Γράφει ο Χρ. Δ. Γλύστρας
Οι φωστήρες του κ. Αλογοσκούφη, εξήγησαν σε όλους μας, πριν μερικές εβδομάδες, ότι η οικονομία μας δεν αποτυπώνεται σωστά, καθώς το 25% της οικονομικής δράσης των Ελλήνων αφορά στην παραοικονομία που δεν αποτυπώνεται στους δείκτες της. Ονομάτισαν μάλιστα πολλές, ίσως και όλες, από αυτές χωρίς να ξεχάσουν την πορνεία, στην οποία απέδωσαν τάξη μεγέθους του 1% του διαφεύγοντος εισοδήματος.
”Πολλοί μιλούν ότι”, (όπως εξακολουθεί να λέει από τα τηλέ- παράθυρα ο κ. Στρατής Λιαρέλης, θέλοντας να θυμίσει στο ιστορικό ΠαΣοΚ, την συμβολή του στην ενωτική για το ανδρόγυνο Ανδρέα – Μαργαρίτας Παπανδρέου επίσκεψη στη Μυτιλήνη, πιθηκίζοντας τον Αρχηγό, που μετέφραζε κατευθείαν από τα αμερικάνικα τα πενιχρά ελληνικά του) ήρθε η ώρα να τολμήσει ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής, την δεύτερη ”διόρθωση ημαρτημένων” του θείου του, μετά το ξήλωμα των τράμ: Την επάνοδο στο καθεστώς των πολυμελών ”μπορντέλων” (από το ιταλικό ”πορτέλο” =μικρή πόρτα) που καταργήθηκε εν μία νυκτί με την απαγόρευση του συνεταιρίζεσθαι των εκδιδομένων γυναικών.
Ακούστηκαν πολλά και ευτράπελα για τις επισημάνσεις αυτές των ειδημόνων της Ν.Δ. περί τα οικονομικά, γεγονός όμως είναι ότι ο κ. Αλογοσκούφης κατάφερε, αν και με δυσμενείς επιπτώσεις στην μελλοντική κατανομή των ευρωπαϊκών κονδυλίων, να ξεκινήσει η διαδικασία της άρσης της κοινοτικής επιτήρησης, εφόσον, βέβαια το δημοσιονομικό μας έλλειμμα, πέσει κάτω από το 3%.
Από τις επισημάνσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, συγκρατώ ότι: ”Η οικονομική δραστηριότητα στην Ελλάδα θα καθοδηγείται σχεδόν αποκλειστικά από την ζήτηση” και ”Η ανεργία θα μειωθεί από το 9,3% στο 8,6% έως το 2007”.
Εννοείται, πως η συντεταγμένη πολιτεία θα προσπαθήσει με όλα τα μέσα, να μην αφήσει τους λάθρα έως τώρα βιούντες και ζωηρώς παραοικονομούντες συν - Έλληνες, να συνεχίσουν απρόσκοπτα τις ”μαύρες” δραστηριότητές τους. Πρέπει, επομένως, να θεωρούμε σφόδρα πιθανή την εμφάνιση στα δυάρια και τα τριάρια υπόγεια, που σηματοδοτούν την ακόλαστη δραστηριότητα των ελευθερίων ηθών γυναικών που τα ενοικούν με ένα κόκκινο- ή και απλά κίτρινο- φωτάκι στα κουδούνια τους, μιας... ταμειακής μηχανής.
Αντίστοιχα, τα κορίτσια- αλλά και τ’ αγόρια που ντύνονται κορίτσια –τα οποία παρεπιδημούν γύρω από το Δημαρχείο και το Ωνάσειο, θα πρέπει να κρύβουν στις τσάντες τους μηχανάκια σαν αυτά με τα οποία εφοδιάστηκαν πρόσφατα οι ταξιτζήδες. Άπαντες ομού, μετά την λήξη των ”εργασιών, θα πρέπει να βγάζουν ”ζήτα”, όπως κάθε νομοταγής επιτηδευματίας.
Βέβαια, είναι γνωστό πως τα τρία ασύληπτα φορολογικώς επαγγέλματα είναι η πορνεία, η κατ’ οίκον παράδοσις μαθημάτων (τα γνωστά ”ιδιαίτερα”) και οι μοδίστρες που ράβουν στο σπίτι. Τα επαγγέλματα δηλαδή, των οποίων το προϊόν, παρέχεται και καταναλίσκεται σε ιδιωτικό και όχι σε δημόσιο χώρο, όπως είναι το οποιοδήποτε κατάστημα, όπου πωλούνται τα προϊόντα άλλων οικοτεχνιών, όπως κοσμήματα, κεραμικά, κλπ, κλπ. Αφήνουμε την μοδιστρική και την διδασκαλία, ως ήκιστα– εν προκειμένω– ενδιαφέρουσες ενασχολήσεις, αφού στο κάτω– κάτω αυτοί που τις ασκούν πληρώνουν κατά κάποιο τρόπο φόρους, έστω για τις νόμιμες ασχολίες τους.
