Μια λάθος "παρέμβαση"

Με αποφασιστικότητα φαίνεται ότι ο υπουργός Δικαιοσύνης αποφάσισε να επιληφθεί της υπόθεσης της αθώωσης του μητροπολίτη Αμβρόσιου για τις κατηγορίες της παρακίνησης σε πράξεις μίσους μέσω ρατσιστικού λόγου.  

Απόρησε, λέει, ο υπουργός με την απόφαση και ζήτησε να δει τα πρακτικά της δίκης, ώστε να διαπιστωθεί αν υπήρξε κάποια παρατυπία. Το εννοεί άραγε ή είναι επικοινωνιακό τρικ; Γιατί αν το εννοεί σημαίνει ότι εκ προθέσεως υποβαθμίζει την προβλεπόμενη από το Σύνταγμα ιδιότητα των δικαστηρίων να ελέγχουν σε δεύτερο βαθμό την ορθότητα μιας πρωτόδικης απόφασης. Η σκέψη του συνταγματικού νομοθέτη είναι εύλογη.

Κανείς εκτός των δικαστικών θεσμών δεν έχει το δικαίωμα να παρεμβαίνει στην απονομή δικαιοσύνης, σε καμία περίπτωση, ακόμη και σε αυτήν που φαίνεται «άδικη» ή άστοχη. Και αυτό γιατί αν το δικαίωμα παρέμβασης αποκτηθεί μετά θα μπορεί να χρησιμοποιείται κατά τη βούληση της εξουσίας-και αυτό είναι σχεδόν βέβαιο ότι δεν θα είναι υπέρ των πολιτών.

Η έννοια της παρέμβασης των πολιτικών στην δικαιοσύνη είναι ένα πράγμα ασαφές, όπως είχε ευρέως συζητηθεί και με αφορμή την πρόσφατη εμπλοκή με το πόθεν έσχες των δικαστικών. Ωστόσο εδώ δεν νομίζω ότι είναι τέτοια περίπτωση. Η απόφαση για τον Αμβρόσιο αποτελεί μια καθαρά δικαστική αρμοδιότητα και δεν νοείται εκεί άλλη μεσολάβηση πέρα από τις άλλες βαθμίδες απονομής δικαιοσύνης που προβλέπει το Σύνταγμα.

Αν με ρωτάτε, κλίνω να πιστέψω πως η επικοινωνία ήταν το βασικό μέλημα του υπουργού και η βασική στόχευση των δηλώσεών του. Δεν είναι ευχάριστο για την κυβέρνηση επί των ημερών της να βγαίνουν τέτοιες αποφάσεις- μνημεία μεσαιωνικού σκοταδισμού και εκείνη να μην κάνει τίποτα. Έστω μια δήλωση βρε αδελφέ- για εκείνους που λίγο καταλαβαίνουν τι θα πει διάκριση εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας φτάνει και παραφτάνει.