"Ε, και η δεξιά μια "ταμπέλα" είναι"!

Πάγια θέση μου είναι ότι η πολιτική είναι πολύ κυνική για να την σχολιάζει κάποιος που δεν έχει πολιτικό ή οικονομικό όφελος. Πώς να μιλήσεις στα σοβαρά για τα ήθη που εισάγει ή συντηρεί; Τι να πεις για τη συνέπειά της; Για τον αμοραλισμό της; Για τις αδικίες που αναπαράγει; Για τους λόγους αυτούς λίγα είναι τα νέα που με ωθούν να διατυπώσω παρατηρήσεις, οι οποίες να σχετίζονται με την πολιτική σκηνή- αν και όχι με την πολιτική ως λειτουργία, ως επιρροή στην κοινή γνώμη.

Αυτή η λιγότερο φανταχτερή αλλά πιο ουσιαστική ανάγνωση της πολιτικής με οδηγεί στο σημερινό post. Για να είμαι ειλικρινής στο post με οδηγεί η τροπολογία περί «προστασίας των πλειστηριασμών» που εισήχθη χθες προς ψήφιση στη Βουλή. Εκεί η κυβέρνηση θέλει να εξασφαλίσει ότι οι διάφοροι από την Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά δεν θα εμποδίζουν το πλειστηριασμού ακινήτων- ξέρετε από αυτά που αποκλειόταν να καταλήξουν στα χέρια τραπεζίτη.

Στην πραγματικότητα περισσότερο από το να μην εμποδίζονται οι πλειστηριασμοί η κυβέρνηση ενδιαφέρεται να μην φαίνεται κανείς πιο αριστερός από την ίδια- ειδικά οι σάρκες από τη σάρκα της προηγούμενης πολιτικής της φάσης.

Στην ίδια τροπολογία αξίζει να σταθεί κανείς, μια που ορίζεται ποινή φυλάκισης ακόμη και σε όποιον εισέρχεται και παραμένει σε χώρους διεξαγωγής πλειστηριασμών, Πρόκειται για μια διάταξη που την λες και λίγο αστυνομικού τύπου ή αλλιώς και «βασιλικότερη του βασιλέως». Την αθροίζω μάλιστα με την προ ολίγων ημερών τροπολογία για το καθεστώς των απεργιών, στην οποία σκλήραινε το καθεστώς για την κήρυξη απεργίας και απαιτούνταν 50+1 ψήφοι των ταμειακώς εντάξει μελών πρωτοβάθμιων σωματείων! Τελικά η τροπολογία αποσύρθηκε από το νομοσχέδιο λόγω αντιδράσεων για να επανέλθει τροποποιημένη. Ίδωμεν.

Αργείοι, έτσι είπαμε; Άντε να τη δεχτώ την «διαχείριση του εφικτού», αλλά μην πέσουμε και στα σκοτάδια.