Τι σημαίνει να είσαι νέα τραγουδίστρια/τραγουδοποιός στις μέρες μας;
Έχει τρεις υποστάσεις, στίχο, μουσική, φωνή. Τα δύο πρώτα έχουν πολύ ενδιαφέρον, γιατί η σύγχρονη εποχή έχει πάρα πολλά ερεθίσματα να γράψει κανείς, ειδικά εάν έχεις την πολυτέλεια ή τέλος πάντων το «βίτσιο» να παρατηρείς τον τρόπο που ζουν οι άνθρωποι γύρω σου. Νομίζω ότι είναι από τις εποχές που φαντάζει ότι δεν έχουν πράγματα να πουν αλλά γι’ αυτό ίσως έχουν να πουν και τα πιο σπουδαία. Είναι λίγο καλυμμένα τα συναισθήματα σήμερα αλλά είναι φοβερή πρόκληση να μπορείς να σκάψεις και να δεις κάτω από όλα αυτά. Όσον αφορά την ερμηνεία, έχουμε πάρα πολύ καλές φωνές και αυτό είναι πολύ καλό καθώς προκύπτει ένας πολύ όμορφος συναγωνισμός. Επειδή στον πρώτο μου δίσκο τραγουδάω εγώ τα τραγούδια που έχω γράψει, εκτός από ένα, ίσως η ερμηνεία να έχει την ιδιαιτερότητα που υπάρχει όταν κάποιος ερμηνεύει τα δικά του τραγούδια.
Ποια είναι η σχέση και η αντιμετώπιση μεταξύ παλιών και νέων καλλιτεχνών;
Έχουμε δει πολλές συνεργασίες να γίνονται. Άνθρωποι νέοι στις πρώτες δισκογραφικές δουλειές τους, κάνουν μια συνεργασία με καταξιωμένους καλλιτέχνες. Όμως, έχουμε δει και παλιούς τραγουδιστές να στηρίζουνε νέους τραγουδιστές, να τους δίνουν πάτημα, αλλά αυτοί να μην έχουν δικό τους πάτημα και τελικά να βουλιάζουν.
Ο νέος καλλιτέχνης βοηθιέται απ τον εαυτό του και είναι πολύ όμορφο να εκτιμηθεί η δουλειά του από κάποιον παλαιότερο και να έχει έτσι μια ευκαιρία για περισσότερη γνώση και εμπειρία. Να του προσφέρει κάποιος μια άλλη οπτική της δουλειάς, την ησυχία που έχει ένας παλιός καλλιτέχνης, που δεν έχει βιασύνη, το παλιό καλό κρασί μην το εμφιαλώνεις, άφησέ το να μεστώσει.
Ποιον τρόπο προτιμά κανείς να προωθήσει τη δουλειά και τον εαυτό του;
Όταν μπαίνεις στο χώρο της δισκογραφίας, έχεις φύγει πια απ το στενό πλαίσιο το φιλικό, το οικογενειακό, ή ενός μαγαζιού που παίζεις τα τραγούδια σου και είναι σαν να αιτείσαι ένα άνοιγμα στο ευρύ κοινό. Κάνεις ένα CD για να επικοινωνήσεις τα τραγούδια σου με το κοινό. Δεν πρέπει, βέβαια, να συμμετάσχει σε κάτι που o ίδιος ο καλλιτέχνης θεωρεί ευτελές ως παρουσίαση της δουλείας του. Δίνεται η δυνατότητα στον καλλιτέχνη να αρνηθεί αν δε μπορεί να το υποστηρίξει ή αν δεν τον ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Προσωπικά θεωρώ ότι τρόπος προβολής της δουλειάς μου είναι να παίζω τα τραγούδια μου σε live παρουσιάσεις, να δώσω κάποιες συνεντεύξεις, μέχρι εκεί βέβαια διότι δε θεωρώ ότι πρέπει να πάρεις τα κανάλια με τη σειρά ή να κάνεις κάτι που είναι έξω από σένα.
Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο καλλιτέχνη να βρει το «χώρο» του να εδραιωθεί, να βρει/δημιουργήσει τη δική του ταυτότητα;
Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά ούτε και αδύνατο. Ο μόνος τρόπος είναι η πολλή δουλειά για να μπορέσεις να δημιουργήσεις αυτό το περιβάλλον το καλλιτεχνικό που εσύ θες. Χρειάζεται μια ομάδα, που σημαίνει κοινό όραμα και υπομονή και δουλειά. Αν δεν πίστευα ότι ένας καλλιτέχνης μπορεί να βρει το χώρο του δε θα το έκανα εξαρχής.
