Κάνουν την πλάκα (μας) πολιτική αιχμή
Οι συριζαίοι καταλαμβάνουν τη θέση ημών των υπολοίπων στην καζούρα έναντι των "Μακεδονομάχων". Ποια η θέσις μας;
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Ποια η θέση εκείνου που και θέλει να κάνει λίγο πλάκα στον εσμό των εθνικο-μακεδονομάχων, αλλά δεν θέλει η στάση του να αθροιστεί στην πλευρά του κυβερνητικού στρατοπέδου; Λεπτή! Έτσι σκεφτόμουν σήμερα το πρωί βλέποντας στα social media την δικαιολογημένη καζούρα που κάναν διάφοροι συριζόφιλοι στις… ιλαρές συμμετοχές του συλλαλητηρίου της Κυριακής, όπως ο κύριος της φωτογραφίας.
Η κριτική τους δεν είναι όμως η απλή και αβίαστη καζούρα στους ελληνοβαρεμένους και σε αυτούς που φέρονται κατά τον τρόπο που στηλιτεύει το γνωστό σύνθημα από τοίχο «εθνικός τσαμπουκάς και στη δουλειά μαλάκας». Δεν είναι η ανυστερόβουλη πλάκα σε αυτόν που βάφεται με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας, και κραυγάζει για να προστατέψει την αποκλειστική ελληνικότητα της Μακεδονίας. Δεν είναι καν εκείνη η αγνή τρολο-διάθεση απέναντι στο αγνωστικιστικό και υπερβολικό λαϊκ(ιστικ)ό αίσθημα.
Είναι προϊόν της επιθυμίας τους να βγάλουν την διαμαρτυρία άκυρη και να προστατέψουν έτσι την κυβέρνηση από τις επικοινωνιακές επιθέσεις της αντιπολίτευσης. Μιας αντιπολίτευσης που βρίσκει εδώ έτοιμο το έδαφος να κάνει ότι δεν κατάφερε να κάνει με το Μένουμε Ευρώπη» και το πρόσφατο φιάσκο των «Παραιτηθείτε» τον περασμένο Ιούνιο. Εδώ η πλατφόρμα είναι έτοιμη και ο λαϊκισμός σερβιρισμένος. Κάνεις μια βόλτα και τα προσκείμενα σε εσένα μέσα έχουν υλικό για μέρες.
Αν και εδώ κάτι φαίνεται λίγο να στραβώνει, αφού κάτι ακροδεξιές φωνούλες φαίνεται να βρίσκουν υπόσταση στις εν εξελίξει κινητοποιήσεις. Ένα ακόμη δεξιό- ακροδεξιό κόμμα θα αποτελούσε εφιάλτη για το επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας- ιδίως αν καταλήξει να έχει προέλθει από «δικές» τσιρίδες.
Η «ελληνική υπεροχή», η «αυθεντικότητα της Ελλάδας», το «μεγαλείο» της και «η ζήλεια όλων των υπολοίπων λαών» είναι πράγματα, στα οποία ποντάροντας, ποτέ κανείς δεν έχασε σε δημοφιλία. Μακροπρόθεσμα βέβαια δημιουργείς προσδοκίες που δεν μπορείς να καλύψεις και εθίζεις τις μάζες σε τόνους μίσους και ξενοφοβίας. Αλλά αυτά είναι «elementary Watson», που θα έλεγε και ο Σέρλοκ Χόλμς και δεν θα τα συζητήσουμε τώρα.
Τα κυβερνητικά (social και μη) μέσα ας πάψουν να ασχολούνται με τα «νούμερα» των συναφών συλλαλητηρίων και ας λάβουν υπόψη τους τα άλλα νούμερα, καθώς –άσχετα με το τι θα θέλαν και οι σκεπτόμενοι πολίτες και οι κυβερνητικοί- η συμμετοχή του κόσμου δεν ήταν μικρή. Και αυτό δημιουργεί μια πραγματικότητα που δεν επιλύεται με ιντελεκτουέλ σχόλια στο FB, ούτε με βεβιασμένα και αφ’ υψηλού γελάκια.
Η κριτική τους δεν είναι όμως η απλή και αβίαστη καζούρα στους ελληνοβαρεμένους και σε αυτούς που φέρονται κατά τον τρόπο που στηλιτεύει το γνωστό σύνθημα από τοίχο «εθνικός τσαμπουκάς και στη δουλειά μαλάκας». Δεν είναι η ανυστερόβουλη πλάκα σε αυτόν που βάφεται με τα χρώματα της ελληνικής σημαίας, και κραυγάζει για να προστατέψει την αποκλειστική ελληνικότητα της Μακεδονίας. Δεν είναι καν εκείνη η αγνή τρολο-διάθεση απέναντι στο αγνωστικιστικό και υπερβολικό λαϊκ(ιστικ)ό αίσθημα.
Είναι προϊόν της επιθυμίας τους να βγάλουν την διαμαρτυρία άκυρη και να προστατέψουν έτσι την κυβέρνηση από τις επικοινωνιακές επιθέσεις της αντιπολίτευσης. Μιας αντιπολίτευσης που βρίσκει εδώ έτοιμο το έδαφος να κάνει ότι δεν κατάφερε να κάνει με το Μένουμε Ευρώπη» και το πρόσφατο φιάσκο των «Παραιτηθείτε» τον περασμένο Ιούνιο. Εδώ η πλατφόρμα είναι έτοιμη και ο λαϊκισμός σερβιρισμένος. Κάνεις μια βόλτα και τα προσκείμενα σε εσένα μέσα έχουν υλικό για μέρες.
Αν και εδώ κάτι φαίνεται λίγο να στραβώνει, αφού κάτι ακροδεξιές φωνούλες φαίνεται να βρίσκουν υπόσταση στις εν εξελίξει κινητοποιήσεις. Ένα ακόμη δεξιό- ακροδεξιό κόμμα θα αποτελούσε εφιάλτη για το επιτελείο της Νέας Δημοκρατίας- ιδίως αν καταλήξει να έχει προέλθει από «δικές» τσιρίδες.
Η «ελληνική υπεροχή», η «αυθεντικότητα της Ελλάδας», το «μεγαλείο» της και «η ζήλεια όλων των υπολοίπων λαών» είναι πράγματα, στα οποία ποντάροντας, ποτέ κανείς δεν έχασε σε δημοφιλία. Μακροπρόθεσμα βέβαια δημιουργείς προσδοκίες που δεν μπορείς να καλύψεις και εθίζεις τις μάζες σε τόνους μίσους και ξενοφοβίας. Αλλά αυτά είναι «elementary Watson», που θα έλεγε και ο Σέρλοκ Χόλμς και δεν θα τα συζητήσουμε τώρα.
Τα κυβερνητικά (social και μη) μέσα ας πάψουν να ασχολούνται με τα «νούμερα» των συναφών συλλαλητηρίων και ας λάβουν υπόψη τους τα άλλα νούμερα, καθώς –άσχετα με το τι θα θέλαν και οι σκεπτόμενοι πολίτες και οι κυβερνητικοί- η συμμετοχή του κόσμου δεν ήταν μικρή. Και αυτό δημιουργεί μια πραγματικότητα που δεν επιλύεται με ιντελεκτουέλ σχόλια στο FB, ούτε με βεβιασμένα και αφ’ υψηλού γελάκια.
