"Ανδρέας" πρέπει να φαίνεσαι (και ας μην είσαι)
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν θέλησε να γίνει Ανδρέας, αλλά το να πείσει του ΠΑΣόκους του '80 ότι του μοιάζει δεν τον χαλάει.
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
γράφει:
Παλαιότερο των 360 ημερών
Δεν είναι εύκολο για οποιονδήποτε πολιτικό της μεταπολιτευτικής Ελλάδας να μην μπει στον πειρασμό να δανειστεί λίγη από την χρυσόσκονη που περιέβαλε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Η χρυσόσκονη αυτή χρησιμοποιείται είτε μέσω της εξιδανίκευσης της 8ετίας Ανδρέα, είτε μέσω του ψόγου σε αυτήν.
Ο Αλέξης Τσίπρας έως τώρα απολάμβανε σιωπηλά την σύγκριση/παραβολή με τον Ανδρέα, ο οποίος μεταξύ πολλών άλλων είχε αποτελέσει εμβληματική φιγούρα της αντιδεξιάς και άρα κακό δεν έκανε στην κυβέρνηση Σύριζα. Δεν είχε ωστόσο ρητά επισημάνει τα πράγματα που εκτιμά στον ηγέτη του ΠΑΣΟΚ.
Ο Τσίπρας δεν αναφέρθηκε στο λαοπλάνο του χαρακτήρα του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά μόνο στο πως σταδιακά «ξέφυγε» από την πορεία της σοσιαλιστικής αλλαγής όπου, κατά τη γνώμη του, ειλικρινά είχε βρεθεί, και απομακρύνθηκε από τις σοσιαλιστικές ιδέες. Εδώ πιστεύω ότι βρίσκεται η κατά Τσίπρα εξιδανίκευση του Ανδρέα: Ένας αγνός ιδεολόγος που δικαίως ο κόσμος τον πίστεψε. Όπερ μεθερμηνευόμενον «μην χάνετε την πίστη σας σε όποιους έχουν ρητορική στυλ Αντρέα και λένε και καμιά μ@λακία παραπάνω πάνω στον οίστρο τους».
Οι ανακατατάξεις στον χώρο του κέντρου που θέλει να λέγεται κεντροαριστερά- αλλά με κάτι τύπους στυλ Θεοδωράκη, Καμίνη κλπ το γλυκό δεν δένει- είναι το «αίμα» που με πολιτική διαύγεια μυρίζουν οι καρχαρίες του Μαξίμου. Να πω ότι Ιστορικά όσες φορές από το κέντρο βρέθηκε εκτός εξουσίας και εντός ενός διπόλου αριστεράς- δεξιάς έκανε δεκαετίες για να συνέλθει, εκτός από τις περιπτώσεις στις οποίες υπήρχε μια χαρισματική φιγούρα στην ηγεσία του- βλέπε Βενιζέλος, Ανδρέας.
Οι «8» ή δεν ξέρω πόσοι είναι υποψήφιοι για την ηγεσία του κεντρώου μορφώματος που βρίσκεται εν τη γενέσει του, δείχνουν τον πολυκερματισμό του χώρου- διαχρονικά εγγύηση αποτυχίας και επιβίωσης με ποσοστά γύρω στο 10%. Θα μπορέσει ο Σύριζα να συνεχίσει να ψαρεύει από αυτόν τον υδαρή και ευμετάβλητο χώρο που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις στην Ελλάδα; Τέτοια άρθρα πάντως θα είναι το «καλάμι» του.
Ο Αλέξης Τσίπρας έως τώρα απολάμβανε σιωπηλά την σύγκριση/παραβολή με τον Ανδρέα, ο οποίος μεταξύ πολλών άλλων είχε αποτελέσει εμβληματική φιγούρα της αντιδεξιάς και άρα κακό δεν έκανε στην κυβέρνηση Σύριζα. Δεν είχε ωστόσο ρητά επισημάνει τα πράγματα που εκτιμά στον ηγέτη του ΠΑΣΟΚ.
Ο Τσίπρας δεν αναφέρθηκε στο λαοπλάνο του χαρακτήρα του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά μόνο στο πως σταδιακά «ξέφυγε» από την πορεία της σοσιαλιστικής αλλαγής όπου, κατά τη γνώμη του, ειλικρινά είχε βρεθεί, και απομακρύνθηκε από τις σοσιαλιστικές ιδέες. Εδώ πιστεύω ότι βρίσκεται η κατά Τσίπρα εξιδανίκευση του Ανδρέα: Ένας αγνός ιδεολόγος που δικαίως ο κόσμος τον πίστεψε. Όπερ μεθερμηνευόμενον «μην χάνετε την πίστη σας σε όποιους έχουν ρητορική στυλ Αντρέα και λένε και καμιά μ@λακία παραπάνω πάνω στον οίστρο τους».
Οι ανακατατάξεις στον χώρο του κέντρου που θέλει να λέγεται κεντροαριστερά- αλλά με κάτι τύπους στυλ Θεοδωράκη, Καμίνη κλπ το γλυκό δεν δένει- είναι το «αίμα» που με πολιτική διαύγεια μυρίζουν οι καρχαρίες του Μαξίμου. Να πω ότι Ιστορικά όσες φορές από το κέντρο βρέθηκε εκτός εξουσίας και εντός ενός διπόλου αριστεράς- δεξιάς έκανε δεκαετίες για να συνέλθει, εκτός από τις περιπτώσεις στις οποίες υπήρχε μια χαρισματική φιγούρα στην ηγεσία του- βλέπε Βενιζέλος, Ανδρέας.
Οι «8» ή δεν ξέρω πόσοι είναι υποψήφιοι για την ηγεσία του κεντρώου μορφώματος που βρίσκεται εν τη γενέσει του, δείχνουν τον πολυκερματισμό του χώρου- διαχρονικά εγγύηση αποτυχίας και επιβίωσης με ποσοστά γύρω στο 10%. Θα μπορέσει ο Σύριζα να συνεχίσει να ψαρεύει από αυτόν τον υδαρή και ευμετάβλητο χώρο που ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις στην Ελλάδα; Τέτοια άρθρα πάντως θα είναι το «καλάμι» του.
