Γιάννης Χαρούλης: "Οι οποιοιδήποτε φραγμοί ξεκινάνε από τον εαυτό σου"
συνέντευξη στην Φιλουμένα Ζλατάνου
Τι σημαίνει να είσαι νέος καλλιτέχνης, τραγουδιστής στις μέρες μας;
Άλλο καλλιτέχνης, άλλο τραγουδιστής. Ο όρος καλλιτεχνία είναι όπως η ελευθερία, δεν την έχει κάποιος, την αποκτά και την παλεύει. Δεν είσαι, γίνεσαι! Μοιάζει με την ελευθερία, είναι ιδανικό, δεν την κατέχεις, την παλεύεις. Δεν είσαι καλλιτέχνης, είσαι τραγουδιστής, μουσικός, ζωγράφος, θεατρίνος…
Είναι τύχη, γιατί ξεκινάς και είσαι νέος, διότι εντέλει αυτό που δε χαρίζεται ποτέ είναι ο χρόνος και αυτό είναι που πρέπει να προσέξουμε. Φυσικά στο δρόμο υπάρχουν πολλά βάρη, πολλές πόρτες κλειστές, κλειδωμένες. Πολλοί παράγοντες βοηθούνε, είτε είναι οι εταιρίες, είτε ο ίδιος σου ο εαυτός, είτε ο Τύπος, πολλά πράγματα, αλλά το κλειδί το έχουμε εμείς, ο νέος ο οποίος με τις επιλογές του θα παράγει το έργο του. Ανάλογα με το τι θα πράξει θα παράγει και θα αντιμετωπίσει και τα αντίστοιχα. Νέος σημαίνει να έχει ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά για τις εμπειρίες. Οτιδήποτε και να έρθει αξίζει να έρθει, αν είναι κακό είναι για να μάθεις αν είναι καλό είναι για να το κρατήσεις.
Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο καλλιτέχνη να βρει το «χώρο» του να εδραιωθεί, να βρει/δημιουργήσει τη δική του ταυτότητα;
Οι οποιοιδήποτε φραγμοί ξεκινάνε από τον εαυτό σου, από την ψυχή σου και το σώμα σου. Δεν πιστεύω ότι μπορούν να σε σταματήσουν εύκολα από το στόχο σου κάποιοι παράγοντες που δεν έχουν να κάνουν με σένα. Όταν είσαι νέος δεν έχεις παρά να εκφραστείς και να ετοιμάσεις και κάτι και να το δείξεις στον κόσμο, το οποίο για να συμβεί υπάρχουν οι ευκολίες και οι δυσκολίες. Αυτό που έχει σημασία είναι να κάνεις αυτό που αγαπάς, να σέβεσαι τον εαυτό σου, να κρατάς την αξιοπρέπειά σου και πιστεύω ότι θα έρθουν τα υπόλοιπα. Αν αγαπάς αυτό που κάνεις και όχι τα παρελκόμενα, που είναι η δόξα και το χρήμα, δε νομίζω ότι θα ξεστρατίσεις εύκολα, θα τον βρεις τον δρόμο σου.
Ποιον τρόπο προτιμά κανείς να προωθήσει τη δουλειά και τον εαυτό του;
Ανάλογα με τη μουσική που κάνω ταιριάζουν κάποια πράγματα, σε κάποια ραδιόφωνα ας πούμε. Υπάρχουν τα μέσα ενημέρωσης σίγουρα, αλλά υπάρχει και αυτό που λέμε από στόμα σε στόμα, που λειτουργεί πιο αβίαστα και πιο σταθερά. Η άποψη του ακροατή, είναι ολοκληρωμένη άποψη, γιατί όταν πας κάπου και περάσεις καλά θέλεις να το μοιραστείς με τους γνωστούς σου και έτσι προχωράει το σύστημα.
