Καρπαζιές για... το καλό μου
Ο μεγάλος αδελφός μας καρπαζώνει για το καλό μας κι’ εμείς μοιραίοι κι’ άβουλοι εκχωρούμε το δικαίωμα του σωτήρα στην αστυνομία μας;
γράφει ο Χρ. Δ. Γλύστρας
Ο πρόσκοπος που συμπλήρωνε τη νόρμα των καλών πράξεων που όφειλε να κάνει υπέρ των αναξιοπαθούντων, περνώντας με το ζόρι απέναντι, κάθε φορά που την εύρισκε στο δρόμο του, τη γριούλα, είχε πάντα σάρκα και οστά .Ήταν ένα μαμούχαλο, ασπρουλιάρικο, παιδί γύρω στα 13, με γιγαντισμό, βλαισοποδία, σπυράκια και «εξωφθάλμιο βρογχοκοίλη μετ’ ανεπαρκείας του θηρεοειδούς» - ο ορισμός του κρετίνου – που ήταν και μαρτυριάρικο στο σχολείο.
Ίσως προσωποποιούσα έναν αντιπαθητικό συμμαθητή, της εποχής που πρωτοέμαθα το σχετικό ανέκδοτο, ίσως όμως να ήταν η αντιπάθειά μου προς τον Μεταξικής εμπνεύσεως προσκοπισμό. Άλλωστε, ποτέ δεν μπόρεσα να σιγάσω την καχυποψία μου προς τους αγαθοεργούς σκοπούς των χριστεπώνυμων συμπολιτών μας, έχων την πεποίθεση ότι το bonus και όχι η καλοσύνη, είναι το κίνητρό τους.
Όμως, έπαθα καταπληξία (έμεινα «ενεός», όπως έλεγε επί τρεις μήνες στα ραδιόφωνα ο κ. Οικονομέας, βραβευθείς αμέσως μετά με τηλεοπτική εκπομπή, για την γλωσσική του επάρκεια – επισημαίνω, ότι κατόπιν αυτού ακόμα και το «διορθωτήρι» του Word, έχει περιλάβει στις δόκιμες την λέξη, ενώ αγνοεί τους όρους «πεποίθεση» και «άκαιρος»), έπαθα, λέγω καταπληξία, όταν είδα το κράτος σε ρόλο κρετίνου κωλό–καλόπαιδου και όλους εμάς, στο ρόλο της γριούλας.
Και, ναι μεν υπέστην τα… επίχαιρα της αγαθοεργίας του κ. Μισέλ Λιάπη, υπεύθυνου για την κατάρτιση του εκτρωματικού νέου Κ.Ο.Κ. υπουργού Μεταφορών κληρονομικώ δικαιώματι ως είθισται τελευταίως, στο ρόλο του ενωμοτάρχη των προσκόπων που θεσπίζει τα …ευρώ-βόρα bonus, επί ένα και πλέον μήνα.
Αλλά έφριξα ως λαρδί εμβαπτιζόμενο στην φριτέζα, τώρα που άκουσα από τον ράδιο-φονικό – «Άλφα», τον παραγωγό–δημοσιογράφο, κ. Δ. Σταυρόπουλο, να συγχαίρει τον υπουργό, επί τω ότι μειώθηκαν τα θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα, λόγω του νέου κώδικα, χώρια που αυξήθηκαν τα έσοδα από τα (θανατηφόρα) πρόστιμα. Σημείωνε δε για να από– δείξει την ανιδιοτέλειά του, ότι ομιλεί καίτοι παθών, αφού του πήραν το δίπλωμα για μια εβδομάδα, επειδή δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας.
