Άλλος ο Τσίπρας και άλλος ο πρωθυπουργός;

Ο πρωθυπουργός εκπροσωπεί την χώρα και όχι το κόμμα του, είπε ο Αλέξης Τσίπρας εξηγώντας τον εντυπωσιακό φιλοαμερικανισμό που επέδειξε στο πρόσφατο ταξίδι του στις ΗΠΑ. Ναι, η αναγνώριση του πως κινούνται τα πράγματα στην διεθνή πολιτική είναι προφανώς κυνική ή ρεαλιστική, όπως θα έλεγαν ορισμένοι. Όμως, αυτό είναι η πολιτική τελικά; Να πρέπει να «καταπίνουμε» αυτό «που είναι»;

Δεν είναι κάτι άλλο η πολιτική από δυσάρεστες ή πραγματιστικές αποφάσεις και κινήσεις τις οποίες πρέπει να κατανοούμε και να ανεχόμαστε εν ονόματι μπροστά της τέχνης του εφικτού; Ο Πρωθυπουργός έχει ένα δίκιο. Δεν μπορούσε να μιλήσει προσωπικά, ούτε ως πρόεδρος ενός αριστερού κόμματος. Και δεν μίλησε. Στο κάτω- κάτω όμως, δεν το ήθελε και για αυτό δεν το έκανε.

Θέλω να πω πως είμαστε ό,τι θέλουμε να είμαστε, και αυτό συναποτελείται από τις απόψεις μας, τις υποχρεώσεις που αναλάβαμε, τις υποχωρήσεις που κάνουμε και από το πως επιδιώκουμε να υλοποιήσουμε τις επιθυμίες μας. Αυτός που θέλει να είναι Πρωθυπουργός στην Ελλάδα, καλείται τελικά να είναι (και) αμερικανολάγνος. Καλείται να πρέπει να ξεσκονίζει τον ώμο του πλανητάρχη αν χρειαστεί, και να αγοράζει από τις  αμερικανικές βιομηχανίες όπλων την πολιτική «προστασία» των ΗΠΑ. Και να μιλά για στρατηγικές συμμαχίες και για τον κ. Τραμπ, που, τελικά, δεν είναι τόσο απαίσιος, ένα λάθος κάναμε. 

Ναι ο Τσίπρας φέρθηκε σαν Έλληνας πρωθυπουργός, αλλά αυτό δεν τον απαλλάσσει από την κριτική για το πώς φέρεται ως άνθρωπος και ως πολιτικό όν, έχοντας και τον ρόλο του Πρωθυπουργού. Διότι, αν θεωρούσε ότι το ένα είναι ασύμβατο με το άλλο, φαντάζομαι ότι θα είχε παραιτηθεί από το αξίωμά του και μάλιστα προ καιρού, χωρίς να περιμένει το ταξίδια στις ΗΠΑ.

Η ουσία είναι νομίζω ότι ο Πρωθυπουργός έχει ένα διαφορετικό πολιτικό κοινό από εκείνο που αποτελεί τον πυρήνα του κόμματός του. Η αλήθεια είναι πως με τους Συριζαίους- τους κανονικούς Συριζαίους, όχι τους όψιμους, κυβέρνηση δεν κάνεις. Χρειάζεσαι και αυτούς που ξέρουν να εκτιμήσουν τον τεμενά στον ισχυρό, όσο και την φοροελάφρυνση.

Όσοι εξ αριστερών δυσκολεύεστε να το καταλάβετε, προσπαθήστε περισσότερο. Η ηθική έκπτωση- διαφορετική για τον καθένα- πηγαίνει χέρι χέρι με την εξουσία. Τα άλλα είναι για τα αμφιθέατρα της νιότης. Δυστυχώς.