Αλήθεια τώρα, ποιος θα ταξίδευε μέχρι τον νούμερο ένα οινοτουριστικό προορισμό του κόσμου, για να πάει να φάει σε Ελληνικό εστιατόριο; Μην σπάτε το κεφάλι σας, η απάντηση είναι "εγώ"! Γιατί το έκανα σήμερα. Χρησιμοποιώ τον όρο "Ελληνικό", βέβαια, με μία γενναία δόση συγγραφικής αδείας, καθώς το φημισμένο εστιατόριο La Tupina στο Μπορντώ ανήκει μεν σε Έλληνα, τον διάσημο Σεφ Jean-Pierre Xiradakis, ωστόσο η κουζίνα του δεν είναι Ελληνική, αλλά τυπική Μπορντωλέζικη!
Τον Σεφ τον είχα γνωρίσει στην Αθήνα πριν κάμποσα χρόνια, όταν είχε μαγειρέψει για μία ομάδα επαγγελματιών και δημοσιογράφων στο Cellier Le Bistrot, στο Σύνταγμα. Έκτοτε, μου είχε μείνει απωθημένο να φάω στο εστιατόριό του, το La Tupina. Και μπορεί πέρυσι να μην τα κατάφερα, λόγω κακού προγραμματισμού, φέτος όμως το είχα οργανώσει από νωρίς και τα κατάφερα!
Το La Tupina (σημαίνει καζάνι) είναι - χωρίς αμφιβολία - ένας ναός για κάθε φανατικό σαρκοφάγο (σαν κι εμένα). Δε λέω, ο κατάλογος έχει ψάρια, θαλασσινά, χαβιάρι, χτένια St. Jacques, κλπ, όμως θεωρώ ιεροσυλία να ασχοληθεί κανείς στο συγκεκριμένο εστιατόριο με οτιδήποτε άλλο εκτός από κρέας, τουλάχιστον μετά το ορεκτικό του. Τα κρέατα - διάφορα κομμάτια από διάφορα ζώα - αποτελούν και την πρώτη εικόνα που παίρνει ο πελάτης μπαίνοντας στο εστιατόριο, μαζί με την φερώνυμη Tupina, το καζάνι που βράζει πάνω από τη δυνατή φωτιά, και στο οποίο ετοιμάζονται σούπες, χυλοί, σάλτσες, κλπ.
Ο εσωτερικός χώρος του La Tupina είναι ζεστός, φιλόξενος και αρκετά τυπικός στο στυλ της περιοχής. Βέβαια, αν ο καιρός το επιτρέπει, είναι προφανώς καλύτερα να κάτσει κανείς έξω, έστω και αν δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη θέα, απλά ένα ημι-πολυσύχναστο δρομάκι πάνω από το ποτάμι (Garonne). Επίσης πρέπει να πω ότι το σέρβις είναι επαγγελματικό, αποτελεσματικό και ευχάριστο. Παρότι - δυστυχώς - ο ίδιος ο Xiradakis δεν ήταν στο εστιατόριο απόψε, το προσωπικό του φρόντισε τα πάντα στην εντέλεια.
|ig:1-5|
Η λίστα των κρασιών του La Tupina είναι εντυπωσιακή για το βάθος και τη δομή της. Η βασική της κατηγοριοποίηση είναι σε ζώνες τιμών, και συγκεκριμένα €25-€45, €45-€100 και €150 και άνω (φτάνει μέχρι τα €7000 για ένα Le Pin του 1989). Σε κάθε κατηγορία υπάρχουν πολλές και αξιόλογες επιλογές, για όλα τα γούστα. Η λίστα διαθέτει και μία καλή ενότητα με φιάλες magnum για μεγάλες παρέες, και μία αντίστοιχη για μισές φιάλες (375ml), οι οποίες ουσιαστικά υποκαθιστούν τα κρασιά σε ποτήρι. Η λίστα αποτελείται από Γαλλικά κρασιά σχεδόν στο 100%, τα περισσότερα των οποίων είναι και από το Μπορντώ. Η μόνη ξένη ετικέτα που πήρε το μάτι μου ήταν στην ακριβή ενότητα, ένα Vega Sicilia Unico. Όλα αυτά, βέβαια, αφορούν στα ερυθρά κρασιά, που καταλαμβάνουν τα 4/5 περίπου της λίστας. Τα υπόλοιπα (λευκά, αφρώδη, γλυκά, επιδόρπια, κλπ), υπάρχουν, αλλά τα περνάει κανείς εύκολα και γρήγορα.