Ένα σχόλιο για τις εταιρίες και τη δισκογραφία;
Είναι κρίμα να χάνει κανείς την ενέργεια του προσπαθώντας να πιάσει πράγματα που είναι άπιαστα, γιατί δεν ταιριάζουν με το ύφος της δουλειάς του. Δε θεωρώ τίποτα τυχαίο. Δεν είναι κανείς τυχερός σε αυτή τη δουλειά. Είναι τόσο δύσκολο, που μπαίνουν πολλοί, αλλά μένουν αυτοί που δε μπορούν να κάνουν αλλιώς, δεν έχει άλλο τρόπο έκφρασης από τη μουσική, δε μπορεί αν ζήσει αλλιώς. Και αυτό πιστεύω ότι έχει δείξει και ο χρόνος.
Καλό είναι λοιπόν, να μη χάνει χρόνο ένας δημιουργός χτυπώντας πόρτες που εκ προοιμίου να είναι κλειστές. Και οι πόρτες ανοίγουν για λίγο και όποιος είναι έτοιμος πραγματικά μπαίνει.
Ένα σχόλιο για τους χώρους-μουσικές σκηνές. Πόσο ανοιχτοί είναι, ποιοι προτιμούνται;
Υπάρχουν κάποιοι χώροι που συνεργάζονται με καλλιτέχνες που είναι ήδη γνωστοί. Υπάρχουν και μουσικές σκηνές που είναι μικρότερου βεληνεκούς και αυτό για μένα είναι μεγάλη ελπίδα. Σημαίνει ότι υπάρχει ρεύμα, υπάρχει κόσμος που επιστρέφει στο live. Και τέλος υπάρχουν χώροι που δεν είναι μουσικές σκηνές και είναι πρόκληση να δημιουργήσεις σε ένα τέτοιο χώρο, να τον προσαρμόσεις για να κάνεις live, όπως ένα μεγάλο καφέ ή ο Ιανός ή σε φουαγιέ θεάτρων.
Έχει τρεις υποστάσεις, στίχο, μουσική, φωνή. Τα δύο πρώτα έχουν πολύ ενδιαφέρον, γιατί η σύγχρονη εποχή έχει πάρα πολλά ερεθίσματα να γράψει κανείς, ειδικά εάν έχεις την πολυτέλεια ή τέλος πάντων το «βίτσιο» να παρατηρείς τον τρόπο που ζουν οι άνθρωποι γύρω σου. Νομίζω ότι είναι από τις εποχές που φαντάζει ότι δεν έχουν πράγματα να πουν αλλά γι’ αυτό ίσως έχουν να πουν και τα πιο σπουδαία. Είναι λίγο καλυμμένα τα συναισθήματα σήμερα αλλά είναι φοβερή πρόκληση να μπορείς να σκάψεις και να δεις κάτω από όλα αυτά. Όσον αφορά την ερμηνεία, έχουμε πάρα πολύ καλές φωνές και αυτό είναι πολύ καλό καθώς προκύπτει ένας πολύ όμορφος συναγωνισμός. Επειδή στον πρώτο μου δίσκο τραγουδάω εγώ τα τραγούδια που έχω γράψει, εκτός από ένα, ίσως η ερμηνεία να έχει την ιδιαιτερότητα που υπάρχει όταν κάποιος ερμηνεύει τα δικά του τραγούδια.
Ποια είναι η σχέση και η αντιμετώπιση μεταξύ παλιών και νέων καλλιτεχνών;
Έχουμε δει πολλές συνεργασίες να γίνονται. Άνθρωποι νέοι στις πρώτες δισκογραφικές δουλειές τους, κάνουν μια συνεργασία με καταξιωμένους καλλιτέχνες. Όμως, έχουμε δει και παλιούς τραγουδιστές να στηρίζουνε νέους τραγουδιστές, να τους δίνουν πάτημα, αλλά αυτοί να μην έχουν δικό τους πάτημα και τελικά να βουλιάζουν.
