Η εκδίκηση του Ζορό
Η εμφάνιση Ψωμιάδη ως Ζορό στο σποτ των Jumbo με άφησε με το στόμα ανοικτό. Εδώ προσπαθώ να ψελλίσω κάποιες πρώτες σκέψεις.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Ως μαζική προσπάθεια επηρεασμού, οι διαφημίσεις είναι φυσικό να παρεμβαίνουν και στο πολιτισμικό στίγμα κάθε εποχής. Αυτό άλλωστε φαίνεται και στον τρόπο με τον οποίο «περνούν» στο κοινό, μένουν ως ατάκες («στοργή και προδέρμ», «έτσι μας αρέσει» «ομορφάντρα μου» και πολλά- πολλά ακόμη κατά καιρούς), και το περιεχόμενό τους συζητιέται από αυτό.
Για άλλη μια φορά, μια διαφήμιση των Jumbo διεμβόλισε τα… χρηστά ήθη. Στην αποκριάτικη διαφήμισή της η εταιρία χρησιμοποίησε πολιτικό για να διαφημίσει τα προϊόντα της. Και τι πολιτικό! Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, υποψήφιος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στις προ-προηγούμενες εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού και έκπτωτος υπερνομάρχης στο «κάστρο» της δεξιάς παράταξης, κάθε άλλο παρά τυχαίος είναι. Μεταμφιεσμένος σε Ζορό σε κάποιες απόκριες της παντοδυναμίας του είχε ήδη αφήσει εποχή. Η επιλογή του για την εισαγωγή στο αποκριάτικο κλίμα ήταν σοφή.
Βλέποντας την διαφήμιση μου έπεσε το σαγόνι. Πώς πείθεις ένα πολιτικό πρόσωπο να κάνει όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια που απαιτεί ένα τέτοιο γύρισμα; Προφανώς με πολλά πολλά λεφτά, σκέφτηκα και θυμήθηκα τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ που, έχοντας κατέλθει από τον θρόνο μιας υπερδύναμης, διαφήμιζε ανερυθρίαστα πίτσα. Και όμως! Δεν αμείφθηκε, όπως μαθαίνω, καθόλου- απλώς πληρώθηκαν κάτι έξοδά του περί τα 500 ευρώ. Ο ίδιος δικαιολόγησε την απόφασή του λέγοντας ότι «ανταποκρίνεται σε όλα τα προσκλητήρια»- προφανώς ακόμα και σε αυτά που τον καλούν να πρωταγωνιστήσει ως μασκαράς σε διαφήμιση ιδιωτικής εταιρίας. Τι να κάνεις όμως; Αν ο άνθρωπος είναι ταγμένος…
Δεν έχω λόγια να σχολιάσω την επιλογή του ύμνου της Νέας Δημοκρατίας ως παραλλαγμένου τζίνγκλ της διαφήμισης- κάτι που γίνεται ακόμη χειρότερο από το ότι δεν υφαρπάχθηκε η μελωδία, αλλά την πούλησε εκεί ο δημιουργός της, Ρόμπερτ Ουίλιαμς, ο οποίος την είχε περιλάβει στο άλλοτε ευπώλητο άλμπουμ με τον τίτλο «Μαρξισμός ή Δημοκρατία;»- αν δεν με απατά η μνήμη μου.
Η κριτική προς την διαφημιζόμενη εταιρία για «πολιτικά κίνητρα» και για ηθελημένη επίθεση κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν νομίζω ότι στέκει στα σοβαρά. Δεν νοιάζεται η διαφήμιση για τα κόλπα αυτά. Ήθελε την έξαλλη περσόνα της- τύπου Στανίση, Άντζελα κλπ και τη βρήκε. Το ότι τη βρήκε στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει την ηγεσία της παράταξης για το τι τσίρκο είναι/ήταν το κόμμα, τι φρούτα έχει μαζέψει κατά καιρούς στο κυνήγι της «λαϊκής δεξιάς» και πόσο συχνά θα πρέπει να έρχεται σε τέτοια ιλαρή θέση.
Για άλλη μια φορά, μια διαφήμιση των Jumbo διεμβόλισε τα… χρηστά ήθη. Στην αποκριάτικη διαφήμισή της η εταιρία χρησιμοποίησε πολιτικό για να διαφημίσει τα προϊόντα της. Και τι πολιτικό! Ο Παναγιώτης Ψωμιάδης, υποψήφιος πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας στις προ-προηγούμενες εκλογές για την ανάδειξη αρχηγού και έκπτωτος υπερνομάρχης στο «κάστρο» της δεξιάς παράταξης, κάθε άλλο παρά τυχαίος είναι. Μεταμφιεσμένος σε Ζορό σε κάποιες απόκριες της παντοδυναμίας του είχε ήδη αφήσει εποχή. Η επιλογή του για την εισαγωγή στο αποκριάτικο κλίμα ήταν σοφή.
Βλέποντας την διαφήμιση μου έπεσε το σαγόνι. Πώς πείθεις ένα πολιτικό πρόσωπο να κάνει όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια που απαιτεί ένα τέτοιο γύρισμα; Προφανώς με πολλά πολλά λεφτά, σκέφτηκα και θυμήθηκα τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ που, έχοντας κατέλθει από τον θρόνο μιας υπερδύναμης, διαφήμιζε ανερυθρίαστα πίτσα. Και όμως! Δεν αμείφθηκε, όπως μαθαίνω, καθόλου- απλώς πληρώθηκαν κάτι έξοδά του περί τα 500 ευρώ. Ο ίδιος δικαιολόγησε την απόφασή του λέγοντας ότι «ανταποκρίνεται σε όλα τα προσκλητήρια»- προφανώς ακόμα και σε αυτά που τον καλούν να πρωταγωνιστήσει ως μασκαράς σε διαφήμιση ιδιωτικής εταιρίας. Τι να κάνεις όμως; Αν ο άνθρωπος είναι ταγμένος…
Δεν έχω λόγια να σχολιάσω την επιλογή του ύμνου της Νέας Δημοκρατίας ως παραλλαγμένου τζίνγκλ της διαφήμισης- κάτι που γίνεται ακόμη χειρότερο από το ότι δεν υφαρπάχθηκε η μελωδία, αλλά την πούλησε εκεί ο δημιουργός της, Ρόμπερτ Ουίλιαμς, ο οποίος την είχε περιλάβει στο άλλοτε ευπώλητο άλμπουμ με τον τίτλο «Μαρξισμός ή Δημοκρατία;»- αν δεν με απατά η μνήμη μου.
Η κριτική προς την διαφημιζόμενη εταιρία για «πολιτικά κίνητρα» και για ηθελημένη επίθεση κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν νομίζω ότι στέκει στα σοβαρά. Δεν νοιάζεται η διαφήμιση για τα κόλπα αυτά. Ήθελε την έξαλλη περσόνα της- τύπου Στανίση, Άντζελα κλπ και τη βρήκε. Το ότι τη βρήκε στους κόλπους της Νέας Δημοκρατίας είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει την ηγεσία της παράταξης για το τι τσίρκο είναι/ήταν το κόμμα, τι φρούτα έχει μαζέψει κατά καιρούς στο κυνήγι της «λαϊκής δεξιάς» και πόσο συχνά θα πρέπει να έρχεται σε τέτοια ιλαρή θέση.