Εγώ συνόδεψα τα νόστιμα amuse bouche που μου έφεραν στην αρχή με ένα ποτήρι Σαμπάνια, ενώ το πρώτο μου πιάτο ήταν κάτι εξαιρετικά απλό και ταυτόχρονα νόστιμο: 2 αυγά μελάτα ψημένα σε μαντεμένια... κοκότα (με το συμπάθειο, αλλά έτσι λέγεται το συγκεκριμένο σκεύος) με φουα-γκρα. Το κύριο πιάτο μου ήταν μία μπριζόλα από το μαύρο γουρουνάκι των Πυρηναίων, απίστευτα ζουμερό και νόστιμο, ψημένο - εννοείται - saignant (χωρίς καν να το ζητήσω) και σερβιρισμένο με πεντανόστιμο πουρέ. Όλα αυτά τα συνόδευσα με μία demi-bouteille του Château de Pez 2005, γνωστού και αγαπημένου Cru Bourgeois Exceptionnel από την κοινότητα του Saint-Estèphe στο Μπορντώ. Το επιδόρπιό μου ήταν μία πολύ καλή Crème brûlée, που συνοδεύτηκε από ένα ποτήρι Sauternes για τον επίλογο.
|ig:6-10|
Θεωρώ το La Tupina επιβεβλημένο προορισμό για όσους βρεθούν στο Μπορντώ και το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Βρίσκεται σε όχι πολύ κεντρικό σημείο (εγώ ήμουν τυχερός και η απόσταση από το ξενοδοχείο μου συνιστούσε έναν όμορφο περίπατο), αλλά εξυπηρετείται από πολύ κοντινή στάση τραμ, ενώ έχει και παρκαδόρο για όσους πάνε με αυτοκίνητο. Επίσης διαθέτει και 3 αρκετά αξιόλογα set menu ημερησίως, που ξεκινούν από τα €18 (μεσημεριανό μόνο) και φτάνουν στα €60.
Περισσότερες πληροφορίες, στοιχεία επικοινωνίας και σύστημα ηλεκτρονικών κρατήσεων θα βρείτε στην ιστοσελίδα του, στη διεύθυνση www.latupina.com.
Τον Σεφ τον είχα γνωρίσει στην Αθήνα πριν κάμποσα χρόνια, όταν είχε μαγειρέψει για μία ομάδα επαγγελματιών και δημοσιογράφων στο Cellier Le Bistrot, στο Σύνταγμα. Έκτοτε, μου είχε μείνει απωθημένο να φάω στο εστιατόριό του, το La Tupina. Και μπορεί πέρυσι να μην τα κατάφερα, λόγω κακού προγραμματισμού, φέτος όμως το είχα οργανώσει από νωρίς και τα κατάφερα!
Το La Tupina (σημαίνει καζάνι) είναι - χωρίς αμφιβολία - ένας ναός για κάθε φανατικό σαρκοφάγο (σαν κι εμένα). Δε λέω, ο κατάλογος έχει ψάρια, θαλασσινά, χαβιάρι, χτένια St. Jacques, κλπ, όμως θεωρώ ιεροσυλία να ασχοληθεί κανείς στο συγκεκριμένο εστιατόριο με οτιδήποτε άλλο εκτός από κρέας, τουλάχιστον μετά το ορεκτικό του. Τα κρέατα - διάφορα κομμάτια από διάφορα ζώα - αποτελούν και την πρώτη εικόνα που παίρνει ο πελάτης μπαίνοντας στο εστιατόριο, μαζί με την φερώνυμη Tupina, το καζάνι που βράζει πάνω από τη δυνατή φωτιά, και στο οποίο ετοιμάζονται σούπες, χυλοί, σάλτσες, κλπ.