Δηλαδή, η αρχή της αυτοδιάθεσης και εκείνη περί κατάχρησης της εξουσίας πάνε περίπατο; Ο μεγάλος αδελφός μας καρπαζώνει για το καλό μας κι’ εμείς μοιραίοι κι’ άβουλοι δεχόμαστε τον ρόλο της γριάς εκχωρώντας το δικαίωμα του σωτήρα στους μπάτσους; Και, εντάξει, σήμερα ο νόμος του κ. Λίαπη μας επιβάλλει να φοράμε κράνος στο δίκυκλο και ζώνη στο τετράκυκλο όχημα.
Πού, ποιός και πώς μας διασφαλίζει από τον επόμενο νομοθέτη – υπουργό (αφού οι νόμοι ψηφίζονται πλέον αγεληδόν και όχι κατά συνείδηση των αντιπροσώπων μας –τρομάρα μας – βολευτών) που μπορεί άνετα να ψηφίσει διάταξη, βάσει της οποίας απαγορεύεται να οδηγεί αυτοκίνητο, όποιος φορά παπούτσια Νο 49, γιατί τα σύγχρονα αυτοκίνητα, δεν προβλέπουν χώρο στα πεντάλ σε αυτή τη διάσταση, ή ότι όποιος είναι άνω των 153 κιλών δεν επιτρέπεται να επιβαίνει στην Ολυμπιακή, διότι ο χώρος που χρειάζεται, είναι ασύμφορος για τον – θνήσκοντα – αερομεταφορέα;
Και, έρχομαι να ερωτήσω, υποδυόμενος τον αλήστου μνήμης θεατρίνο Πέτρο Κυριακό στους επιθεωρησιακούς ρόλους του μάγκα – βαρελόφρονα: «Ποιος είσαι, κύριε Κράτος, και μου επιβάλλεις να σωθώ; Πότε με ρώτησες αν θέλω να με ντύνεις καραγκιόζη, με αυτές τις ανεστραμμένες κατσαρόλες μεσ’ τη μούρη μου και τα λουριά του παράφρονα γύρω από τον θώρακά μου;».
Εντάξει, θέλεις να προλάβεις το κακό, να σώσεις μια ζωή, να γλυτώσεις τα χρήματα για την περίθαλψη μου, σε περίπτωση ατυχήματος (του Θεμιστοκλέους) βεβαίως – βεβαίως και να γλιτώσεις τους συνανθρώπους μου από το αντίτιμο της καταβολής αποζημίωσης, σε περίπτωση που, εγώ ο άφρων, θα αυτοχειριαστώ.
Αλλά , η σωτηρία της ψυχής, είναι πολύ μεγάλο πράγμα (Νικολακοπούλου έφη και Λαλίωτης αισθάνθηκε, όταν ήταν, όπως τώρα, εκτός εξουσίας, ‘89 με ‘93). Οι ποινές του Κώδικα θυμίζουν τον Στρατό, πριν 20 χρόνια, που επέβαλλε 20ήμερη κράτηση στον στρατιώτη που τραυματίστηκε στα γυμνάσια «διότι δεν επέδειξε την αρμόζουσα προσοχή για την διατήρηση της ακεραιότητάς του».
Και ας τον είχε πυροβολήσει ο κρετίνος συνάδελφός του, που κατά παράβαση των περί ικανότητας διατάξεων, είχε κριθεί ως μάχιμος. Κρατάω ως κόρην οφθαλμού τα λόγια του διδακτικού Αλεξανδρινού που προέτρεπε τους επιγόνους: « Κι’ αν δεν μπορείς να ζήσεις την ζωήν σου όπως την θέλεις, τουλάχιστον μην την εξευτελίζεις».
Και, ναι υποχρεώνομαι να σκαρφαλώνω σε ένα δικυκλο μηχανηματάκι. Για να προλαβαίνω τους εξοντωτικούς ρυθμούς της παγκοσμιοποιημένης σύγκρισης με τα έσοδα που έχει ο μπατζανάκης μου.
