Winelovers. Φίλοι του Κρασιού. Φίλοι

Όπως έχω ξαναγράψει, πρωτοξεκίνησα το σεμινάριό μου του κρασιού το 2007. Και σε αυτά τα 9 χρόνια, αν εξαιρέσουμε ένα break που έκανα κάποια στιγμή για προσωπικούς αλλά και για... τεχνικούς λόγους, έχουν "περάσει" από τα σεμινάριά μου κάμποσες εκατοντάδες οινόφιλοι. Ειδικά αν πάω πίσω σε καλές εποχές, τότε που η λέξη "κρίση" ήταν ακόμα άγνωστη, όταν είχα δύο διαφορετικές "τάξεις" μέσα στην ίδια εβδομάδα, ενώ πήγαινα και σε εταιρείες που προσέφεραν ένα σεμινάριο οινογνωσίας ως ενδοεταιρικό κίνητρο στα στελέχη τους, ο αριθμός γίνεται όντως εντυπωσιακά μεγάλος.

  

Το σεμινάριο άρχισε πάλι, σε καινούριο χώρο πλέον, τον περασμένο Νοέμβριο. Και οι 3 τάξεις που πρόλαβαν και "αποφοίτησαν" από τότε μέχρι σήμερα μου έμαθαν κάποια καινούρια πράγματα και μου θύμισαν κάποια άλλα που είχα ξεχάσει. Αυτά που μου έμαθαν, μέσα από τις ερωτήσεις, τις παρατηρήσεις και τα σχόλιά τους, αφορούν στο τι πραγματικά θέλει να ξέρει ο οινόφιλος, τι θεωρεί ότι έχει λάθος στο μυαλό του, ποιες είναι οι προτεραιότητές του. Και αυτή είναι γνώση πολύτιμη για κάποιον που ασχολείται επαγγελματικά με την επικοινωνία και την εκπαίδευση του κρασιού, γιατί τον βοηθάει να πιάνει ακριβώς τον παλμό των ανθρώπων που έχει απέναντί του (ή από την άλλη πλευρά της πένας του), ώστε να τους λέει αυτά που τους ενδιαφέρουν και όχι αυτά που ενδιαφέρουν τον ίδιο.

Αυτά που μου θύμισαν, ωστόσο, ήταν (ακόμα) πιο σημαντικά. Γιατί είναι ακριβώς οι λόγοι για τους οποίους ξεκίνησα να κάνω αυτό το σεμινάριο. Και δεν μου τα θύμισαν τόσο μέσα στην τάξη, όσο έξω από αυτήν, στις... εξωσχολικές μας δραστηριότητες. Στο τρικούβερτο ΒΥΟΒ τσιμπούσι που οργανώσαμε στον Κρητικό στην Κάντζα. Στη μεγάλη δοκιμή των ροζέ που κάναμε μαζί στο Καφέ Αμαρυλλίς, ανήμερα του Αγίου Πνεύματος. Στην αξέχαστη εκδρομή-σαφάρι που κάναμε στους αμπελώνες της Tsantali στη Ραψάνη. Στην εξόρμηση για στρείδια και Ασύρτικο που κάναμε ένα Σάβατο μεσημέρι στο Cinque στο Ψυρρή και την τρελλή ουζοποσία που ακολούθησε (εδώ δεν θα πω άλλα - δεν θυμάμαι και πολλά...). Στο "Δείπνο Αποφοίτησης" της τελευταίας τάξης, μια δροσερή βραδιά γεμάτη κρασί και λαχταριστούς μεζέδες, στο Καφενείο, στην Πλάκα. Και, βέβαια, στην απίστευτή εκδρομή που κάναμε πριν λίγες μέρες στην Οινότρια Γη του Κτήματος Κώστα Λαζαρίδη στο Καπανδρίτι, που τα είχε όλα: περιήγηση στα αμπέλια, ξενάγηση στο Μουσείο Οίνου, δοκιμές κρασιών, μέχρι και κάθετη γευσιγνωσία Αμέθυστου που συνοδευόταν από παϊδάκια σε τοπική ταβέρνα!

 

Τι ήταν, λοιπόν, αυτά τα πολύτιμα που μου θύμισαν όσοι συμμετείχαν σε όλα αυτά; Ότι το κρασί είναι παρέα. Και ότι όσο το γνωρίζεις, ειδικά αν περιβάλλεσαι από ανθρώπους που το γνωρίζουν και το αγαπούν ταυτόχρονα με σένα, το απολαμβάνεις περισσότερο. Και ότι όταν το μοιράζεσαι είναι πολύ πιο νόστιμο από ότι όταν το πίνεις μόνος σου. Τα ξέρω όλα αυτά, τα βιώνω εδώ και χρόνια. Αυτά είναι που με φέρνουν εδώ ξανά και ξανά. Μου άρεσε πολύ όμως που τα (ξανα)είδα στα μάτια τους και στα χαμόγελά τους. Και το γεγονός ότι εγώ ήμουν ο υποκινητής πίσω από όμορφες εμπειρίες, νέες φιλίες και ανέμελες στιγμές, είναι για μένα η πιο μεγάλη ικανοποίηση. Γιατί όπως λέω καμιά φορά (χαριτολογώντας, αλλά ας χτυπήσουμε και ξύλο καλού-κακού...), αν με πατήσει ένα λεωφορείο αύριο, αυτά θα μείνουν - ή τουλάχιστον, αυτά θέλω να μείνουν. Το τι είναι οι τανίνες, αν παλαιώνει το Ασύρτικο ή ποια είναι η εθνική ποικιλία της Αυστρίας είναι χαρά και τιμή μου που τόσοι άνθρωποι τα έμαθαν από μένα, είναι όμως γνώσεις που υπάρχουν και αλλού.

Και ενώ τα σκέφτομαι και τα λέω όλα αυτά σχεδιάζω τις επόμενες εξορμήσεις, για παλιούς και νέους μαθητές: Μεγάλες Μέρες της Νεμέας, Τρύγος στη Νάουσα, workshops σε αποστάγματα και δε συμμαζεύεται. Και το ταξίδι στο εξωτερικό που τόσοι μου ζητούν, ίσως και αυτό να (ξανα)κάνουμε. Και βέβαια, νέο #winelover seminar μετά τις διακοπές, σε ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν σύντομα.

 

Όσο, λοιπόν, καλοί μου #winelovers, εσείς απολαμβάνετε τα μπάνια σας, η τύχη σας δουλεύει. Μείνετε συντονισμένοι. Καλές διακοπές!...