Ο νέος καλλιτέχνης βοηθιέται απ τον εαυτό του και είναι πολύ όμορφο να εκτιμηθεί η δουλειά του από κάποιον παλαιότερο και να έχει έτσι μια ευκαιρία για περισσότερη γνώση και εμπειρία. Να του προσφέρει κάποιος μια άλλη οπτική της δουλειάς, την ησυχία που έχει ένας παλιός καλλιτέχνης, που δεν έχει βιασύνη, το παλιό καλό κρασί μην το εμφιαλώνεις, άφησέ το να μεστώσει.
Ποιον τρόπο προτιμά κανείς να προωθήσει τη δουλειά και τον εαυτό του;
Όταν μπαίνεις στο χώρο της δισκογραφίας, έχεις φύγει πια απ το στενό πλαίσιο το φιλικό, το οικογενειακό, ή ενός μαγαζιού που παίζεις τα τραγούδια σου και είναι σαν να αιτείσαι ένα άνοιγμα στο ευρύ κοινό. Κάνεις ένα CD για να επικοινωνήσεις τα τραγούδια σου με το κοινό. Δεν πρέπει, βέβαια, να συμμετάσχει σε κάτι που o ίδιος ο καλλιτέχνης θεωρεί ευτελές ως παρουσίαση της δουλείας του. Δίνεται η δυνατότητα στον καλλιτέχνη να αρνηθεί αν δε μπορεί να το υποστηρίξει ή αν δεν τον ενδιαφέρει κάτι τέτοιο. Προσωπικά θεωρώ ότι τρόπος προβολής της δουλειάς μου είναι να παίζω τα τραγούδια μου σε live παρουσιάσεις, να δώσω κάποιες συνεντεύξεις, μέχρι εκεί βέβαια διότι δε θεωρώ ότι πρέπει να πάρεις τα κανάλια με τη σειρά ή να κάνεις κάτι που είναι έξω από σένα.
Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο καλλιτέχνη να βρει το «χώρο» του να εδραιωθεί, να βρει/δημιουργήσει τη δική του ταυτότητα;
Δεν είναι καθόλου εύκολο αλλά ούτε και αδύνατο. Ο μόνος τρόπος είναι η πολλή δουλειά για να μπορέσεις να δημιουργήσεις αυτό το περιβάλλον το καλλιτεχνικό που εσύ θες. Χρειάζεται μια ομάδα, που σημαίνει κοινό όραμα και υπομονή και δουλειά. Αν δεν πίστευα ότι ένας καλλιτέχνης μπορεί να βρει το χώρο του δε θα το έκανα εξαρχής.
Ένα σχόλιο για τις εταιρίες και τη δισκογραφία;
Είναι κρίμα να χάνει κανείς την ενέργεια του προσπαθώντας να πιάσει πράγματα που είναι άπιαστα, γιατί δεν ταιριάζουν με το ύφος της δουλειάς του. Δε θεωρώ τίποτα τυχαίο. Δεν είναι κανείς τυχερός σε αυτή τη δουλειά. Είναι τόσο δύσκολο, που μπαίνουν πολλοί, αλλά μένουν αυτοί που δε μπορούν να κάνουν αλλιώς, δεν έχει άλλο τρόπο έκφρασης από τη μουσική, δε μπορεί αν ζήσει αλλιώς. Και αυτό πιστεύω ότι έχει δείξει και ο χρόνος.
Καλό είναι λοιπόν, να μη χάνει χρόνο ένας δημιουργός χτυπώντας πόρτες που εκ προοιμίου να είναι κλειστές. Και οι πόρτες ανοίγουν για λίγο και όποιος είναι έτοιμος πραγματικά μπαίνει.
Ένα σχόλιο για τους χώρους-μουσικές σκηνές. Πόσο ανοιχτοί είναι, ποιοι προτιμούνται;
Υπάρχουν κάποιοι χώροι που συνεργάζονται με καλλιτέχνες που είναι ήδη γνωστοί. Υπάρχουν και μουσικές σκηνές που είναι μικρότερου βεληνεκούς και αυτό για μένα είναι μεγάλη ελπίδα. Σημαίνει ότι υπάρχει ρεύμα, υπάρχει κόσμος που επιστρέφει στο live. Και τέλος υπάρχουν χώροι που δεν είναι μουσικές σκηνές και είναι πρόκληση να δημιουργήσεις σε ένα τέτοιο χώρο, να τον προσαρμόσεις για να κάνεις live, όπως ένα μεγάλο καφέ ή ο Ιανός ή σε φουαγιέ θεάτρων.
