Τι σημαίνει να είσαι νέος τραγουδιστής/καλλιτέχνης στις μέρες μας;
Λογικά θα είναι αυτός που πραγματικά θα κάνει αυτό που πιστεύει και νιώθει. Τέχνη για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό. Να κάνει αυτό που νιώθει και να το υποστηρίζει πραγματικά. Το θέμα είναι να κάνει αυτό που θέλει αλλά παράλληλα να είναι και καλό.
Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο καλλιτέχνη να βρει το «χώρο» του να εδραιωθεί, να βρει/δημιουργήσει τη δική του ταυτότητα;
Είναι αρκετά δύσκολο. Μπορείς να το κάνεις αλλά το δύσκολο είναι να μπορέσει να πάει και στο κοινό. Γιατί το σύστημα κινείται διαφορετικά λόγω των εταιριών. Αν όμως κάτι είναι πραγματικά καλό θα βρει τον τρόπο του να ακουστεί.
Πώς προωθεί κανείς τον εαυτό του και ποιες θυσίες είναι έτοιμος να κάνει για να γνωρίσουν τη δουλειά του;
Από στόμα σε στόμα.
Εσύ επέλεξες και έναν άλλο τρόπο. Ένα μικρό σχόλιο.
Επέλεξα έναν άλλο τρόπο γιατί υπήρχαν κάποιοι συγκεκριμένοι λόγοι. Με πήγε το κύμα, ο άνεμος και εγώ τον ακολούθησα. Μπορεί εάν δεν το έκανα να μην ήμουν εδώ τώρα. Ούτε εγώ ένιωσα καλά. Όχι ότι δεν ήταν κάτι διαφορετικό από το συνηθισμένο αλλά όχι ότι ήταν εκατό της εκατό ευχάριστο. Δεν ξέρω τελικά αν ήταν για μένα.
Ποιον τρόπο προτιμά κανείς να προωθήσει τη δουλειά και τον εαυτό του;
Υπάρχει η μάζα η οποία είναι η δικτατορία της εποχής. Υπάρχουν σταθμοί ραδιοφωνικοί και περιοδικά που πραγματικά προωθούν ωραίες δουλειές, αλλά η μάζα είναι η δικτατορία και προβάλλουν αυτό που θέλουν αυτοί και να σε οδηγήσουν κάπου και να σου κάνουν πλύση εγκεφάλου σε κάτι που δεν είναι τίποτα δεν έχει καμία απολύτως ουσία ούτε στιχουργικά ούτε μουσικά.
Ένα σχόλιο για τις εταιρίες.
Οι εταιρίες κοιτάνε να βγάλουν όσα περισσότερα χρήματα μπορούνε. Να σε εκμεταλλευτούνε μέχρι κόκκαλο. Να προωθήσουνε μια δουλειά που ξέρουν από πριν ότι είναι εύκολο σαν άκουσμα για τον καθένα, ότι τα κομμάτια θα πιάσουν το ευρύ σύνολο. Αυτό κυνηγάνε αυτό πρέπει να τους πάς. Αν τους πας κάτι με διαφορετικό ήχο, με συναίσθημα που θα μπορέσει να σε αγγίξει, λίγοι είναι αυτοί που θα το ρισκάρουνε για να βγάλουνε μια τέτοια δουλειά. Γι’ αυτό είναι τόσο δύσκολα σήμερα, διότι υπάρχουν πολλά παιδιά που γράφουν απίστευτα κομμάτια αλλά δεν μπορούν να τα βρούνε με μια εταιρία και καταφεύγουν στην οδό των ανεξάρτητων παραγωγών.
Ποια είναι η γνώμη σου για το κοινό φιλοθεάμον και φανατικό;
Φανατικό κοινό είναι αυτό που σε ακολουθεί χρόνια. Εγώ τώρα βγήκα και δεν το έχω γνωρίσει.
Ένα σχόλιο για τους χώρους-μουσικές σκηνές. Πόσο ανοιχτοί είναι, ποιοι προτιμούνται;
Είναι λίγες. Πρέπει να βρεθούν επιχειρηματίες να ανοίξουν περισσότερες. Τα σκυλάδικα είναι πολλά. Εγώ γουστάρω να δουλεύω σε μουσικές σκηνές, οι οποίες αν είναι περισσότερες έχεις και περισσότερες επιλογές.
