Συ-λαλλη-τή-ριααα (ελπίζω να αισθάνεσαι καλά...)

Σε ρυθμούς συλλαλητηρίου το πανελλήνιο και οι εκμεταλλεύσεις και οι μοχλεύσεις καλά κρατούν.
Συ-λαλλη-τή-ριααα (ελπίζω να αισθάνεσαι καλά...)
Η άποψή μου για κατά καιρούς συλλαλητήρια για τα εθνικά θέματα είναι ότι καλώς γίνονται. Αφενός εκτονώνουν και τα λαϊκά αισθήματα, αφετέρου αποτελούν μια κοινωνική εκδήλωση μιας μάζας ανθρώπων που θέλει να συγκεντρωθεί και να εκφράσει τις προτιμήσεις και τα αιτήματά της.

Δεν φτάνω μέχρι του σημείου να θεωρήσω αυτού του τύπου τα συλλαλητήρια σημαντικότερα από άλλα που αφορούν, για παράδειγμα, εργασιακά αιτήματα ή που διοργανώνονται από θρησκευτικές αιρέσεις και λοιπά και λοιπά. Ίσως να τα εξομοιώνω γιατί από εθνική συνείδηση δεν πάω και πολύ καλά ή ίσως και αυτό να μην παίζει κανένα ρόλο.

Επίσης, πρέπει να ομολογήσω ότι αισθάνομαι ασφαλής που υπάρχει μεγάλη απόσταση ανάμεσα στο τι ζητούν οι μακεδονομάχοι ελληναράδες στα συλλαλητήρια και στο τι τελικά θα γίνει. Όχι στο θέμα της διαπραγμάτευσης, το οποίο φαντάζομαι ότι σε γενικές γραμμές έχει ήδη αποφασιστεί, αλλά γενικά με την εξωτερική μας πολιτική.

Εννοώ ότι, ερμηνεύω τη ρητορική της πλειοψηφίας του κόσμου που θέλει να διαμαρτυρηθεί για την οποιαδήποτε παρουσία του ονόματος Μακεδονία στην ονομασία της γειτονικής χώρας ως ένδειξη αλυτρωτισμού. Ή για την ακρίβεια κάτι σαν «έχουμε κάθε δικαίωμα να διεκδικήσουμε και δικά σας εδάφη, αλλά δεν το κάνουμε επειδή είμαστε καλά παιδιά, αν μας τσαντίσετε όμως…». Αν επιμένουμε να θεωρούμε την μακεδονία ιστορικά ενιαία και ταυτόχρονα λέμε ότι «Η Μακεδονία είναι ελληνική» είναι λίγο σαν να τους λέμε ότι και εκει που μένετε δικό μας είναι.

Και μετά; Που θα σταματήσει αυτό το «δικό μας είναι»; Την Κωνσταντινούπολη να μην την πάρουμε; Την Σμύρνη μας; Την Αίγυπτο και την Ινδία; Αφού μέχρι εκεί είχε φτάσει ο Μέγας Αλέξανδρος.

Οι μαξιμαλιστικοί «εθνικοί στόχοι» πάντα συγκινούσαν τα πλήθη. Εδώ το κάνουν σε επίπεδο αθλημάτων, δεν θα το κάνουν στο εδαφικό; Είναι αυτού του τύπου οι στόχοι που εξάπτουν τα πάθη και που ιστορικά καταλήγουν πολύ συχνά σε κατραπακιές. Πάλι καλά λοιπόν που θα πάνε οι άνθρωποι εκεί, θα φωνάξουν για την ελληνικότητα της Μακεδονίας και ίσως και της Ανατολικής Θράκης (και της Βορείου Ηπείρου, τώρα που το σκέφτομαι. Γιατί όχι;), και σιγά σιγά το θέμα θα ξεχαστεί- που έλεγε και μια ψυχή- όποια και αν είναι η διπλωματική εξέλιξη.

Η παρουσία Θεοδωράκη στο συλλαλητήριο δεν αλλάζει απολύτως τίποτα σε επικοινωνιακό επίπεδο. Τα «εθνικά» ζητήματα τέμνουν τις παρατάξεις οριζόντια, πράγμα που σημαίνει ότι οι άνθρωποι υιοθετούν απόψεις που δεν συνδέονται αναγκαστικά με την ιδεολογική τους τοποθέτηση. Η ιδέα της συμβολοποίησης του «Μίκη του συλλαλητηρίου» είναι φτηνή. Τόσο φτηνή όσο και οι αναφορές των «απέναντι» στην υπουργική θητεία του μουσουργού.

Μπείτε στη συζήτηση

σχόλια

v