Ειδήσεις και "ειδήσεις"
Οι μισοί θέλουν να βγάλουν την 25χρονη οδοντίατρο "τρελή" και οι άλλοι θέλουν να βγάλουν την Αθήνα άντρο εγγκληματικότητας. Τι είναι τελικά μια "είδηση".
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Η υπόθεση της 25χρονης οδοντιάτρου που έπεσε θύμα απόπειρας βιασμού ορθώς έγινε αντικείμενο της ειδησιογραφίας. Δεν πρέπει να συνηθίζουμε ως κοινωνία στα εγκλήματα- ειδικά δε σε εκείνα που περιέχουν σεξουαλική κακοποίηση έχει νόημα να είμαστε ιδιαίτερα ιδιαίτερα αυστηροί, τόσο ως άτομα, όσο και ως κοινωνία.
Οι σκέτες ειδήσεις όμως έχουν καταργηθεί. Έχουν γίνει θυσία στις ορέξεις του αδηφάγου και φιλοθεάμωνος κοινού των τηλεοπτικών δελτίων και στις βουλές της πολιτικάντικης εκμετάλλευσης. Έτσι τα όσα κατήγγειλε αρχικά η οδοντίατρος πλαισιώθηκαν από κρίσεις για όξυνση της εγκληματικότητας και κοινωνιολογικές αναλύσεις του ποδαριού.
Το ενδιαφέρον είναι ότι το ανόητο αυτών των αντιδράσεων δεν φάνηκε αυτόματα. Φάνηκε όταν η φερόμενη ως παθούσα επιδόθηκε σε αλλεπάλληλες ανασκευές της αρχικής της κατάθεσης.
Σύμφωνα με την πρώτη ανασκευή, τελικά δεν είχε υπάρξει επίθεση και τα τραύματα προκάλεσε η ίδια προκειμένου να αναβάλει τον γάμο της. Σύμφωνα με την δεύτερη ανασκευή, η 25χρονη τελικά επιμένει στην αρχική της κατάθεση τονίζοντας ότι τελικά όντως έπεσε θύμα επίθεσης και ότι δεν συναίνεσε στην ανασκευή της κατάθεσής της, αφού δεν της την ανέγνωσαν.
Δεν θα σπεύσω να υποστηρίξω ότι το φερόμενο ως θύμα είναι ψυχικά διαταραγμένο και αλλάζει γνώμη κάθε τόσο. Από τη στιγμή που ένα θέμα γίνεται αντικείμενο πολιτικής κόντρας έχω πλέον ελάχιστη εμπιστοσύνη στην συντριπτική πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης για το τι υποστηρίζουν και με ποιο σκοπό. Δεν θα αποφανθώ- προφανώς- και για το αν όντως η επίθεση συνέβη ή δεν συνέβη. Δεν είναι ούτε αυτό το νόημα.
Αυτό που έχει σημασία είναι ο τρόπος που καταναλώνουμε ως κοινή γνώμη τις ειδήσεις-προϊόντα της επικαιρότητας. Ή για να είμαι ακριβής της κατασκευασμένης επικαιρότητας- μια που όσο απομακρύνεται η ειδησιογραφία από το γεγονός, τόσο αυτό που εκπέμπεται είναι διαμεσολαβημένο από την οπτική του εκπέμποντος.
Το πρόβλημα είναι ίσως η ταχύτητα των πραγμάτων και ο μικρός χρόνος επιβίωσής τους στο μιντιακό περιβάλλον. «Αυτή η είδηση εμφανίστηκε τώρα και σε μία ή δύο μέρες η κοινή γνώμη θα χάσει το 70-80% του ενδιαφέροντός της για αυτήν. Άρα, όσο έχει ζωή, ας παίξω το παιχνίδι που με εξυπηρετεί. Τι με νοιάζει αν θα διαψευσθεί μετά; Όταν το θέμα έχει ‘ψοφήσει’ ας γίνει ό,τι θέλει».