Ναι, διπλώνομαι σαν ασβός στην τρύπα του, μέσα στο οικονομικό σε καύσιμα και χώρο αυτοκιν(ουμεν)ητάκι μου. Αλλά , γιατί, κύριε Κράτος, όταν δεν φορώ κράνος, στο πρώτο και ζώνη ασφαλείας στο δεύτερο, μου στερείς τη δυνατότητα , βάσει του ενιαίου διπλώματος που μου αφαιρείς, να εξυπηρετούμαι με το άλλο;
Δεν είμαι παραπονιάρης, δεν πειράζει που με γ….ε, νοιώθω όμως την ανάγκη να μου δώσει κι’ ένα φιλάκι ο βιαστής μου, για να νοιώσω και λίγο συναίσθημα. Σαν τον εχθρό εκείνου που αντί απειλής, έστελνε φιλάκια στο μελλοντικό θύμα του. Για να μη θεωρήσει πως του λείπει το συναίσθημα.
Υ.Γ: Υποτίθεται, πως ο κακός άνθρωπος που δεν φορά κράνος ή ζώνη, βλάπτει τα συμφέροντα των νομιμοφρόνων πολιτών, γιατί, υποχρεώνει τις ασφαλιστικές, αλλά και τους πολίτες σε αποζημίωση, όντας, υπαιτιότητί του, απροστάτευτος έναντι ατυχήματος.
Εμείς οι δυσφορούντες στην κτηνώδη αυθαιρεσία, δεν θα είχαμε αντίρρηση, αντί των μεσαιωνικών μέτρων (τότε τους έκαιγαν για να’ βγει ο διάολος από εντός τους) , να άρει το Κράτος το δικαίωμα για ασφάλιστρα και παροχή κάλυψης από τα ασφαλιστικά ταμεία, σε όσους δεν φέρουν κράνος ή ζώνη κατά το ατύχημα και να αθωώνει όσους τρίτους οδηγούς ή άλλους αυτουργούς, ευθύνονται για τραυματισμό που οφείλεται στην συγκεκριμένη παράληψη των θυμάτων τους
Ο πρόσκοπος που συμπλήρωνε τη νόρμα των καλών πράξεων που όφειλε να κάνει υπέρ των αναξιοπαθούντων, περνώντας με το ζόρι απέναντι, κάθε φορά που την εύρισκε στο δρόμο του, τη γριούλα, είχε πάντα σάρκα και οστά .Ήταν ένα μαμούχαλο, ασπρουλιάρικο, παιδί γύρω στα 13, με γιγαντισμό, βλαισοποδία, σπυράκια και «εξωφθάλμιο βρογχοκοίλη μετ’ ανεπαρκείας του θηρεοειδούς» - ο ορισμός του κρετίνου – που ήταν και μαρτυριάρικο στο σχολείο.
Ίσως προσωποποιούσα έναν αντιπαθητικό συμμαθητή, της εποχής που πρωτοέμαθα το σχετικό ανέκδοτο, ίσως όμως να ήταν η αντιπάθειά μου προς τον Μεταξικής εμπνεύσεως προσκοπισμό. Άλλωστε, ποτέ δεν μπόρεσα να σιγάσω την καχυποψία μου προς τους αγαθοεργούς σκοπούς των χριστεπώνυμων συμπολιτών μας, έχων την πεποίθεση ότι το bonus και όχι η καλοσύνη, είναι το κίνητρό τους.
Όμως, έπαθα καταπληξία (έμεινα «ενεός», όπως έλεγε επί τρεις μήνες στα ραδιόφωνα ο κ. Οικονομέας, βραβευθείς αμέσως μετά με τηλεοπτική εκπομπή, για την γλωσσική του επάρκεια – επισημαίνω, ότι κατόπιν αυτού ακόμα και το «διορθωτήρι» του Word, έχει περιλάβει στις δόκιμες την λέξη, ενώ αγνοεί τους όρους «πεποίθεση» και «άκαιρος»), έπαθα, λέγω καταπληξία, όταν είδα το κράτος σε ρόλο κρετίνου κωλό–καλόπαιδου και όλους εμάς, στο ρόλο της γριούλας.
