Απόσταγμα (σκέψεων) 40χρονης παλαίωσης...

Το τέλος αυτής της εβδομάδας, λοιπόν, θα σημάνει για μένα την αρχή μιας νέας δεκαετίας της ζωής μου - της τέταρτης. Μη φανταστείτε βέβαια ότι το λέω με στενοχώρια ή νοσταλγία... Αν πω ότι αισθάνομαι ώριμος σαραντάρης θα είναι ψέμμα, να το ξέρετε. Και ούτε έχω κανένα όνειρο απατηλό να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω, κλπ. Αυτή η δεκαετία άνοιξε για μένα νέους ορίζοντες απόλαυσης της ζωής, και έχω σκοπό να συνεχίσω στον ίδιο δρόμο.


Ναι, μέσα στην τελευταία αυτή δεκαετία που σύντομα θα αποχαιρετήσω, γνώρισα το κρασί, το αγάπησα, άρχισα να ασχολούμαι μαζί του με πάθος και αγάπη, και με τον τρόπο αυτό άνοιξα ένα νέο κεφάλαιο στη ζωή μου - τόσο σε προσωπικό, όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Μέσα από αυτή μου την ενασχόληση γνώρισα πολύ κόσμο - από απλούς παθιασμένους οινόφιλους μέχρι μυθικές προσωπικότητες του κλάδου παγκοσμίως - έκανα νέους φίλους και - όπως ίσως να έχετε καταλάβει, όσοι με παρακολουθείτε τακτικά - έκανα σημαντικές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο περνάω τον ελεύθερο χρόνο μου και τις διακοπές μου, αποκτώντας προσανατολισμό (σχεδόν αυστηρά) οινοτουριστικό.


Πρέπει δε να σας πω ότι όταν πρωτο-ξεκίνησα να ασχολούμαι με το κρασί, να πηγαίνω σε εκθέσεις, να λαμβάνω μέρος σε γευσιγνωσίες, κλπ, αισθανόμουν κάπως... πιτσιρίκος. Βλέπετε η πλειονότης τόσο των επαγγελματιών όσο και των ερασιτεχνών οινοφίλων στην Ελλάδα πριν από όχι τόσο πολλά χρόνια, ανήκε σε μία ιδιότυπη "ελίτ", φτιαγμένη με βάση κριτήρια κυρίως ηλικιακά και κοινωνικά. Σήμερα χαίρομαι να βλέπω συνεχώς νέους ανθρώπους να μπαίνουν στο χώρο. Και αναφέρομαι σε σομελιέ και δημοσιογράφους με φρέσκα μυαλά και μοντέρνες οπτικές γωνίες, αλλά και σε νέο κόσμο που κατακλύζει τις οινικές εκθέσεις και που εγώ έχω τη χαρά να γνωρίζω μέσα από τα σεμινάρια, τις εκδηλώσεις και τα γραπτά μου. Ναι, θέλω να ελπίζω ότι έχω βάλει κι εγώ ένα μικροσκοπικό λιθαράκι στην εξέλιξη αυτή. Μαθαίνω μάλιστα ότι κάποιοι "συνάδελφοι" (τα εισαγωγικά εσκεμμένα) της παλαιότερης (και βάλε) γενιάς  με κακίζουν γι αυτό - ένας Θεός ξέρει γιατί. Εγώ τους ευχαριστώ και τους χαιρετώ, γιατί μόνο ως επιβεβαίωση μπορώ να εκλάβω τα σχόλιά τους, και δεσμεύομαι να συνεχίσω ακούραστα προς αυτή την - ιερή, κατ' εμέ - κατεύθυνση.


Πριν από 3 χρόνια, εν όψει τότε του Πρώτου Συνεδρίου Οινοτουρισμού που είχε οργανώσει η ΕΔΟΑΟ στη Λήμνο (για το δεύτερο δεν υπάρχει βιασύνη, παρεμπιπτόντως, η αιωνιότητα μας χωράει όλους...), είχαμε κάνει μια έρευνα για να δούμε το προφίλ του Έλληνα οινόφιλου και οινοτουρίστα. Τότε είχαμε βρεί, μεταξύ άλλων, ότι το πιο δυναμικά ανερχόμενο κοινό, σε ηλικιακό επίπεδο, ήταν αυτό της κατηγορίας 31-45, ενώ το μέσο με την πιο καλπάζουσα επιρροή στο κοινό ήταν το διαδίκτυο. Σήμερα και τα δύο αυτά στοιχεία είναι πιο επίκαιρα από ποτέ, ειδικά αν συμπεριλάβουμε και τα social media, που τότε μόλις άρχιζαν να διαδίδονται στην Ελλάδα, και πόσο μάλλον στον οινικό μας κλάδο. Και χαίρομαι που ανήκω στην πρώτη κατηγορία (με αύξουσες τάσεις, βέβαια...) και υπηρετώ με όλες μου τις δυνάμεις την δεύτερη, καθώς σε αυτές, ουσιαστικά, ποντάρουμε το μέλλον του ευρύτερου χώρου.


Ολοκληρώνοντας αυτές μου τις σκέψεις, συνειδητοποιώ ότι, ακόμα κι αν ήθελα (που δεν θέλω), δεν έχω κάποιο κρασί εσοδείας 1971 για να ανοίξω την Κυριακή, στα γενέθλιά μου. Ποτέ άλλωστε δεν έκρυψα το γεγονός ότι με τα καλά κρασιά με πιάνει ανυπομονησία (με "τσιγκλάει" το ανοιχτήρι, πως να το πω), κι έτσι με δυσκολία κρατάω κάποιες ετικέτες παλαιών εσοδειών στη συλλογή μου - σίγουρα όμως δεν οι χρονολογίες δεν πάνε τόσο πίσω. Έχω, ωστόσο, ένα Armagnac εσοδείας 1971 και, όπως θα 'λεγαν στα παλιά μου λημέρια "that will do nicely". Θα το απολαύσω στις χαρές της δεκαετίας που έρχεται, αλλά και στην υγειά σας, όλων υμών των φίλων που μου κάνατε και συνεχίζετε να μου κάνετε - ο καθένας με τον δικό του τρόπο - παρέα στο όμορφο αυτό μου ταξίδι!...

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v