Μας χρειάζεται επειγόντως κουλτούρα ενημέρωσης. Ειδικά σε αυτά τα χρόνια που ο τρόπος της ενημέρωσης αλλάζει και οι βαρύτητες των (social) media αυξομοιώνονται. Αλλιώς θα συρόμαστε πίσω από τα απανταχού fake news που μπορεί να μην έχουν δημιουργηθεί για κάτι τόσο μεγαλεπήβολο όσο το πολιτικό παιχνίδι, αλλά για την αλίευση λίγων «κλικς».
Οι σκέτες ειδήσεις όμως έχουν καταργηθεί. Έχουν γίνει θυσία στις ορέξεις του αδηφάγου και φιλοθεάμωνος κοινού των τηλεοπτικών δελτίων και στις βουλές της πολιτικάντικης εκμετάλλευσης. Έτσι τα όσα κατήγγειλε αρχικά η οδοντίατρος πλαισιώθηκαν από κρίσεις για όξυνση της εγκληματικότητας και κοινωνιολογικές αναλύσεις του ποδαριού.
Το ενδιαφέρον είναι ότι το ανόητο αυτών των αντιδράσεων δεν φάνηκε αυτόματα. Φάνηκε όταν η φερόμενη ως παθούσα επιδόθηκε σε αλλεπάλληλες ανασκευές της αρχικής της κατάθεσης.
Σύμφωνα με την πρώτη ανασκευή, τελικά δεν είχε υπάρξει επίθεση και τα τραύματα προκάλεσε η ίδια προκειμένου να αναβάλει τον γάμο της. Σύμφωνα με την δεύτερη ανασκευή, η 25χρονη τελικά επιμένει στην αρχική της κατάθεση τονίζοντας ότι τελικά όντως έπεσε θύμα επίθεσης και ότι δεν συναίνεσε στην ανασκευή της κατάθεσής της, αφού δεν της την ανέγνωσαν.
Δεν θα σπεύσω να υποστηρίξω ότι το φερόμενο ως θύμα είναι ψυχικά διαταραγμένο και αλλάζει γνώμη κάθε τόσο. Από τη στιγμή που ένα θέμα γίνεται αντικείμενο πολιτικής κόντρας έχω πλέον ελάχιστη εμπιστοσύνη στην συντριπτική πλειοψηφία των μέσων ενημέρωσης για το τι υποστηρίζουν και με ποιο σκοπό. Δεν θα αποφανθώ- προφανώς- και για το αν όντως η επίθεση συνέβη ή δεν συνέβη. Δεν είναι ούτε αυτό το νόημα.
Αυτό που έχει σημασία είναι ο τρόπος που καταναλώνουμε ως κοινή γνώμη τις ειδήσεις-προϊόντα της επικαιρότητας. Ή για να είμαι ακριβής της κατασκευασμένης επικαιρότητας- μια που όσο απομακρύνεται η ειδησιογραφία από το γεγονός, τόσο αυτό που εκπέμπεται είναι διαμεσολαβημένο από την οπτική του εκπέμποντος.
Το πρόβλημα είναι ίσως η ταχύτητα των πραγμάτων και ο μικρός χρόνος επιβίωσής τους στο μιντιακό περιβάλλον. «Αυτή η είδηση εμφανίστηκε τώρα και σε μία ή δύο μέρες η κοινή γνώμη θα χάσει το 70-80% του ενδιαφέροντός της για αυτήν. Άρα, όσο έχει ζωή, ας παίξω το παιχνίδι που με εξυπηρετεί. Τι με νοιάζει αν θα διαψευσθεί μετά; Όταν το θέμα έχει ‘ψοφήσει’ ας γίνει ό,τι θέλει».
Μας χρειάζεται επειγόντως κουλτούρα ενημέρωσης. Ειδικά σε αυτά τα χρόνια που ο τρόπος της ενημέρωσης αλλάζει και οι βαρύτητες των (social) media αυξομοιώνονται. Αλλιώς θα συρόμαστε πίσω από τα απανταχού fake news που μπορεί να μην έχουν δημιουργηθεί για κάτι τόσο μεγαλεπήβολο όσο το πολιτικό παιχνίδι, αλλά για την αλίευση λίγων «κλικς».