Και, ναι μεν υπέστην τα… επίχαιρα της αγαθοεργίας του κ. Μισέλ Λιάπη, υπεύθυνου για την κατάρτιση του εκτρωματικού νέου Κ.Ο.Κ. υπουργού Μεταφορών κληρονομικώ δικαιώματι ως είθισται τελευταίως, στο ρόλο του ενωμοτάρχη των προσκόπων που θεσπίζει τα …ευρώ-βόρα bonus, επί ένα και πλέον μήνα.
Αλλά έφριξα ως λαρδί εμβαπτιζόμενο στην φριτέζα, τώρα που άκουσα από τον ράδιο-φονικό – «Άλφα», τον παραγωγό–δημοσιογράφο, κ. Δ. Σταυρόπουλο, να συγχαίρει τον υπουργό, επί τω ότι μειώθηκαν τα θανατηφόρα τροχαία ατυχήματα, λόγω του νέου κώδικα, χώρια που αυξήθηκαν τα έσοδα από τα (θανατηφόρα) πρόστιμα. Σημείωνε δε για να από– δείξει την ανιδιοτέλειά του, ότι ομιλεί καίτοι παθών, αφού του πήραν το δίπλωμα για μια εβδομάδα, επειδή δεν φορούσε ζώνη ασφαλείας.
Δηλαδή, η αρχή της αυτοδιάθεσης και εκείνη περί κατάχρησης της εξουσίας πάνε περίπατο; Ο μεγάλος αδελφός μας καρπαζώνει για το καλό μας κι’ εμείς μοιραίοι κι’ άβουλοι δεχόμαστε τον ρόλο της γριάς εκχωρώντας το δικαίωμα του σωτήρα στους μπάτσους; Και, εντάξει, σήμερα ο νόμος του κ. Λίαπη μας επιβάλλει να φοράμε κράνος στο δίκυκλο και ζώνη στο τετράκυκλο όχημα.
Πού, ποιός και πώς μας διασφαλίζει από τον επόμενο νομοθέτη – υπουργό (αφού οι νόμοι ψηφίζονται πλέον αγεληδόν και όχι κατά συνείδηση των αντιπροσώπων μας –τρομάρα μας – βολευτών) που μπορεί άνετα να ψηφίσει διάταξη, βάσει της οποίας απαγορεύεται να οδηγεί αυτοκίνητο, όποιος φορά παπούτσια Νο 49, γιατί τα σύγχρονα αυτοκίνητα, δεν προβλέπουν χώρο στα πεντάλ σε αυτή τη διάσταση, ή ότι όποιος είναι άνω των 153 κιλών δεν επιτρέπεται να επιβαίνει στην Ολυμπιακή, διότι ο χώρος που χρειάζεται, είναι ασύμφορος για τον – θνήσκοντα – αερομεταφορέα;
Και, έρχομαι να ερωτήσω, υποδυόμενος τον αλήστου μνήμης θεατρίνο Πέτρο Κυριακό στους επιθεωρησιακούς ρόλους του μάγκα – βαρελόφρονα: «Ποιος είσαι, κύριε Κράτος, και μου επιβάλλεις να σωθώ; Πότε με ρώτησες αν θέλω να με ντύνεις καραγκιόζη, με αυτές τις ανεστραμμένες κατσαρόλες μεσ’ τη μούρη μου και τα λουριά του παράφρονα γύρω από τον θώρακά μου;».
Εντάξει, θέλεις να προλάβεις το κακό, να σώσεις μια ζωή, να γλυτώσεις τα χρήματα για την περίθαλψη μου, σε περίπτωση ατυχήματος (του Θεμιστοκλέους) βεβαίως – βεβαίως και να γλιτώσεις τους συνανθρώπους μου από το αντίτιμο της καταβολής αποζημίωσης, σε περίπτωση που, εγώ ο άφρων, θα αυτοχειριαστώ.