Το σκανδαλιστικό για τις υπόλοιπες γυναίκες γεγονός, είναι ότι οι πόρνες, με εξαίρεση τις ”εταίρες” της αρχαιότητας, ουδέποτε πλήρωσαν φόρο για τα εισοδήματά τους. Μιλάμε οπωσδήποτε για την εποχή που ξεκινάει μετά την Αναγέννηση, αφού πριν, το αδίκημα της μοιχείας – δηλαδή της οιασδήποτε εκτός γάμου σεξουαλικής σχέσης – επέφερε ατιμωτικό διασυρμό δια κουράς και διαπόμπευση πάνω σ’ ένα γαϊδούρι της ημίγυμνης ”πόρνης”, με το πρόσωπο εστραμμένο προς την ουρά του υποζυγίου, πριν τον επώδυνο θάνατο διά λιθοβολισμού ή διά πυράς – δεν άφηνε περιθώρια για άσκηση της πορνείας.
Στην εποχή του Διαφωτισμού, η αστυφιλία προκάλεσε μεγάλες συγκεντρώσεις τεχνιτών και γυρολόγων και η πορνεία εκρίθη χρήσιμος, αντί του εκμαυλισμού των ντόπιων γυναικών, πάντοτε όμως οι γυναίκες αυτές, εθεωρούντο φτωχοδιάβολοι, στο τελευταίο σκαλοπάτι του κοινωνικού ιστού, άσχετα αν πολλές εξ αυτών μεγαλούργησαν ελέω προσόντων και ηδυπαθών προστατών.
Ανεξαρτήτως αυτού, οι φόροι πάντοτε επιβάλλονταν από τους ευγενείς χάριν της κεντρικής εξουσίας στους νυκοκυραίους και είχαν να κάνουν είτε με την συγκομιδή, είτε με την παραγωγή αγαθών, οπότε οι συντεχνίες ήσαν υπόλογες για την συγκέντρωσή τους. Οι χωρίς συντροφο γυναίκες δεν αναγνωρίζονταν ως αρχηγοί νυκοκυριών, άρα ήσαν αφορολόγητες.
Το ελληνικό κράτος που ιδρύθηκε ανθούσης της εποχής του μερκαντιλισμού, λίγο πριν την μεγάλη βιομηχανική επανάσταση που σάρωσε την Ευρώπη περί τα τέλη του 19ου αιώνα, αντέγραψε τις αξίες που κυριαρχούσαν τότε στην Δύση, σχεδόν αυτούσιες, εξαιρουμένων εκείνων που άπτοντο στην ιδιαιτερότητα της ορθοδοξίας.
Τα αφορώντα την πορνεία δεν ήσαν ανάμεσα σε αυτές, δεδομένης της τριβής που είχε αποκτήσει το πατριαρχείο με τον εσμό των πορνών και παλλακίδων που κατέκλυζε τις αυλές της Βασιλεύουσας από τους λαμπρούς χρόνους των Βυζαντινών, στους οποίους μεγάλες εταίρες αξιώθηκαν να ενδυθούν με αυτοκρατορικές πορφύρες.
Εξάλλου ποτέ στην Ανατολική Ρωμαϊκη Αυτοκρατορία, δεν επικράτησαν οι σκοταδιστικές περί μοιχείας αντιλήψεις που επέβαλε η Ιερά Εξέταση, ενώ αντιθέτως ο εγκλεισμός των παρεκτρεπομένων γυναικών σε μοναστήρια, είχε ως αποτέλεσμα να φαιδρύνονται οι ημέρες- και ιδίως οι νύκτες- των εκκλησιαστικών αρχόντων.
Ούτως εχόντων των πραγμάτων, η Ελλάδα στο θέμα αυτό, ακολούθησε το γαλλικό μοντέλο, με την γκετοποίηση των φτωχών πορνών που χρησίμευαν στην εκτόνωση έφηβων, στρατιωτών και χήρων αφενός και αφετέρου την σύμπηξη ευαγών ιδρυμάτων– επιχειρήσεων προς τέρψιν των ευροστοτέρων κοινωνικών στρωμάτων, μεταξύ των οποίων οι προικοθήρες γαμπροί που τους έλαχε πολύφερνη, πλην δύσμορφη νύμφη, οι γλεντοκόποι γόνοι καλών οικογενειών και οι συλλήβδην βιτσιόζοι οικογενειάρχες.
Μπορεί ο ρομαντικός τροβαδούρος του νέου κύματος, ο γνώστος Διονύσης Σαββόπουλος να σεμνύνεται πως πρόλαβε να δεί τους ποιητές, ωστόσο η γενιά μας, είχε ακόμη μίαν χάρη. Πρόλαβε να αντικρύσει, έστω απ’ έξω τα πολυτελή μπορντέλα και να ακούσει τους μεγαλύτερους, να εξιστορούν τα όσα συνέβαιναν σε αυτά από άψης μέχρι σβέσεως φώτων.