Ο εσωτερικός χώρος του La Tupina είναι ζεστός, φιλόξενος και αρκετά τυπικός στο στυλ της περιοχής. Βέβαια, αν ο καιρός το επιτρέπει, είναι προφανώς καλύτερα να κάτσει κανείς έξω, έστω και αν δεν υπάρχει κάποια ιδιαίτερη θέα, απλά ένα ημι-πολυσύχναστο δρομάκι πάνω από το ποτάμι (Garonne). Επίσης πρέπει να πω ότι το σέρβις είναι επαγγελματικό, αποτελεσματικό και ευχάριστο. Παρότι - δυστυχώς - ο ίδιος ο Xiradakis δεν ήταν στο εστιατόριο απόψε, το προσωπικό του φρόντισε τα πάντα στην εντέλεια.
|ig:1-5|
Η λίστα των κρασιών του La Tupina είναι εντυπωσιακή για το βάθος και τη δομή της. Η βασική της κατηγοριοποίηση είναι σε ζώνες τιμών, και συγκεκριμένα €25-€45, €45-€100 και €150 και άνω (φτάνει μέχρι τα €7000 για ένα Le Pin του 1989). Σε κάθε κατηγορία υπάρχουν πολλές και αξιόλογες επιλογές, για όλα τα γούστα. Η λίστα διαθέτει και μία καλή ενότητα με φιάλες magnum για μεγάλες παρέες, και μία αντίστοιχη για μισές φιάλες (375ml), οι οποίες ουσιαστικά υποκαθιστούν τα κρασιά σε ποτήρι. Η λίστα αποτελείται από Γαλλικά κρασιά σχεδόν στο 100%, τα περισσότερα των οποίων είναι και από το Μπορντώ. Η μόνη ξένη ετικέτα που πήρε το μάτι μου ήταν στην ακριβή ενότητα, ένα Vega Sicilia Unico. Όλα αυτά, βέβαια, αφορούν στα ερυθρά κρασιά, που καταλαμβάνουν τα 4/5 περίπου της λίστας. Τα υπόλοιπα (λευκά, αφρώδη, γλυκά, επιδόρπια, κλπ), υπάρχουν, αλλά τα περνάει κανείς εύκολα και γρήγορα.
Εγώ συνόδεψα τα νόστιμα amuse bouche που μου έφεραν στην αρχή με ένα ποτήρι Σαμπάνια, ενώ το πρώτο μου πιάτο ήταν κάτι εξαιρετικά απλό και ταυτόχρονα νόστιμο: 2 αυγά μελάτα ψημένα σε μαντεμένια... κοκότα (με το συμπάθειο, αλλά έτσι λέγεται το συγκεκριμένο σκεύος) με φουα-γκρα. Το κύριο πιάτο μου ήταν μία μπριζόλα από το μαύρο γουρουνάκι των Πυρηναίων, απίστευτα ζουμερό και νόστιμο, ψημένο - εννοείται - saignant (χωρίς καν να το ζητήσω) και σερβιρισμένο με πεντανόστιμο πουρέ. Όλα αυτά τα συνόδευσα με μία demi-bouteille του Château de Pez 2005, γνωστού και αγαπημένου Cru Bourgeois Exceptionnel από την κοινότητα του Saint-Estèphe στο Μπορντώ. Το επιδόρπιό μου ήταν μία πολύ καλή Crème brûlée, που συνοδεύτηκε από ένα ποτήρι Sauternes για τον επίλογο.
|ig:6-10|
Θεωρώ το La Tupina επιβεβλημένο προορισμό για όσους βρεθούν στο Μπορντώ και το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Βρίσκεται σε όχι πολύ κεντρικό σημείο (εγώ ήμουν τυχερός και η απόσταση από το ξενοδοχείο μου συνιστούσε έναν όμορφο περίπατο), αλλά εξυπηρετείται από πολύ κοντινή στάση τραμ, ενώ έχει και παρκαδόρο για όσους πάνε με αυτοκίνητο. Επίσης διαθέτει και 3 αρκετά αξιόλογα set menu ημερησίως, που ξεκινούν από τα €18 (μεσημεριανό μόνο) και φτάνουν στα €60.
Περισσότερες πληροφορίες, στοιχεία επικοινωνίας και σύστημα ηλεκτρονικών κρατήσεων θα βρείτε στην ιστοσελίδα του, στη διεύθυνση www.latupina.com.