Αλλά , η σωτηρία της ψυχής, είναι πολύ μεγάλο πράγμα (Νικολακοπούλου έφη και Λαλίωτης αισθάνθηκε, όταν ήταν, όπως τώρα, εκτός εξουσίας, ‘89 με ‘93). Οι ποινές του Κώδικα θυμίζουν τον Στρατό, πριν 20 χρόνια, που επέβαλλε 20ήμερη κράτηση στον στρατιώτη που τραυματίστηκε στα γυμνάσια «διότι δεν επέδειξε την αρμόζουσα προσοχή για την διατήρηση της ακεραιότητάς του».
Και ας τον είχε πυροβολήσει ο κρετίνος συνάδελφός του, που κατά παράβαση των περί ικανότητας διατάξεων, είχε κριθεί ως μάχιμος. Κρατάω ως κόρην οφθαλμού τα λόγια του διδακτικού Αλεξανδρινού που προέτρεπε τους επιγόνους: « Κι’ αν δεν μπορείς να ζήσεις την ζωήν σου όπως την θέλεις, τουλάχιστον μην την εξευτελίζεις».
Και, ναι υποχρεώνομαι να σκαρφαλώνω σε ένα δικυκλο μηχανηματάκι. Για να προλαβαίνω τους εξοντωτικούς ρυθμούς της παγκοσμιοποιημένης σύγκρισης με τα έσοδα που έχει ο μπατζανάκης μου.
Ναι, διπλώνομαι σαν ασβός στην τρύπα του, μέσα στο οικονομικό σε καύσιμα και χώρο αυτοκιν(ουμεν)ητάκι μου. Αλλά , γιατί, κύριε Κράτος, όταν δεν φορώ κράνος, στο πρώτο και ζώνη ασφαλείας στο δεύτερο, μου στερείς τη δυνατότητα , βάσει του ενιαίου διπλώματος που μου αφαιρείς, να εξυπηρετούμαι με το άλλο;
Δεν είμαι παραπονιάρης, δεν πειράζει που με γ….ε, νοιώθω όμως την ανάγκη να μου δώσει κι’ ένα φιλάκι ο βιαστής μου, για να νοιώσω και λίγο συναίσθημα. Σαν τον εχθρό εκείνου που αντί απειλής, έστελνε φιλάκια στο μελλοντικό θύμα του. Για να μη θεωρήσει πως του λείπει το συναίσθημα.
Υ.Γ: Υποτίθεται, πως ο κακός άνθρωπος που δεν φορά κράνος ή ζώνη, βλάπτει τα συμφέροντα των νομιμοφρόνων πολιτών, γιατί, υποχρεώνει τις ασφαλιστικές, αλλά και τους πολίτες σε αποζημίωση, όντας, υπαιτιότητί του, απροστάτευτος έναντι ατυχήματος.
Εμείς οι δυσφορούντες στην κτηνώδη αυθαιρεσία, δεν θα είχαμε αντίρρηση, αντί των μεσαιωνικών μέτρων (τότε τους έκαιγαν για να’ βγει ο διάολος από εντός τους) , να άρει το Κράτος το δικαίωμα για ασφάλιστρα και παροχή κάλυψης από τα ασφαλιστικά ταμεία, σε όσους δεν φέρουν κράνος ή ζώνη κατά το ατύχημα και να αθωώνει όσους τρίτους οδηγούς ή άλλους αυτουργούς, ευθύνονται για τραυματισμό που οφείλεται στην συγκεκριμένη παράληψη των θυμάτων τους
Οι ποινές του Κώδικα θυμίζουν τον Στρατό, πριν 20 χρόνια, που επέβαλλε 20ήμερη κράτηση στον στρατιώτη που τραυματίστηκε στα γυμνάσια «διότι δεν επέδειξε την αρμόζουσα προσοχή για την διατήρηση της ακεραιότητάς του».