Ποια είναι η σχέση και η αντιμετώπιση μεταξύ παλιών και νέων καλλιτεχνών;
Πάντα υπάρχει ένας σεβασμός για το έργο που έχουν αφήσει. Στην περίπτωση τη δική μου που δεν έχω ακόμη το ρεπερτόριο δισκογραφικά, να στηρίξω μια παράσταση, μοιραία και ωραία λέω τραγούδια, και πάντα θα λέω, άλλων δημιουργών τα οποία προσπαθώ να σέβομαι.
Υπάρχουν κάποιοι που πραγματικά βοηθάνε, είτε με απόψεις και συμβουλές, είτε κάνοντας παραγωγές σε νέους. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που λένε ότι πάμε χάλια, ότι η μουσική που υπάρχει στις μέρες μας είναι καταστροφική και αυτό εγώ δεν το δέχομαι, γιατί σημαίνει ότι αυτοί οι μεγάλοι δεν τρέχουν, δεν πάνε στις «τρύπες» που πάω εγώ, δε βλέπουν τους νέους να παλεύουν όπως αυτοί. Ο ιδρώτας που πέφτει στο φως το μεγάλο, της μεγάλης παράστασης είναι το ίδιο που πέφτει στο μπαράκι, ο ίδιος αγώνας γίνεται και με την ψυχή και με τον κόσμο.
Ένα σχόλιο για τους χώρους-μουσικές σκηνές. Πόσο ανοιχτοί είναι, ποιοι προτιμούνται;
Όταν μιλάμε για μουσική, για μένα είναι αίσθηση, αισθητική, επικοινωνία. Όταν αυτά τα καταφέρεις, οτιδήποτε κάνεις, όταν μεταφέρεις εικόνες και συναισθήματα και επικοινωνήσεις τότε δε με ενοχλεί καθόλου. Όταν πειραματίζεσαι μπορεί να ανακαλύψεις κάτι για την ανθρωπότητα ή να ανατιναχτεί το κτίριο. Άλλοι είναι πετυχημένοι άλλοι όχι. Κι εγώ προσωπικά δοκιμάζω και δοκιμάζομαι.
Τι σημαίνει να είσαι νέος καλλιτέχνης, τραγουδιστής στις μέρες μας;
Άλλο καλλιτέχνης, άλλο τραγουδιστής. Ο όρος καλλιτεχνία είναι όπως η ελευθερία, δεν την έχει κάποιος, την αποκτά και την παλεύει. Δεν είσαι, γίνεσαι! Μοιάζει με την ελευθερία, είναι ιδανικό, δεν την κατέχεις, την παλεύεις. Δεν είσαι καλλιτέχνης, είσαι τραγουδιστής, μουσικός, ζωγράφος, θεατρίνος…
Είναι τύχη, γιατί ξεκινάς και είσαι νέος, διότι εντέλει αυτό που δε χαρίζεται ποτέ είναι ο χρόνος και αυτό είναι που πρέπει να προσέξουμε. Φυσικά στο δρόμο υπάρχουν πολλά βάρη, πολλές πόρτες κλειστές, κλειδωμένες. Πολλοί παράγοντες βοηθούνε, είτε είναι οι εταιρίες, είτε ο ίδιος σου ο εαυτός, είτε ο Τύπος, πολλά πράγματα, αλλά το κλειδί το έχουμε εμείς, ο νέος ο οποίος με τις επιλογές του θα παράγει το έργο του. Ανάλογα με το τι θα πράξει θα παράγει και θα αντιμετωπίσει και τα αντίστοιχα. Νέος σημαίνει να έχει ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά για τις εμπειρίες. Οτιδήποτε και να έρθει αξίζει να έρθει, αν είναι κακό είναι για να μάθεις αν είναι καλό είναι για να το κρατήσεις.
Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο καλλιτέχνη να βρει το «χώρο» του να εδραιωθεί, να βρει/δημιουργήσει τη δική του ταυτότητα;
Οι οποιοιδήποτε φραγμοί ξεκινάνε από τον εαυτό σου, από την ψυχή σου και το σώμα σου. Δεν πιστεύω ότι μπορούν να σε σταματήσουν εύκολα από το στόχο σου κάποιοι παράγοντες που δεν έχουν να κάνουν με σένα. Όταν είσαι νέος δεν έχεις παρά να εκφραστείς και να ετοιμάσεις και κάτι και να το δείξεις στον κόσμο, το οποίο για να συμβεί υπάρχουν οι ευκολίες και οι δυσκολίες. Αυτό που έχει σημασία είναι να κάνεις αυτό που αγαπάς, να σέβεσαι τον εαυτό σου, να κρατάς την αξιοπρέπειά σου και πιστεύω ότι θα έρθουν τα υπόλοιπα. Αν αγαπάς αυτό που κάνεις και όχι τα παρελκόμενα, που είναι η δόξα και το χρήμα, δε νομίζω ότι θα ξεστρατίσεις εύκολα, θα τον βρεις τον δρόμο σου.
Ποιον τρόπο προτιμά κανείς να προωθήσει τη δουλειά και τον εαυτό του;
Ανάλογα με τη μουσική που κάνω ταιριάζουν κάποια πράγματα, σε κάποια ραδιόφωνα ας πούμε. Υπάρχουν τα μέσα ενημέρωσης σίγουρα, αλλά υπάρχει και αυτό που λέμε από στόμα σε στόμα, που λειτουργεί πιο αβίαστα και πιο σταθερά. Η άποψη του ακροατή, είναι ολοκληρωμένη άποψη, γιατί όταν πας κάπου και περάσεις καλά θέλεις να το μοιραστείς με τους γνωστούς σου και έτσι προχωράει το σύστημα.
Ποια είναι η σχέση και η αντιμετώπιση μεταξύ παλιών και νέων καλλιτεχνών;
Πάντα υπάρχει ένας σεβασμός για το έργο που έχουν αφήσει. Στην περίπτωση τη δική μου που δεν έχω ακόμη το ρεπερτόριο δισκογραφικά, να στηρίξω μια παράσταση, μοιραία και ωραία λέω τραγούδια, και πάντα θα λέω, άλλων δημιουργών τα οποία προσπαθώ να σέβομαι.
Υπάρχουν κάποιοι που πραγματικά βοηθάνε, είτε με απόψεις και συμβουλές, είτε κάνοντας παραγωγές σε νέους. Υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που λένε ότι πάμε χάλια, ότι η μουσική που υπάρχει στις μέρες μας είναι καταστροφική και αυτό εγώ δεν το δέχομαι, γιατί σημαίνει ότι αυτοί οι μεγάλοι δεν τρέχουν, δεν πάνε στις «τρύπες» που πάω εγώ, δε βλέπουν τους νέους να παλεύουν όπως αυτοί. Ο ιδρώτας που πέφτει στο φως το μεγάλο, της μεγάλης παράστασης είναι το ίδιο που πέφτει στο μπαράκι, ο ίδιος αγώνας γίνεται και με την ψυχή και με τον κόσμο.
Ένα σχόλιο για τους χώρους-μουσικές σκηνές. Πόσο ανοιχτοί είναι, ποιοι προτιμούνται;
Όταν μιλάμε για μουσική, για μένα είναι αίσθηση, αισθητική, επικοινωνία. Όταν αυτά τα καταφέρεις, οτιδήποτε κάνεις, όταν μεταφέρεις εικόνες και συναισθήματα και επικοινωνήσεις τότε δε με ενοχλεί καθόλου. Όταν πειραματίζεσαι μπορεί να ανακαλύψεις κάτι για την ανθρωπότητα ή να ανατιναχτεί το κτίριο. Άλλοι είναι πετυχημένοι άλλοι όχι. Κι εγώ προσωπικά δοκιμάζω και δοκιμάζομαι.
