Οι παραιτήσεις της οκάς

Η πετρελαιοκηλίδα χτύπησε την πόρτα του ανέμελου ελληνικού κράτους και εκείνο άνοιξε. Το πλοίο είχε κανονική άδεια, σκάφος του λιμενικού βρέθηκε γρήγορα κοντά, πόντισε τα απαραίτητα φρακτικά- όλα έγιναν όπως έλεγαν οι κανόνες. Χμ, όχι ακριβώς, όπως φάνηκε εκ του αποτελέσματος. Υπήρχε ένα πρωτόκολλο από ό,τι φαίνεται των μίνιμουμ κινήσεων, από το οποίο κανείς δεν σκέφτηκε να αποστασιοποιηθεί. Και γιατί άλλωστε να ξεβολευτεί το σύστημα;

Η λογική του κρατικού μηχανισμού είναι ακριβώς αυτή: Κάνε ό,τι σου λένε για να μην έχεις προβλήματα. Εδώ όμως είναι που η διοίκηση χρειάζεται έναν άνθρωπο με επιτελική σκέψη. Το ελληνικό σύνταγμα ελπίζει ότι τέτοιο άνθρωποι στελεχώνουν την πολιτική ηγεσία των υπουργείων και τις υψηλότερες βαθμίδες τους. Ωστόσο αυτό εναπόκειται στην πολιτική συγκυρία και ο γνώμονας δεν είναι ποτέ η ικανότητα.

Εν πάση περιπτώσει ως σύστημα είναι δυνατόν να μην είμαστε εκπαιδευμένοι και εξασκημένοι σε αντιμετώπιση και διαχείριση περιβαλλοντικών καταστροφών; Ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι 1. Είμαστε χώρα με άπειρα χιλιόμετρα αιγιαλού 2. Διαθέτουμε από τους μεγαλύτερους εμπορικούς στόλους παγκοσμίως εδώ και δεκαετίες και 3. Οι καθαρές θάλασσες και οι όμορφες παραλίες είναι το μεγαλύτερο περιουσιακό στοιχείο αυτού του τόπου.    

Με δεδομένη την κακή διαχείριση του περιστατικού, πρέπει να παραιτηθεί ο Κουρουμπλής; Κατά τη γνώμη μου οι παραιτήσεις υπουργών για τέτοιους λόγους στόχο έχουν την δημιουργία εντυπώσεων παρά στοχεύουν στην βελτιστοποίηση της απόδοσης του υπουργικού μηχανισμού. Ο λόγος είναι απλός. Οι περισσότεροι υπουργοί στη θητεία τους παράγουν ελάχιστο έργο. Ελπίζουν να μην σκάσει στα χέρια τους καμιά μπούρδα και να μπορέσουν να διαχειριστούν επικοινωνιακά κάτι τέτοιο, αν είναι άτυχοι. Έρχονται και φεύγουν ελαφροπατώντας, αλλά με ηχηρές δηλώσεις. Αυτούς τους ανθρώπους λοιπόν, πώς να τους κατηγορήσεις ότι «δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους»; Τι δηλαδή; Ότι δεν διαχειρίστηκαν με σωστό επικοινωνιακά τρόπο την κρίση;

Μα, θα πει κάποιος, δεν θα μπορούσε/έπρεπε ο Κουρουμπλής να βάλει στη θέση του αρμοδίου έναν άνθρωπο που να μπορεί να διαχειριστεί τέτοιες καταστάσεις αποτελεσματικά; Δεν θα μπορούσε να ενημερωθεί προληπτικά για το πώς δουλεύουν οι υπηρεσίες πρόληψης διαφόρων περιστατικών και να διατάξει την ορθολογικοποίηση της λειτουργίας τους; Ναι, θα μπορούσε. Αλλά σε ένα άλλο κράτος ή ίσως και σε κανένα κράτος, αλλά μόνο σε μικρότερες κοινότητες.  

Αυτοί που δίνουν σημασία στις παρατήσεις υπουργών είναι όσοι πιστεύουν ότι κάποιος άλλος μπορεί στο ίδιο σύστημα να είναι πραγματικά αποτελεσματικός. Φρούδες ελπίδες μην καταδεχθείς που έλεγε και ο ποιητής, όμως.

Υ.Γ. Άσχετα από το αν θα βελτίωνε ή όχι τη λειτουργία του υπουργείου Ναυτιλίας η παραίτηση Κουρουμπλή, η παλινωδία του με το "παραιτούμαι/ δεν παραιτούμαι- ήταν λογοπαίγνιο" είναι απλώς αναξιοπρεπής. Ακόμη και για υπουργό.