Ημέρες 3η & 4η: Ο άνθρωπος που δεν ήρθε ποτέ

του Λουκά Τσουκνίδα

Κι όμως, πιάστηκα κορόιδο και θυμήθηκα τα περί Ταραντίνο, που ενώ έχει κατακλέψει όποιον μιλάει καντονέζικα, απολαμβάνει μεγαλύτερης εκτίμησης απ’ τον Τζον Γου. Έτσι και η κυριακάτικη ταινία του Γουίλιαμ Φρίντκιν, που θα ήθελε πολύ να είναι ταινία του αποκηρυγμένου Μάικλ Μπέι, μπας και τύχαινε καλύτερης μεταχείρισης. Ο ίδιος ο Φρίντκιν, δεν εμφανίστηκε ποτέ να παραλάβει την τιμητική Χρυσή Αθηνά του, λόγω νέου προγραμματισμού κάποιου γυρίσματος που του έκλεισε τελικά την εβδομάδα. Η φωνή που μας το ανακοίνωσε άφησε σαφείς υπόνοιες για το αληθές της δικαιολογίας. Κλασική αθηναϊκή αβρότητα υποθέτω…

You, the Living – Roy Andersson

Δεν έχω δει ακόμα την ταινία που θεωρήθηκε ως δημιουργικό ζενίθ του Ρόι Άντερσον, το «Songs from the Second Floor», αλλά υποπτεύομαι ότι θα μου αρέσει. Αν και η σκανδιναβική μιζέρια τύπου Καουρισμάκι, πότε μ’ ενθουσιάζει και πότε με κουράζει αφόρητα, ο Άντερσον μ’ έπεισε ότι μπορεί να πέσει στην πρώτη κατηγορία. Με το δεδομένο βέβαια πως εκείνη, είναι καλύτερη από το «Εσείς οι Ζωντανοί», που είδα το Σάββατο.

Καρικατούρα της θλίψης είναι μια φράση που μου ήρθε στο μυαλό παρακολουθώντας τα μικρά αυτόνομα στιγμιότυπα, που συνδέονται μεταξύ τους μέσω της πότε μουντής, πότε χλωμής φωτογραφίας –σε αντιστοιχία με τον τοπικό καιρό υποθέτω- και της μιζέριας που μοιράζονται όλοι οι συμπρωταγωνιστές. Καρικατούρες, επειδή αποδίδονται με τρόπο σαφή και λιτό, με τα πιο βασικά και προεξέχοντα χαρακτηριστικά τους τόσο, που φαίνονται αλλόκοτα και κωμικά. Σε αντιδιαστολή με τη θλίψη της ύπαρξης των ηρώων, έρχεται η μουσική, χαρούμενη χωρίς προφανή λόγο, να προκαλεί την αντίφαση και το γέλιο.

Διαθέτει πολύ καλές στιγμές, εκπληκτική φωτογραφία και μακιγιάζ, δε κλιμακώνεται όμως προς καμία κατεύθυνση –όπως συχνά και η ζωή βέβαια- με αποτέλεσμα να κλείνει απότομα, με ένα παιχνιδιάρικο, αλλά ανεξήγητο –για μένα τουλάχιστον- φινάλε.

To Live and Die in LA – William Friedkin

Μετά το «French Connection» ή «Ο Άνθρωπος απ’ τη Γαλλία» με τον υπέροχο Τζιν Χάκμαν, ο Φρίντκιν γύρισε μια ακόμα αστυνομική περιπέτεια με φόντο αυτή τη φορά το σκανδαλώδες Λος Άντζελες. «To Live and Die in LA» ο εύγλωττος τίτλος της, που μεταφέρθηκε ως «Ο Άνθρωπος απ’ το Λος Άντζελες» γιατί τόση φαντασία είχαν οι «μεταφορείς». Η πατρίδα όμως δεν τον πήγε καθόλου και στην χθεσινοβραδινή προβολή προκάλεσε ουκ ολίγες φορές τα γέλια.

Αντί για κατασκόπους, έχουμε να κάνουμε με δυο διώκτες του οικονομικού εγκλήματος κι έναν μοδάτο ζωγράφο και ασύλληπτο παραχαράκτη ο οποίος σκοτώνει τον έναν κι ο άλλος αποφασίζει να εκδικηθεί σέρνοντας μαζί και το νέο παρτενέρ του. Οι μπάτσοι είναι απλά αστείοι, με τον πρωταγωνιστή να περπατάει σαν τον Ριβάλντο και να πετάει τις πιο σκληρές ατάκες με τον πιο γελοίο τρόπο. Ο κακός πάλι Γουίλεμ Νταφόε, υποπτεύομαι ότι δεν έκανε καριέρα βάσει αυτού του ρόλου. Επιτηδευμένα γυμνά, χωρίς καμία ουσιαστική χρησιμότητα, πλάνα που διαρκούν ελάχιστα χωρίς να δείχνουν τίποτα κι ένα κυνηγητό με αυτοκίνητα, εντυπωσιακό μεν αλλά ξεκάρφωτο μέσα στο σενάριο, αφού ο πανικός που δημιούργησε σε αθώους πολίτες, οφειλόταν τελικά σε… αστυνομικούς.

Αν κάποιος μου έλεγε ότι πρόκειται για μπι-μούβι ίσως το έβλεπα αλλιώς, αλλά οι διθύραμβοι που διάβασα με βγάλανε στην κόντρα. Το τέλος πάντως είναι εκατό τα εκατό δεύτερης διαλογής όπως και όλο το σενάριο. Επιπλέον την είδαμε με χαμηλό ήχο, κάτι που πρόσθεσε στη δυσαρέσκεια.

Τέλος πάντων, σήμερα πάω για τη «Μέδουσα» του Έτγκαρ Κερέτ και της Σίρα Γκέφεν, που βραβεύτηκαν ως πρωτοεμφανιζόμενοι στις Κάνες. Γουστάρω τον Κερέτ ως συγγραφέα και νομίζω ότι θα πάει καλά και ως σκηνοθέτης. Στο καπάκι, θα δω το «Atonement» του Τζο Ράιτ που θα βγει και στις αίθουσες, αλλά μου τράβηξε το ενδιαφέρον.

Από Φρίντκιν, παίζει το «Ψωνιστήρι» για τους επίμονους και μάλιστα σε καινούργια, ψηφιακά επεξεργασμένη κόπια για όσους ενδιαφέρονται για κάτι τέτοιες λεπτομέρειες. Εγώ θα πρότεινα το «The Old Weird America» για όσους θέλουν ν’ απολαύσουν ένα καλό μουσικό ντοκιμαντέρ. Κάποιος που το είδε στη Μπερλινάλε μου είπε ότι αξίζει. Όπως και η κωμική ταινία τρόμου «Black Sheep» από τη Νέα Ζηλανδία, που θα βγει και αυτή στη διανομή τον Οκτώβρη. Για να δούμε…