Θυμάμαι ακόμα τις αισθησιακές περιγραφές που ακολουθούσαν μετά την υπόδειξη των λαμπρών νεοκλασικών που στέγαζαν πορνεία, όπως της μαντάμ Νίνας, στην όδο Κολοκυνθούς, κατά την λαθραία διαδρομή μας, όταν σκαλωμένοι στον προφυλακτήρα των πράσινων τραμ, περνάγαμε απέξω.
Μαγικές εικόνες, στις οποίες κυριαρχούσαν εξώστηθες αφρατονταρντάνες με ειδικές ρόμπες, αλαφροντυμένες με στίλβοντα μικροσκοπικά δαντελωτά εσώρουχα ντεμπυτάντ στο επάγγελμα, νεαρές, αλλά και λουσάτες γαντοφορεμένες δήθεν κυρίες του κόσμου, όλες έτοιμες να ικανοποιήσουν τον πέλατη, που καθισμένος σε μια μπάρα, έπινε το βερμούτ ή το κονιάκ του, περιμένοντας να τελειώσει ο προηγούμενος γύρος και να κατέβουν τα ”κορίτσια”. Γιατί πάντα κατέβαιναν από μία σκάλα, που οδηγούσε στα πάνω δωμάτια με ένα σύνθημα της μαντάμας.
Όπως μας έλεγε ο Κωστάκης- τότε 17χρονος περιστασιακός τυπογράφος που τον καλούσε ο θείος του όταν έπεφτε δουλειά και μετά ξεφάντωναν μαζί το πλούσιο... νυχτοκάματο, η χλίδα ήταν μοναδική. Μπορούσες να κεράσεις τα κορίτσια, να χορέψεις μαζί τους χουφτώνοντάς τες υπό τους ήχους του γραμμοφώνου με το χωνί, πριν διαλέξεις αυτήν που θα σε οδηγούσε στο ροζ ή το βεραμάν δωμάτιο, πάντα καθ’ υπόδειξιν της ματρόνας.
Καθισμένη πάνω στις δάφνες της παλιάς πουτάνας αυτή, υποδείκνυε, συμβούλευε, ακόμα και μάλωνε, πελάτες και προσωπικό, ενώ κερνούσε τους επιφανέστερους, όπως στρατηγούς, βουλευτές πρώην μαυραγορίτες, ακόμα και έναν υπουργό του είχε δείξει του Κωστάκη ο θείος του, που δούλευε σε εφημερίδα και τους ήξερε από τις φωτογραφίες.
Σε όλα αυτά έβαλε τέλος μιαν ωραία πρωϊα ο μετέπειτα Εθνάρχης Καραμανλής, που έκρινε ότι τα ήθη είχαν εκτραχυνθεί συνεπεία του πολέμου, της κατοχής και της παρουσίας αμερικανικών στρατευμάτων.
Να όμως που τώρα, πενήντα χρόνια μετά το ανηψούδι του θα δώσει και σε εμάς την ευκαιρία, να πραγματοποιήσουμε το παιδικό μας όνειρο, που τότε κόστιζε 65 ολόκληρες δραχμές, όπως διαβεβαίωνε και ο Κίμωνας 16χρονος αυτός μαθητευόμενος τορναδόρος- άλλη συντεχνία μοσχοπληρωμένων εργατών αυτοί.
Και θα μείνουν με την κακία τους οι ΠαΣόΚοι που αμφισβητούν την μείωση της ανεργίας, αλλά και την ”καθοδήγηση της οικονομικής δραστηριότητας των Ελλήνων αποκλειστικά από την ζήτηση”.
Ακριβώς για να διπλασιάσουμε αυτήν την ζήτηση και από 1% να γίνει σε πρώτο πλάνο 2% η συμμετοχή της πορνείας στο εγχώριο προϊόν, έχουμε ανάγκη από σύγχρονο μάνατζμεντ, από διαφήμιση, από συσπείρωση των σκόρπιων και αδύναμων σήμερα επιχειρήσεων παροχής –ευαγών!- υπηρεσιών, στις οποίες άλλωστε οι Έλληνες διακρινόμεθα.
Προσοχή, όμως, όλα πρέπει να γίνουν με ρέγουλα, γιατί αυτός ο καραγκιόζης ο Μπολκεσταίν, παραμονεύει. Μην πλακώσει, να πούμε, η ρώσικη μαφία και αμείβει τα ”κορίτσια” που θα φέρει με... καπίκια, παίρνοντας από τους δικούς μας τα ωραία τους ευρώπουλα, που λέει και η κ. Ανίτα Πάνια, όταν δεν συνοδεύεται από τον κ. Καρβέλα...
