Ημέρα 1η: Μισοάδειο ή μισογεμάτο;

Χαλαρά μπήκα χτες στις φετινές ”Νύχτες Πρεμιέρας” και μάλλον το ίδιο έκαναν πολλοί αφού στην πρώτη ταινία που είδα η αίθουσα ήταν μισογεμάτη- κι αυτή είναι η αισιόδοξη ματιά. Πολύ καλή η ”Μαργαρίτα” του Άντριου Λάου και απολαυστικό το mockumentary του Μάικ Έικελ, ”Κιμωλία” (φωτό).

Χαλαρά μπήκα χτες στις φετινές ”Νύχτες Πρεμιέρας” και μάλλον το ίδιο έκαναν πολλοί αφού στην πρώτη ταινία που είδα η αίθουσα ήταν μισογεμάτη- κι αυτή είναι η αισιόδοξη ματιά.

Καμιά δεκαριά ταινίες κοντεύουν το σολντ-άουτ λόγω φήμης ή θεματολογίας και οι άλλες μάλλον θα είναι εύκολα προσβάσιμες, οπότε οι ”περίεργες” επιλογές είναι οι καλύτερες για απόφαση της τελευταίας στιγμής. Εγώ πάντως δεν αποφασίζω εύκολα με ορίζοντα δεκαημέρου ώστε να πάρω όλα τα εισιτήρια μου από πριν οπότε θα τζογάρω και λιγάκι.

Τέλος πάντων. Σημασία έχει ότι η ”Μαργαρίτα” του Άντριου Λάου με έκανε να ξεχάσω το στομάχι που με ενοχλούσε όλο το απόγευμα και να θυμηθώ τις ταινίες του Τζον Γου πριν πάει ακόμα στο Χόλιγουντ.

Πολύ καλή ιδέα, εξαιρετικοί ηθοποιοί, πολύ στιλ, σκηνοθεσία Χονγκ-Κονγκ με Κορεάτικους τσαμπουκάδες στους δρόμους του Άμστερνταμ αλλά και πολύ επιφανειακό δράμα που θα μπορούσε να είχε αντικατασταθεί από πιο πολύ μακελειό. Στα μείον ότι οι χαρακτήρες: η ζωγράφος, ο μπάτσος και ο δολοφόνος, παραήταν καλοί για να είναι πιστευτοί.

Πετυχημένη επιλογή, παρ’ όλ’ αυτά. Πρέπει να βρω οπωσδήποτε την προηγούμενη ταινία του Λάου, ”Internal Affairs” που πιθανόν να γίνει και αμερικάνικο ριμέικ.

Και από την Πανόρμου πήρα το δρόμο για το ”Απόλλων”. Η προβολή του μικρού μήκους ανιμέισιον ”Dragon”, ξεκινούσε στις 10.45, νόμιζα.

Ξεκίνησε τελικά λίγο μετά τις 11 και με το τέλος του πήρε σειρά και η ”Κιμωλία”, η οποία διακόπηκε τρεις φορές στα πρώτα δέκα λεπτά. Κι αν την πρώτη φορά μπήκε κάποιος αργοπορημένος με μπλούζα σούπερμαν και το δεχτήκαμε, οι επόμενες δύο απλά μας θύμισαν την αρχική αργοπορία.

Και πάλι η ταινία έσωσε το παιχνίδι αφού το mockumentary (ψευδοντοκιμαντέρ) του Μάικ Έικελ για σχολεία και δασκάλους ήταν απολαυστικό, όπως αναμενόταν.

Ηθοποιοί μπλεγμένοι με αληθινούς μαθητές και καθηγητές δίνουν σε στιλ ρεαλιστικό μια γεύση από τα παρασκήνια ενός σχολείου όπου τα πράγματα δεν είναι και τόσο ρόδινα. Το κυρίαρχο στοιχείο είναι το χιούμορ που γίνεται απολαυστικότερο μιας και η αληθοφάνεια των καταστάσεων του δίνει μυρωδιά πραγματικότητας.

Ξαναπροβάλλεται την Τρίτη 26/9 στις 17.30 και είναι στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ.

Σήμερα, την ώρα που ο κόσμος θα στριμώχνεται στο ”Volver” του Αλμοδόβαρ (που έτσι κι αλλιώς θα βγει στις αίθουσες) μπορεί κάποιος να δει το ”Em 4 Jay” του Ελληνοαυστραλού Αλκίνου Τσιλιμιδού ή το Γιαπωνέζικο ανιμέισιον ”Πάπρικα” του Σατόσι Κον.

Νωρίτερα, η ”Θεραπεία” με τους Ίαν Χολμ και Φάμκε Γιάνσεν, μοιάζει ασφαλής επιλογή. Εγώ θα προτιμήσω το ”9 Souls” του Τοσιάκι Τογιόντα στις 22.30 ενώ μετά τα μεσάνυχτα επιλέγετε μεταξύ Ελληνικού και Σκανδιναβικού θρίλερ (δίλημμα για Παναθηναϊκούς).

Τα λέμε.

Λουκάς Τσουκνίδας

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v