Εξέλιξη σε αναστολή...

“Τι θα ψηφίσεις;” Τις τελευταίες ημέρες πριν από τις εκλογές όλοι γύρω μου ξεστομίζαν αυτή την ερώτηση με το που σε έβλεπαν. Άλλοτε με ύφος διερευνητικό, άλλοτε με ύφος τσαμπουκαλίδικο κι άλλοτε με την προσμονή του αναποφάσιστου να βρει μια έτοιμη άποψη να υιοθετήσει πριν λήξει ο χρόνος. 
“Τι θα ψηφίσεις;” Τις τελευταίες ημέρες πριν από τις εκλογές όλοι γύρω μου ξεστομίζαν αυτή την ερώτηση με το που σε έβλεπαν. Άλλοτε με ύφος διερευνητικό, άλλοτε με ύφος τσαμπουκαλίδικο κι άλλοτε με την προσμονή του αναποφάσιστου να βρει μια έτοιμη άποψη να υιοθετήσει πριν λήξει ο χρόνος. Υπήρχαν βέβαια κι εκείνοι που, σίγουροι για την απόφασή τους, θεωρούσαν απαραίτητο να στην πετάξουν κατάμουτρα πριν ακόμη πουν καλημέρα (“Ψηφίζουμε όλοι ΤΑΔΕ, έτσε;”), έτσι για να σου δείξουν πόσο γαμάτοι είναι που ξέρουν τι θέλουν απ' αυτές τις εκλογές κι απ' αυτή τη ρημάδα τη ζωή.

Κι όμως, συν-πρωτεύοντά μου, υπάρχει λόγος που η ψήφος είναι μυστική κι έχει να κάνει με την τήρηση του πνεύματος της δημοκρατικής διαδικασίας, άσχετα αν το ζάιτγκαϊστ τελευταία θέλει να την αναβαπτίσουμε σε δημοσιοκρατία, όπου δίκιο έχει αυτός που ακούγεται περισσότερο και παντού και το φωνάζει μ' εκείνη την αδικαιολόγητη έξτρα αυτοπεποίθηση του νεοφώτιστου χριστιανού. Ο έντονος δημόσιος διάλογος κάνει καλό όλο τον υπόλοιπο χρόνο, όταν και σχηματίζουμε άποψη ώστε λίγο καιρό πριν από τις εκλογές να κάτσουμε στη χέστρα μας και με καθαρό μυαλό να πάρουμε την αιτιολογημένη απόφασή μας. Το πόσο δε βοήθησε αυτή η ξαφνική εξωστρεφολαγνεία του εκλογικού σώματος στην ποιοτική αναβάθμιση της συλλογικής προεκλογικής μας ενδοσκόπησης, είναι προφανές απ' το αποτέλεσμα.

Εεεεεε...;;;

Κι επειδή ποσοστά, μπόνους και έδρες δεν είναι πολύ κατανοητά σε θυμωμένα παιδάκια ας δούμε τι παίχτηκε σε απόλυτους αριθμούς:

Απ' τα 2/3 του εκλογικού σώματος των 10.000.000 ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε το 1/10 των ψήφων και το 1/6 όσων πήγαν να ψηφίσουν. Δηλαδή 1.000.000 ψήφους, κάτι ψίχουλα λιγότερο από τον πρωτοεμφανιζόμενο Καμμένο και τους διαβόητους Χρυσαυγίτες μαζί, με τους τελευταίους να παίρνουν 440.000 ψήφους, σχεδόν τους μισούς δηλαδή απ' τους εκφραστές της ριζοσπαστικής αριστεράς και το 1/12 όσων δεν επέλεξαν την αποχή ή αδιαφόρησαν παντελώς. Μιλάμε για μεγάλη νίκη των προοδευτικών (βλέπε αντιμνημονιακών) δυνάμεων της άνω-κάτω πλατείας έναντι του δικομματισμού της υπεράνω πλατείας, απέναντι σε δύο κόμματα κι ένα τρίτο (ΛΑΟΣ) που, εκτός του ότι παραπαίουν, ήταν αδύνατο, με οποιοδήποτε επικοινωνιακό τρικ κι αν επιστράτευαν, να κάνουν τους ανθρώπους να ξεχάσουν ποιοι ψήφισαν το απεχθές στους περισσότερους μνημόνιο.

Μ' αυτά λοιπόν τα νούμερα υπό μάλης, ο Αλέξης ο εκπορθητής, νικητής στη μάχη του λαϊκισμού μιας και είπε στους μετριοπαθείς κι απογοητευμένους πασοκονουδαίους αυτό ακριβώς που ήθελαν να ακούσουν, ΟΧΙ στο μνημόνιο και ΝΑΙ στην Ευρώπη, μάζεψε όση υπεροψία και αλαζονεία μαζί είχαν εκείνοι τους οποίους κατηγορούσε μέχρι πρότινος και βάφτισε το μεγαλύτερο εκλογικό φιάσκο της σύγχρονης Ελλάδας “λαϊκή ετυμηγορία” απαιτώντας να σταλούν ακυρωτικές επιστολές κι άλλα τέτοια όμορφα.

Φυσικά, στις επόμενες εκλογές μπορεί πάντα να πείσει (ναι, καλά) μερίδα όσων απείχαν ότι μπορεί να κάνει αυτό που υπόσχεται, να πιάσει τους Ευρωπαίους απ' τα κάκαλα και τάζοντάς τους αιώνια πίστη να ζητήσει να ξεχάσουν την προίκα που εξανεμίστηκε σε χρόνο μηδέν και να μας αγαπήσουν κι αυτοί αιώνια γι' αυτό που κρύβουμε στην ψυχή μας, και να ανεβάσει κι άλλο το ποσοστό του κόμματος των πάρτυ. Σε λίγο καιρό θα το διαπιστώσουμε.

Αν δεν τα καταφέρει όμως...

Δε βαριέσαι, οι άνθρωποι ψήφισαν έτσι όπως συμπεριφέρονται καθημερινά και η ισοπαλία των ανερχόμενων ακραίων στη δεύτερη θέση τα λέει προς το παρόν όλα. Όπως όταν ήμουν 8 και η μαμά μου με τον μπαμπά μου δε μου έπαιρναν κι άλλες τηγανητές πατάτες στην ταβέρνα κι εγώ αποφάσισα να παίξω με το φαγητό μου για να τους κάνω ρεζίλι παντού. Χα,χα! Έπρεπε να δείτε τη φάτσα τους. Μπορεί να έμεινα πεινασμένος, αλλά κράτησα την ανάμνηση της νίκης μου για πάντα και κανείς δε μπορεί να μου τη στερήσει. Ακόμα γελάω.

Χα...

Τουλάχιστον, υπάρχει μία ελπιδοφόρα ένδειξη σ' ολ' αυτά τα φαιδρά ότι μια μέρα θα γίνουμε κι εμείς σπουδαίοι σαν τους Αρχαίους Έλληνες. Βλέπετε κι εκείνοι ακόμη, πριν γίνουν φιλόσοφοι, πολιτικοί, επιστήμονες και δραματουργοί, έπαιζαν με τ' απαυτά τους πάνω στα δέντρα κι έδειχναν τα ούλα τους σε όποιον δε γούσταραν.

Ήταν με λίγα λόγια κανονικοί μπαμπουίνοι.

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v