι της Φλώριδα. Εχει σημαντικές διακρίσεις σε διαγωνισμούς υψηλής ραπτικής στις Η.Π.Α και στο Παρίσι. Για 5 χρόνια ήταν η κύρια σχεδιάστρια γνωστού οίκου μόδας της Αθήνας. Από το Μαίο 2006 έχει ανοίξει Ατελιέ Υψηλής Ραπτικής στο Νέο Ψυχικό όπου παρουσιάζει τις δημιουργίες της σε νυφικά και ολοκληρωμένη collection.
