Η σημαία ως συμβολικό δώρο
Το δώρο Τσίπρα στον μικρό Αμίρ δεν βοήθησε την υπόθεση αντιεθνικισμός. Αντίθετα κράτησε τη σημαία στο κέντρο της συζήτησης.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Με αφορμή τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου και τις μαθητικές παρελάσεις δοκιμάστηκε το σύστημα «κλήρωση για σημαιοφόρο». Σε γενικές γραμμές καλά πήγε, αφού τα περιστατικά αντίδρασης που υπήρξαν ήταν μεμονωμένα και δεν κέρδισαν την κοινή γνώμη. Ανάμεσα σε αυτά ήταν και η- κατόπιν εορτής- επίθεση στον μικρό Αμίρ, που μένει προσωρινά με τη μητέρα του στην Ελλάδα.
Στην παρέλαση του σχολείου του ο Αμίρ δεν κράτησε τελικά την ελληνική σημαία παρότι κληρώθηκε, αφού δεν επιτράπηκε να είναι σημαιοφόρος χωρίς να παρακολουθήσει την σχετική λειτουργία στην εκκλησία. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο και πώς συνδέεται η εκκλησία με την 28η Οκτωβρίου, μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ, αλλά θα ζήσουμε με αυτό.
Μετά και την επίθεση στο σπίτι του Αμίρ, ο Πρωθυπουργός του τηλεφώνησε και ζήτησε να τον συναντήσει με τη μητέρα του στο Μέγαρο Μαξίμου. Μέχρι εδώ όλα καλά, θεωρώ. Είναι σωστό να δίνεται δημοσιότητα στην αντίθετη άποψη από εκείνη των ρατσιστών και των μπούφων που επιτίθενται στο σπίτι ενός 11χρονού. Αν μη τι άλλο, για λόγους συμβολισμού.
Ο Πρωθυπουργός όμως επέλεξε να χαρίσει στον μικρό πρόσφυγα και μία ελληνική σημαία. «Θέλω να σου κάνω ένα δώρο επειδή κάποιοι έκαναν λάθος και σου στέρησαν την τιμή να κρατήσεις την ελληνική σημαία. Σήμερα θα σου τη δώσω εγώ, γιατί σου αξίζει. Να την κρατάς πάντοτε ψηλά και να θυμάσαι ότι στην Ελλάδα όλα τα παιδιά απολαμβάνουν παιδεία και ασφάλεια, εγγυημένη από την αγάπη και την αλληλεγγύη του λαού μας», είπε ο Αλέξης Τσίπρας.
Εδώ νομίζω ότι έχουμε ένα μικρό φάουλ. Σκοπός σου είναι να υποβαθμίσεις την ιστορία σημαία και εσύ την κάνεις κεντρικό σύμβολο σε μια ολόκληρη επικοινωνιακή ενότητα; Τι αντιεθνικιστικό δίδαγμα είναι αυτό που δεν επιχειρεί να μειώσει την βαρύτητα του συμβόλου, αλλά το χρησιμοποιεί ως τέτοιο; Ο Αντώνης Λιάκος το έθεσε πολύ σωστά στην σελίδα του στο Facebook: “Ζητάμε από παιδιά, δάσκαλους και γονείς να δείξουν πολυπολιτισμική συμπεριφορά μέσα σε μια κατεξοχήν εθνικιστική διαδικασία. Όσο είναι βιασμός της προσωπικότητας ενός παιδιού να του πάρεις τη σημαία, άλλο τόσο είναι βιασμός να του τη δώσεις, αισθάνεται δεν αισθάνεται Έλληνας και να του πεις, έστω και αλλόθρησκος, να σταθεί στην εκκλησία”.
Το επεισόδιο με Τσίπρα και σημαία είναι εντός του παιχνιδιού με τα εθνικά σύμβολα- δεν τα αμφισβητεί. Όσο θα παραμένουμε σε τέτοιους νοητικού δρόμους μου φαίνεται σίγουρο ότι κάποιοι θα βρίσκονται που θα το παίρνουν αλλιώς και θα ρίχνουν και καμιά καρπαζιά σε κανέναν ξένο- έτσι για την ανωτερότητα της φυλής (ρε γαμώτο).
Στην παρέλαση του σχολείου του ο Αμίρ δεν κράτησε τελικά την ελληνική σημαία παρότι κληρώθηκε, αφού δεν επιτράπηκε να είναι σημαιοφόρος χωρίς να παρακολουθήσει την σχετική λειτουργία στην εκκλησία. Τι σχέση έχει το ένα με το άλλο και πώς συνδέεται η εκκλησία με την 28η Οκτωβρίου, μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ, αλλά θα ζήσουμε με αυτό.
Μετά και την επίθεση στο σπίτι του Αμίρ, ο Πρωθυπουργός του τηλεφώνησε και ζήτησε να τον συναντήσει με τη μητέρα του στο Μέγαρο Μαξίμου. Μέχρι εδώ όλα καλά, θεωρώ. Είναι σωστό να δίνεται δημοσιότητα στην αντίθετη άποψη από εκείνη των ρατσιστών και των μπούφων που επιτίθενται στο σπίτι ενός 11χρονού. Αν μη τι άλλο, για λόγους συμβολισμού.
Ο Πρωθυπουργός όμως επέλεξε να χαρίσει στον μικρό πρόσφυγα και μία ελληνική σημαία. «Θέλω να σου κάνω ένα δώρο επειδή κάποιοι έκαναν λάθος και σου στέρησαν την τιμή να κρατήσεις την ελληνική σημαία. Σήμερα θα σου τη δώσω εγώ, γιατί σου αξίζει. Να την κρατάς πάντοτε ψηλά και να θυμάσαι ότι στην Ελλάδα όλα τα παιδιά απολαμβάνουν παιδεία και ασφάλεια, εγγυημένη από την αγάπη και την αλληλεγγύη του λαού μας», είπε ο Αλέξης Τσίπρας.
Εδώ νομίζω ότι έχουμε ένα μικρό φάουλ. Σκοπός σου είναι να υποβαθμίσεις την ιστορία σημαία και εσύ την κάνεις κεντρικό σύμβολο σε μια ολόκληρη επικοινωνιακή ενότητα; Τι αντιεθνικιστικό δίδαγμα είναι αυτό που δεν επιχειρεί να μειώσει την βαρύτητα του συμβόλου, αλλά το χρησιμοποιεί ως τέτοιο; Ο Αντώνης Λιάκος το έθεσε πολύ σωστά στην σελίδα του στο Facebook: “Ζητάμε από παιδιά, δάσκαλους και γονείς να δείξουν πολυπολιτισμική συμπεριφορά μέσα σε μια κατεξοχήν εθνικιστική διαδικασία. Όσο είναι βιασμός της προσωπικότητας ενός παιδιού να του πάρεις τη σημαία, άλλο τόσο είναι βιασμός να του τη δώσεις, αισθάνεται δεν αισθάνεται Έλληνας και να του πεις, έστω και αλλόθρησκος, να σταθεί στην εκκλησία”.
Το επεισόδιο με Τσίπρα και σημαία είναι εντός του παιχνιδιού με τα εθνικά σύμβολα- δεν τα αμφισβητεί. Όσο θα παραμένουμε σε τέτοιους νοητικού δρόμους μου φαίνεται σίγουρο ότι κάποιοι θα βρίσκονται που θα το παίρνουν αλλιώς και θα ρίχνουν και καμιά καρπαζιά σε κανέναν ξένο- έτσι για την ανωτερότητα της φυλής (ρε γαμώτο).