Λογικά θα είναι αυτός που πραγματικά θα κάνει αυτό που πιστεύει και νιώθει. Τέχνη για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό. Να κάνει αυτό που νιώθει και να το υποστηρίζει πραγματικά. Το θέμα είναι να κάνει αυτό που θέλει αλλά παράλληλα να είναι και καλό.
Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο καλλιτέχνη να βρει το «χώρο» του να εδραιωθεί, να βρει/δημιουργήσει τη δική του ταυτότητα;
Είναι αρκετά δύσκολο. Μπορείς να το κάνεις αλλά το δύσκολο είναι να μπορέσει να πάει και στο κοινό. Γιατί το σύστημα κινείται διαφορετικά λόγω των εταιριών. Αν όμως κάτι είναι πραγματικά καλό θα βρει τον τρόπο του να ακουστεί.
Πώς προωθεί κανείς τον εαυτό του και ποιες θυσίες είναι έτοιμος να κάνει για να γνωρίσουν τη δουλειά του;
Από στόμα σε στόμα.
Εσύ επέλεξες και έναν άλλο τρόπο. Ένα μικρό σχόλιο.
Επέλεξα έναν άλλο τρόπο γιατί υπήρχαν κάποιοι συγκεκριμένοι λόγοι. Με πήγε το κύμα, ο άνεμος και εγώ τον ακολούθησα. Μπορεί εάν δεν το έκανα να μην ήμουν εδώ τώρα. Ούτε εγώ ένιωσα καλά. Όχι ότι δεν ήταν κάτι διαφορετικό από το συνηθισμένο αλλά όχι ότι ήταν εκατό της εκατό ευχάριστο. Δεν ξέρω τελικά αν ήταν για μένα.
Ποιον τρόπο προτιμά κανείς να προωθήσει τη δουλειά και τον εαυτό του;
Υπάρχει η μάζα η οποία είναι η δικτατορία της εποχής. Υπάρχουν σταθμοί ραδιοφωνικοί και περιοδικά που πραγματικά προωθούν ωραίες δουλειές, αλλά η μάζα είναι η δικτατορία και προβάλλουν αυτό που θέλουν αυτοί και να σε οδηγήσουν κάπου και να σου κάνουν πλύση εγκεφάλου σε κάτι που δεν είναι τίποτα δεν έχει καμία απολύτως ουσία ούτε στιχουργικά ούτε μουσικά.
Ένα σχόλιο για τις εταιρίες.
Οι εταιρίες κοιτάνε να βγάλουν όσα περισσότερα χρήματα μπορούνε. Να σε εκμεταλλευτούνε μέχρι κόκκαλο. Να προωθήσουνε μια δουλειά που ξέρουν από πριν ότι είναι εύκολο σαν άκουσμα για τον καθένα, ότι τα κομμάτια θα πιάσουν το ευρύ σύνολο. Αυτό κυνηγάνε αυτό πρέπει να τους πάς. Αν τους πας κάτι με διαφορετικό ήχο, με συναίσθημα που θα μπορέσει να σε αγγίξει, λίγοι είναι αυτοί που θα το ρισκάρουνε για να βγάλουνε μια τέτοια δουλειά. Γι’ αυτό είναι τόσο δύσκολα σήμερα, διότι υπάρχουν πολλά παιδιά που γράφουν απίστευτα κομμάτια αλλά δεν μπορούν να τα βρούνε με μια εταιρία και καταφεύγουν στην οδό των ανεξάρτητων παραγωγών.
Ποια είναι η γνώμη σου για το κοινό φιλοθεάμον και φανατικό;
Φανατικό κοινό είναι αυτό που σε ακολουθεί χρόνια. Εγώ τώρα βγήκα και δεν το έχω γνωρίσει.
Ένα σχόλιο για τους χώρους-μουσικές σκηνές. Πόσο ανοιχτοί είναι, ποιοι προτιμούνται;
Είναι λίγες. Πρέπει να βρεθούν επιχειρηματίες να ανοίξουν περισσότερες. Τα σκυλάδικα είναι πολλά. Εγώ γουστάρω να δουλεύω σε μουσικές σκηνές, οι οποίες αν είναι περισσότερες έχεις και περισσότερες επιλογές.
